W Eucharystii, w której przygotowanie zaangażowana była warszawska wspólnota Sant’Egidio, uczestniczyli bezdomni oraz członkowie, przyjaciele i sympatycy wspólnoty. Liturgia była nie tylko wyrazem pamięci, ale również znakiem niezgody na to, by ktokolwiek umierał dlatego, że jest bezdomny oraz apelem o solidarność z tysiącami ludzi, którzy z różnych przyczyn żyją na ulicach polskich miast i – zwłaszcza w mroźne zimowe dni – potrzebują naszej szczególnej troski i uważności.

W kazaniu bp Markowski zwrócił uwagę, że każdy człowiek posiada niezbywalną godność dziecka Bożego.

- Jesteśmy ludźmi, ale obdarzonymi przez Boga niezwykłą godnością dzieci Bożych. Tego się nie pokaże. To po prostu nosimy w sobie – podkreślił hierarcha.

Bp Markowski zaznaczył, że naturalne odpowiadanie przemocą na przemoc, myśleniem o zemście, gdy pojawia się krzywda i żądanie sprawiedliwości wobec faktu kradzieży jest czymś niedoskonałym.

- Chrystus uczy nas czegoś więcej. Nie odbiera nam naszej natury, nie pozbawia nas naszych ludzkich reakcji. Na tym polega niezwykła miara Chrystusa i Jego nauki – podkreślił kaznodzieja i przywołał obraz Leonarda da Vinci pt. „Ostatnia Wieczerza”, na którym widać Jezusa w otoczeniu Apostołów.

- Nagle mówi ktoś: zasłońmy na tym obrazie Jezusa! I kto nam zostaje? Piotr, który powodowany lękiem trzy razy mówił: nie znam tego Człowieka; Judasz, który poszedł i sprzedał Go za srebrniki; dwóch braci, którzy chcieli robić karierę – jeden chciał być po lewicy, drugi po prawicy. I reszta Apostołów, którzy nie mieli nawet odwagi, żeby stanąć pod Jego krzyżem, kiedy umierał. Ludzie dotknięci słabością, ze swoimi charakterami – wskazał bp Markowski i dodał, że jeżeli odkrywa się postać Chrystusa na obrazie, wtedy widać Apostołów – ludzi wybranych, obdarzonych przez Boga łaską i godnością dzieci Bożych, ludzi których On uczynił filarami Kościoła. - Ale to dokonuje się tylko dzięki Chrystusowi i Jego łasce – podkreślił warszawski biskup pomocniczy.

Hierarcha przypomniał, że wszyscy zostaliśmy obdarzeni niezwykłą godnością dzieci Bożych i tę godność nosimy w sobie. Jest ona prawdziwą miarą człowieka. Nie jest ważna jego pozycja społeczna, majątek, godności, które otrzymuje, awanse, które zdobywa. - Prawdziwą miarą człowieka jest godność, która może być przykryta grzechami i słabościami, ale to ona nadaje nam największą wartość i pozwala Chrystusowi wierzyć w każdego z nas. Chrystus wierzy, że tej godności nie zniszczymy, nie podepczemy, lecz że będziemy przede wszystkim samych siebie widzieli Jego oczami, że zobaczymy w sobie dziecięctwo Boże, które powinno przynosić błogosławione owoce w naszym życiu – powiedział bp Markowski i dodał, że to się dokonuje tylko w zjednoczeniu z Chrystusem. Inaczej będziemy zawsze reagowali naturalnie – złością na krzywdę, przemocą na przemoc, poddając się złym emocjom. Tylko dzięki łasce Chrystusowej i Jego mocą jesteśmy w stanie zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. - To decyduje o tym, że jesteśmy w stanie sobie pomóc, kiedy zobaczymy w drugim człowieku dziecko Boże, któremu trzeba nieraz podać rękę i pomóc powstać – zaznaczył kaznodzieja.

Przywołując ewangeliczną scenę, kiedy faryzeusze przyprowadzają do Jezusa kobietę pochwyconą na cudzołóstwie, którą zamierzali ukamienować, bp Markowski podkreślił, że choć Jezus ocalił jej życie fizyczne – to było jeszcze coś ważniejszego.

- Najważniejsze jest to, że przywrócił jej wiarę w samą siebie, odkrył w niej to, co stanowi samo piękno człowieka – że jest dzieckiem Bożym. Takiego spojrzenia uczy nas Chrystus – wskazał kaznodzieja.

Bp Markowski zachęcał uczestników liturgii, aby spojrzeli na siebie jako na ludzi obdarzonych niezwykłą godnością dzieci Bożych.

- Nie patrzmy na to, co widoczne dla oczu – na ubranie, pozycję społeczną, majątek, urzędy i stanowiska. Zobaczmy w drugim człowieku to, co dla nas jest najważniejsze – że to jest nasza brat, nasza siostra, ktoś, kto został obdarzony przez Boga, jak każdy z nas, niezwykłym światłem dziecięctwa Bożego – podkreślił i dodał, aby prosić Boga o wielką umiejętność spoglądania na drugiego człowieka w całym bogactwie jego wnętrza i jego serca.

Podczas Modlitwy Wiernych wymieniano imiona tych, którzy żyli i zmarli na ulicach Warszawy. Wielu z nich to przyjaciele Wspólnoty Sant’Egidio, która co roku żegna kolejne bliskie osoby i pragnie wciąż o nich pamiętać.

Pomimo dość łagodnej tegorocznej zimy od 1 listopada 2021 roku Komenda Główna Policji odnotowała 43 zgony w wyniku wychłodzenia.

- Kilka tygodni temu jedna z naszych grup, które odwiedzają osoby bezdomne na peryferiach Warszawy była świadkiem pożaru pustostanu. Próbowali wejść do środka, wezwali straż pożarną, ale Heńka nie udało się uratować. W tym roku odszedł też Zenek, który żył ponad 30 lat na ulicy, a ostatnie dwa spędził w naszym Domu Braci – powiedziała Magdalena Wolnik, odpowiedzialna za wspólnotę Sant’Egidio w Polsce.

Tradycja wspólnej modlitwy w intencji osób bezdomnych narodziła się w rzymskiej Wspólnocie Sant’Egidio po śmierci Modesty Valenti, która zmarła 31 stycznia 1983 roku w okolicach dworca Termini po tym, jak obsługa karetki odmówiła zabrania jej do szpitala, bo – żyjąc na co dzień na ulicy – była brudna. W Warszawie pierwsza Msza Święta za zmarłych bezdomnych odprawiona została kilka lat temu, po śmierci Jarka, jednego z pierwszych przyjaciół Wspólnoty.

Po zakończeniu Mszy św. bp Markowski poświęcił i rozdał kwiaty oraz obrazki z obliczem Jezusa.

Później Wspólnota Sant’Egidio, której szczególnie bliska jest troska o sprawy pokoju na świecie, zaprosiła wszystkich zaniepokojonych napiętą sytuacją polityczną na wschodzie na wydarzenie „NO WAR! Flash mob dla Ukrainy” przy Metrze Centrum.