Polskie Boże Narodzenie... Z radością zamieszczam dzisiaj w naszym kąciku ukrytej pod sercem piosenki wydobytą z zapomnienia pastorałkę, opartą na melodii pierwotnej wersji Mazurka Dąbrowskiego Jeszcze Polska nie zginęła, melodii pieśni, która stała się naszym hymnem narodowym. Pastorałkę odnalazł w zapomnianym śpiewniku kolęd i pastorałek z 1853 r. Mariusz Matuszewski, kompozytor, dyrygent i wykładowca Akademii Muzycznej w Poznaniu. Gdy kończył się nasz wiek XX, w Kaliszu odbyło się, pod przewodem Mariusza Matuszewskiego, pierwsze po wielu latach wykonanie tej pięknej pastorałki - przez szczeciński chór dziecięco-młodzieżowy „Serduszka” z towarzyszeniem orkiestry Filharmonii Kaliskiej. Dziękuję serdecznie, Panie Mariuszu, za przesłanie mi tej pastorałki! Niech jej słowa i melodia Mazurka Dąbrowskiego służą budowaniu Polski naszych pragnień. Jakiej Polski pragniemy? Polski bez kłamstwa, Polski opartej na fundamencie Prawdy. Polski bez cenzury, która mimo że oficjalnie zniesiona, nadal istnieje. Pragniemy Polski, w której ludzie czyniący dobro i wierni Prawdzie nie będą obywatelami drugiej kategorii. Pragniemy Polski niewyrzucającej na śmietnik honoru, godności i odwagi cywilnej. Pragniemy Polski będącej nie przedmiotem, ale podmiotem w toczących się dziejach Europy i świata. Taką Polskę budujmy.
Na święta Bożego Narodzenia życzę serdecznie Błogosławieństwa Bożego Dzieciątka ludziom Sumienia, którzy przywracają Polsce poczucie siły i Nadzieję - Prezydentowi Rzeczypospolitej Lechowi Kaczyńskiemu, Premierowi Kazimierzowi Marcinkiewiczowi i członkom Rządu. Błogosławieństwa Bożego życzę niezłomnemu Ojcu Tadeuszowi Rydzykowi i kierowanym przez niego wolnemu Radiu Maryja i wolnej Telewizji TRWAM, mediom słuchanym i oglądanym przez tych, co mają TAK ZA TAK - NIE ZA NIE. Błogosławieństwa Bożego życzę serdecznie pani Annie Walentynowicz - człowiekowi, który swoim życiem przywraca wiarę w istnienie polskiego Honoru i polskiej Godności. Błogosławieństwa Bożego i dobrych, pełnych miłości chwil Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia życzę wszystkim Czytelnikom, a wśród nich Dzieciom, Wychowawcom i Dyrekcji Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 5 przy ul. Słowackiego w Częstochowie. Mam w serdecznej pamięci wspólne śpiewanie piosenek legionowych, harcerskich, ludowych, na Poranku w Ośrodku 15 listopada, i radość dzieci - dziewczynki zadającej obecnym pytania z Katechizmu polskiego dziecka Władysława Bełzy: Kto ty jesteś? Polak mały... i chłopczyka śpiewającego ze mną w prawdziwej legionowej maciejówce na głowie piosenkę: Raduje się serce, raduje się dusza... Tę maciejówkę miały na główkach kolejno dzieci-soliści. I był obrazek Marszałka Piłsudskiego na kasztance i obraz ścieżki w rodzinnym ogrodzie. Pod wigilijną choinkę daję wszystkim Dzieciom na Gwiazdkę podarek - wiersz Marii Czerkawskiej z przedwojennego Płomyka. Proszę Was, Dzieci, gorąco: powiedzcie ten wiersz Rodzicom i przypomnijcie im o bardzo ważnym obowiązku - patriotycznego wychowania dzieci:

I ty, i ja

Maria Czerkawska

Wszyscy jesteśmy żołnierzami Polski,
Białego Orła każdy w sercu ma,
Wszyscy jesteśmy stróżami jej granic
I ty, i ja.

I taką będzie, jaką ją stworzymy
Wysiłkiem woli, rąk, myśli i dusz:
Biedną i słabą lub wielką i mocną,
Idącą śmiało w blask przyszłości zórz.
I nie los będzie winien, lecz my sami,
Jeżeli niemoc przeżre ją jak rdza,
Bo ona nami, a my nią jesteśmy -
I ty, i ja!

Anioł Pański otoczony światłością...

Pastorałka

Słowa: anonim, 1853 r.
melodia Mazurka Dąbrowskiego

Anioł Pański otoczony światłością dokoła
Objawia się dziś pastuszkom i tak do nich woła:

Narodził się wam Zbawiciel z dawna pożądany,
Który skruszy moc czartowską i piekła kajdany.

Ten jest Synem Najwyższego, równy Ojcu w bóstwie.
Dziś dla zbawienia waszego rodzi się w ubóstwie.

I dlatego was, pastuszków coście w nędznym stanie,
Wzywa naprzód przed innymi na swe powitanie.

Idźcież śpieszno, a znajdziecie ten skarb znamienity.
Leży w żłobie, w ubożuchne pieluszki powity.

Gdy przyjdziecie, upadniecie przed nim na kolana.
Oddacie mu pokłon boski, uznacie za Pana.

On wam jeszcze w tym żywocie da łaski obfite,
A po śmierci w chwale swojej szczęście nieprzeżyte.