O tym, w jaki sposób siostry związały swoje losy z „Niedzielą”, chcemy przypomnieć właśnie teraz, na początku kwietnia, z dwóch powodów. Po pierwsze, by podkreślić okrągłą rocznicę urodzin matki założycielki, po drugie – ponieważ 4 kwietnia 1926 r. ukazał się pierwszy numer „Niedzieli”.
By odnaleźć nasze wspólne początki, należy sięgnąć czasów powojennych. W 1945 r. biskup częstochowski Teodor Kubina powierzył ks. Antoniemu Marchewce reaktywację „Niedzieli”. Swój udział w tej decyzji miała również Zofia Kossak. To ona skierowała do bp. Kubiny prośbę o wznowienie wydawania gazety, a później z zaangażowaniem włączyła się w jej pracę redakcyjną (dla przypomnienia: podczas II wojny światowej działalność tygodnika została zawieszona).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Zaledwie w ciągu roku „Niedziela” stała się gazetą ogólnopolską. Jej nakład wzrósł z 7 tys. do ok. 100 tys. egzemplarzy. Szybki rozwój pisma sprawił, że już po krótkim czasie zaistniała pilna potrzeba zatrudnienia nowych pracowników. Redaktor naczelny ks. Antoni Marchewka zaprosił do współpracy siostry sercanki, które chętnie rozpoczęły pracę w redakcji i zamieszkały w budynku przy ul. 3 Maja 12 w Częstochowie. Był to rok 1950. W 1953 r. władze komunistyczne wydały decyzję o zamknięciu „Niedzieli”. Tytuł powrócił na rynek prasowy dopiero w 1981 r. w wyniku przemian posierpniowych.
W filmie pt. „Serca oddane «Niedzieli»” przypominamy historię zgromadzenia sióstr sercanek i jednocześnie dotykamy naszej wspólnej historii. Wspomnieniami o ks. Antonim Marchewce i o Zofii Kossak podzieliły się z nami ponad 90-letnia s. Teresa Domańska i s. Zofia Witek, która w tym roku osiągnie zacny wiek 90 lat. Podczas pracy nad filmem dokonaliśmy niezwykłego odkrycia. W archiwum zgromadzenia sióstr sercanek w Nowym Mieście przechowywany jest unikatowy, ręcznie wydany numer „Niedzieli” z datą 17 stycznia 1954 r. Siostry przygotowały go prawdopodobnie jako prezent imieninowy dla ks. Marchewki.
Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny, popularnie zwane sercankami, zostało założone 8 grudnia 1885 r. przez bł. o. Honorata Koźmińskiego i m. Paulę Malecką. Założenie zgromadzenia i jego rozwój przypadły na okres zaborów ziem polskich. Sytuacja Kościoła była wówczas trudna. Rząd carski na ziemiach polskich dokonał prawie całkowitej likwidacji klasztorów, dlatego też bł. Honorat Koźmiński tworzył zgromadzenia bezhabitowe prowadzące ukryte życie zakonne. Początkowo działalność apostolska sióstr sercanek skierowana była na tereny Cesarstwa Rosyjskiego, aż po Syberię, a od 1923 r. na tereny Polski. Siostry podejmowały pracę w szkołach i zakładach wychowawczych, prowadziły liczne sierocińce, przedszkola oraz pracownie krawieckie. Wychowywały dzieci i młodzież w duchu wiary i moralności chrześcijańskiej.