Po zamachu stanu w Burkina Faso wiele grup społecznych jest zadowolonych z powodu obalenia prezydenta Rocha Marca Christiana Kaboré. „Ludzie mają nadzieję, że sam fakt dojścia do władzy wojska odstraszy terrorystów. W obecnym kryzysie żywnościowym, pomagamy większej liczbie rodzin niż przed rokiem” – powiedział Radiu Watykańskiemu misjonarz w tym kraju o. Paolo Motta.
Marek Krzysztofiak SJ /vaticannews.va /Wagadugu (KAI)
Wbrew składanym obietnicom prezydent Kaboré nie zdołał powstrzymać dżihadystów przed grabieżą kraju i zabijaniem ludzi. Jak dotąd życie straciło ponad 2 tys. osób, a według organizacji humanitarnych 1,5 mln zostało przesiedlonych, co stanowi wzrost o 50 proc. w samym 2021 r.
Na czele Patriotycznego Ruchu Ochrony i Odbudowy, który obalił władzę, stoi pułkownik David Kabré. Wezwał on wszystkich do walki z islamskim terroryzmem. Według niego priorytetem jest obecnie odzyskanie integralności terytorialnej. Zapowiedział, że jego działania zostaną skrupulatnie zaplanowane i nakierowane na ofensywę.
Walka zbiega się w czasie z kryzysem klimatycznym i żywnościowym. Z powodu braku bezpieczeństwa, wiele miejsc jest jednak niedostępnych dla organizacji humanitarnych. „Zapasy zaczynają się kończyć, a koszt żywności wzrósł z powodu mniejszej produkcji, a wielu szuka też bezpieczeństwa na obszarach miejskich” – stwierdza o. Motta, obecny w stolicy Burkina Faso, Wagadugu.
„Powiedzmy, że panuje względna normalność. Po pierwszym tygodniu po zamachu szkoły pracują normalnie. Junta zawiesiła jednak urzędy administracyjne, nie ma administracji w gminach. Zwróciła się z prośbą do organizacji cywilnych o wyznaczenie – jak to określiła – «rozsądnych» przedstawicieli, by tymczasowo przejęli pracę różnych instytucji. Ludzie boją się jednak, co wydarzy się po zawieszeniu członkostwa kraju we Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej. Jeśli zamkną się granice i handel, będzie jeszcze trudniej. Odczuwamy obecnie skutki inflacji na surowcach, a budownictwo jest ważną częścią gospodarki. Do tego dochodzi wzrost cen artykułów spożywczych spowodowany niedoborem deszczu. Wiele osób ma nadzieję, że sam fakt dojścia do władzy wojska odstraszy terrorystów. Wojsko nie ma skrupułów wobec grup dżihadystów, ale na razie niewiele się zmieniło. Kryzys żywnościowy jest także wielkim problemem. Staramy się działać jak możemy. Dzięki lokalnej Caritas pomagamy większej liczbie rodzin niż w ubiegłym roku” - powiedział o. Motta.
Islamscy dżihadyści, którzy do tej pory atakowali w Burkina Faso głównie wojskowe punkty kontrolne i instytucje państwowe teraz wzięli za cel chrześcijan. Burkiński episkopat oraz Światowa Rada Kościołów ostrzegają, że do głosu doszły siły, którym zależy na pogłębianiu podziałów religijnych i sektaryzmów. Wzywają wspólnotę międzynarodową do udzielenia pomocy temu afrykańskiemu krajowi, zanim będzie za późno.
Burkina Faso, co w wolnym tłumaczeniu znaczy „Kraj prawych ludzi”, żyło w zgodzie, a przedstawiciele różnych religii ściśle ze sobą współpracowali dopóki od kilku lat z Mali nie zaczęli napływać islamscy dżihadyści, związani m.in. z Al-Kaidą. Jednak sytuacja znacząco pogorszyła się w tym roku kiedy fundamentaliści zaczęli atakować kościoły i zamieszkane przez chrześcijan wioski. Sprowokowało to masową ucieczkę wyznawców Chrystusa w kierunku stolicy i innych większych miast, gdzie szukają bezpiecznego schronienia przy kościołach. Generuje to poważny kryzys, gdyż potrzebują oni wszystkiego: wody, żywotności, leków, ubrań i dachu nad głową. Wioski (m.in. Hitté i Rounga w diecezji Ouahigouya) na pograniczu z Mali zupełnie opustoszały.
Kiedy przypatrzymy się ludzkim historiom, dostrzeżemy nierzadko problem nieznajomości ojca. Zdarza się, że zmarł, zanim urodziło się jego dziecko, lub odszedł w okresie nieświadomości swego syna lub swej córki.
Te przypadki są niewątpliwie bolesne, aczkolwiek można je zrozumieć lub jakoś łatwiej zaakceptować. Bywają jednak sytuacje o wiele trudniejsze, gdy ojcostwo z różnych względów jest niemożliwe do ustalenia albo gdy ojciec świadomie odchodzi od żony czy matki swoich dzieci, porzuca je i odcina się całkowicie od osób, dla których powinien być niemal najważniejszy na świecie. Słyszy się także o przypadkach różnie motywowanego wyrzekania się potomstwa. Takie historie jawią się jako niezwykle bolesne, a czasem wręcz tragiczne. Dziecko wie, że ojciec gdzieś jest, chce z nim nawiązać kontakt, potrzebuje go, pragnie go nad życie, a jednak jakiś przedziwny opór wewnętrzny ojca sprawia, że napotyka ono mur nie do przejścia. Osoby żyjące z taką historią często uznają ją za najtrudniejsze doświadczenie. Upływ czasu niewiele zmienia, a czasem wręcz pomnaża traumę. Znajomość ojca, możliwość poznania jego twarzy, nawet krótkie spotkanie z nim, przekonanie, że mnie kocha i nie pozwoli mi zginąć, że stanie w mojej obronie i będzie ze mnie dumny, że doda mi sił, stanowi mocny fundament „gmachu” życia. Nie ulega wątpliwości, że łatwiej mają osoby, które wychowywali odpowiedzialni ojcowie. Co jednak powiedzieć o tych, którzy tego komfortu nie mają? Czy są na straconej pozycji?
Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy to akcja, która od lat budzi ogromne emocje – zarówno pozytywne, jak i negatywne. W szkołach, gdzie idea wolontariatu jest szczególnie promowana, często pojawiają się pytania: czy uczniowie są faktycznie zachęcani do udziału w zbiórkach WOŚP, czy może odczuwają presję, by w nich uczestniczyć?
Niekiedy uczniowie i rodzice zgłaszają obawy, że udział w zbiórkach WOŚP bywa traktowany jako "oczekiwany" lub "mile widziany obowiązek". Pojawiają się sytuacje, w których presja rówieśników, a nawet nauczycieli, prowadzi do poczucia, że brak zaangażowania oznacza brak solidarności. Jak zatem znaleźć równowagę między szczytnym celem a poszanowaniem prawa ucznia do wyboru? Co na to przepisy prawa oświatowego? Co mogą i powinni zrobić rodzice?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
