Na początku Roku Maryjnego, który zainaugurował Kościół powszechny
w dniu Pięćdziesiątnicy, pragnę u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej
złożyć papieską różę jako wyraz wdzięczności za wszystkie łaski,
które przez Nią stają się udziałem pielgrzymów,
i za to, czym była i nie przestaje być w moim życiu.
Jan Paweł II
Kraków, 10 czerwca 1987 r.

Papieskie pielgrzymowanie Jana Pawła II do sanktuariów maryjnych na całym świecie rozpoczęło się już niejako wówczas, kiedy mały Karol przychodził ze swoim ojcem z rodzinnych Wadowic do pobliskiego sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. I tak oto obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej można uznać za jedną z pierwszych Madonn papieskich. Wizerunek Matki Bożej z Kalwarii znajduje się na marcowej stronie tegorocznego kalendarza Niedzieli.
Obraz powstał w początkach XVII wieku jako kopia obrazu Matki Bożej z kościoła parafialnego w Myślenicach. Namalowany przez nieznanego artystę obraz podarował kalwaryjskiemu klasztorowi Ojców Bernardynów w 1641 r. Stanisław z Brzezia Paszkowski. Od początku słynął łaskami, nawiedzały go liczne rzesze wiernych - zaczęto się zatem starać o jego koronację papieskimi diademami. Korony papieża Leona XIII na wizerunek Kalwaryjskiej Madonny nałożył 15 sierpnia 1887 r. kard. Albin Dunajewski, biskup krakowski. W 100. rocznicę tego wydarzenia podczas trzeciej papieskiej pielgrzymki do Ojczyzny, 10 sierpnia 1987 r., obraz Matki Bożej z Kalwarii Zebrzydowskiej znajdował się przy ołtarzu na krakowskich Błoniach. Składając przed obrazem papieską złotą różę, Jan Paweł II wypowiedział wówczas znamienne słowa: „Na początku Roku Maryjnego, który zainaugurował Kościół powszechny w dniu Pięćdziesiątnicy, pragnę u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej złożyć papieską różę jako wyraz wdzięczności za wszystkie łaski, które przez Nią stają się udziałem pielgrzymów, i za to, czym była i nie przestaje być w moim życiu”.
Wymownym znakiem odczytania tej obecności Matki Bożej przez Jana Pawła II, a zarazem jego synowską odpowiedzią na tę obecność jest papieskie Totus Tuus. Ojciec Święty powtórzył je raz jeszcze na zakończenie swojej homilii w Kalwarii Zebrzydowskiej podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny w 2000 r. Pamiętamy, jak zwracając się do Matki Bożej w modlitwie zawierzenia, Jan Paweł II mówił wówczas: „Matko Najświętsza, Pani Kalwaryjska, wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha, abym wypełnił do końca misję, którą mi zlecił Zmartwychwstały. Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus, Maria! Totus Tuus”.
Trzeba, abyśmy i my wszyscy, odnawiając i pogłębiając w tegorocznym Wielkim Poście naszą więź z Chrystusem Odkupicielem, powtórzyli za Ojcem Świętym nasze osobiste zawierzenie Maryi, nasze Totus Tuus. Jesteśmy bowiem przekonani, wierzymy w to głęboko, że Matka naszego Odkupiciela, tak bliska Chrystusowi, jak ukazuje to kalwaryjski obraz, może nas najskuteczniej prowadzić do swojego Syna i zawierzać Jego miłosierdziu. A tego wszyscy ciągle potrzebujemy.