Klasztor Ojców Bernardynów w Rzeszowie w dniach 4-5 września br. przeżywał niecodzienną uroczystość - nawiedzenie obrazu Matki Bożej Sokalskiej.

Peregrynacja miała miejsce w południowo-wschodniej części Polski, bo z Krakowa przez Tarnów, Rzeszów, Przeworsk obraz Matki Pocieszenia wędrował do Hrubieszowa, gdzie w niedzielę 8 września był uroczyście przywitany przez lud wierny, również w parafii bernardyńskiej. Są tu jeszcze Ojcowie, którzy kiedyś pracowali w Sokalu, choćby w pobliskim Przeworsku o. Martynian Darzycki. Sokal to dawne sanktuarium, dziś znajduje się na terenie Ukrainy. Obraz czczony był w Sokalu, który do roku 1951 należał do Polski. Tegoż roku z powodu prostowania granicy Bernardyni, jak i wielu parafian, opuszczali Sokal, zabierając ze sobą Matkę Bożą Pocieszenia. historia Cudownego Obrazu jest ściśle związana z historią narodu polskiego.

Przez 50 lat była w kaplicy w klasztorze krakowskim. "Czekała - jak powiedział Kaznodzieja - na powrót do swych dzieci i wraca, bo z Hrubieszowa do Sokala w linii prostej jest 30 km".

W rzeszowskim sanktuarium licznie zgromadził się lud wierny, by powitać Matkę Pocieszenia. Bp Edward Białogłowski przewodniczył uroczystej Mszy św., a słowo Boże wygłosił o. Antoni Prosowicz OFM. W modlitwie Ksiądz Biskup polecał zmarłych Ojców Bernardynów, stróżów sanktuarium sokalskiego, zmarłych parafian i czcicieli Sokalskiej Matki, a także żyjących jeszcze, a rozproszonych po całej naszej Ojczyźnie.

Z Rzeszowa Obraz powędrował do parafii Bernardyńskiej w Przeworsku a stąd do Hrubieszowa. 5 września uroczystą Mszę św. w intencji Kresowian odprawił bp Kazimierz Górny.

Sanktuarium sokalskie nazywane było, ze względu na wielkość, potęgę i cześć odbieraną tam przez Matkę Najświętszą, "Ruską Częstochową". Przychodzili tam modlić się Polacy, Litwini, Rusini i Ormianie. Doroczne odpusty gromadziły olbrzymie rzesze pielgrzymów. Nabożeństwa odprawiane były w języku polskim i ruskim.

Obraz koronowany był w 1724 r., 7 lat później niż Obraz Jasnogórski. Matka Boża czczona w Cudownym Wizerunku nazywana jest dzisiaj Matką wszystkich opuszczonych, wypędzanych, emigrantów, szukających chleba, pracy, zrozumienia, życzliwości.

Obraz w nadzwyczajny sposób został namalowany w XIV w. przez Jakuba Wężyka. Malarz umieścił go w Sokalu w małej cerkwi położonej poza miastem nad rzeką Bug, gdzie znajdował się ponad 120 lat. Gdy w XVI w. cerkiew została zniszczona przez Tatarów, Obraz cudem ocalał. Po napadzie przystąpiono do budowy nowej świątyni na wyspie pomiędzy rzekami Bug i Rata. Gdy opiekę nad świątynią roztoczyli Bernardyni, przystąpili do budowy większej świątyni oraz klasztoru.

Wołajmy często do Matki słowami modlitwy:

Przed Twym obrazem przez całe wieki, dawałaś biednym znaki opieki.

Okaż i dzisiaj matczyne serce, pociesz nas w smutku i poniewierce.

Matko w Sokalu z cudów słynąca, do Ciebie płynie prośba gorąca.