IX Spotkanie Młodzieży Salezjańskiej Campo Bosco 2002 odbyło się w Lutomiersku,
w dniach od 22 do 25 sierpnia. Jak zwykle wzięła w nim udział młodzież
z diecezji łowickiej - z dwóch parafii salezjańskich: św. Michała
Archanioła w Kutnie-Woźniakowie i Świętych Cyryla i Metodego w Żyrardowie.
Kilkudniowe spotkania dla młodzieży, przeżywane w duchu
św. Jana Bosco - Przyjaciela Młodych, zapoczątkowali w latach 80.
XX w. salezjanie hiszpańscy. W Polsce tego rodzaju spotkania zainicjował
w roku 1994 ks. Edward Pleń, odpowiedzialny za salezjańskie duszpasterstwo
młodzieżowe inspektorii św. Stanisława Kostki. Miejscem spotkań jest
od początku Lutomiersk koło Łodzi, gdzie i tym razem dotarła duża
grupa młodzieży z centralnej Polski.
Tegoroczne hasło spotkania brzmiało: "Odnaleźć Chrystusa"
. Opiekun 34-osobowej grupy młodzieży z parafii w Kutnie-Woźniakowie,
kl. Tomasz Zieliński, jak i jego podopieczni, są pod wielkim wrażeniem.
I dla animatorów, i dla młodzieży oratoryjnej bardzo poruszający
był wieczorny koncert inauguracyjny i nabożeństwo w czwartek 22 sierpnia.
Po oficjalnym powitaniu i rozpoczęciu młodzież zaprezentowała
nad jeziorem program typu obraz-światło-dźwięk, zatytułowany "Chrystus
Światłością Świata". Zawierał on stylizowany opis stworzenia świata,
mężczyzny i kobiety, moment zaistnienia pierwszego grzechu, po pojawieniu
się szatana. Dla ludzi, spętanych grzechem, nadzieją jest Chrystus.
To On rozświetla ciemności grzechu. Program był jednocześnie zachętą
do spowiedzi.
W piątek, 23 sierpnia, odbywały się przez cały dzień
spotkania w grupach tematycznych, pod opieką kapłanów i specjalnie
zaproszonych gości. Młodzież salezjańska rozważała wraz z nimi następujące
kwestie: "Dlaczego wojna?" - w nawiązaniu do wydarzeń z Ziemi Świętej; "
Klonowanie - zabawa w Pana Boga", "Dlaczego podglądamy innych? (programy
telewizyjne)", "Powołanie - nie znaczy tylko klasztor", "Internet
- przyjaciel czy wróg?", "Dyskoteka - fascynacja czy zagrożenie?"
.
Po Eucharystii odbyły się koncerty zespołów "40 synów
i 30 wnuków jeżdżących na 70 oślętach" z Wrocławia (znanego także
jako "40 x 30 x 70") oraz Tomka Kamińskiego i jego grupy koncertowej.
Jeszcze przed koncertami ewangelizacyjnymi poszczególne grupy i miejscowości
miały okazję zaprezentować się, wykonując jedną ulubioną piosenkę
i jedną znaną wszystkim: Jak odnaleźć mam Chrystusa, gdzie Go szukać
mam? Refren tego utworu towarzyszył młodzieży we wszystkich dniach
Campo Bosco 2002.
24 sierpnia był dniem świadectw. Czas świadectw poprowadził
Tomek Kamiński. W południe odbyła się Msza św. z udziałem Księdza
Biskupa z Hiszpanii, salezjanina. W tym dniu odbył się także Rekreacyjny
Minimundial na Campo Bosco, nie tylko - jak zapewniali organizatorzy
- dla wybitnych sportowców, za to rozgrywany w drużynach mieszanych,
to jest męsko-żeńskich. Do wygrania był sprzęt sportowy i puchar
Minimundialu Campo Bosco 2002.
Po Minimundialu i przełajowych wyścigach rowerowych odbył
się koncert zespołu "Miasto" z Bydgoszczy i spotkanie z zespołem "
Kapela Przyjaciela" z Gdańska. Podczas tego koncertu, jak i wszystkich
innych, młodzi uczestnicy Campo Bosco mogli dzielić się z rówieśnikami
swoim świadectwem wiary. Świadectwa dawali także muzycy z zespołów.
Campo Bosco 2002 zakończyło się w niedzielę 25 sierpnia,
kiedy to młodzież salezjańska uczestniczyła w Mszy św. i przyjęła
błogosławieństwo. Dziewczęta i chłopcy wracali do swoich parafii
i oratoriów umocnieni w wierze, rozbawieni i pełni niezapomnianych
przeżyć. Kl. Tomek dodaje: "Campo Bosco z roku na rok jest lepsze.
Warto, żeby przyjeżdżało coraz więcej młodzieży!".
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
"Chcę, żeby wszyscy wiedzieli, że Bóg jest wielki. Bóg jest piękny. Bóg chce, żebyśmy wszyscy się modlili, mieli miłość w sercach, pomagali sobie nawzajem" – takie jest życzenie Máximo Napa Castro – znanego jako "Gatón" – peruwiańskiego rybaka, który nigdy nie stracił wiary, nawet kiedy utknął na morzu na 95 dni, aż w końcu został uratowany u wybrzeży Ekwadoru.
Maximo przyznaje, że nigdy nie przeczytał Biblii, co teraz chce zrobić, jak tylko zdobędzie trochę pieniędzy. Teraz stracił łódź, która zapewniała mu codzienne utrzymanie.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.