Pod takim hasłem obchodzony będzie w całym Kościele 38. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. W tym roku wypada on 23 maja, choć jednocześnie Episkopaty krajowe mają prawo ustalać własne jego terminy; w Polsce jest to 3. niedziela września (19 września 2004 r.). Jak co roku Jan Paweł II ogłosił z tej okazji okolicznościowe orędzie.
Ojciec Święty zwraca uwagę w swym dokumencie na wyzwania: zagrożenia, a zarazem bogactwo i szanse, jakie stanowią środki masowego przekazu dla dzisiejszej rodziny. Przypomina, że wszelki przekaz ma wymiar moralny, dlatego zwłaszcza odpowiedzialni za media oraz rodziny i wychowawcy muszą korzystać z tych środków w sposób szczególnie roztropny i mądry.
Dzień ten jest jedyną tego rodzaju światową celebracją, zaproponowaną przez Sobór Watykański II. Ustanowił go bowiem Paweł VI w odpowiedzi na wskazania zawarte w soborowym Dekrecie o środkach społecznego przekazu Inter mirifica z 4 grudnia 1963 r. Po raz pierwszy Dzień ten obchodzono 7 maja 1967 r.

Z orędzia papieskiego

„Świadoma refleksja nad etycznym wymiarem środków społecznego przekazu winna prowadzić do inicjatyw praktycznych, zmierzających do wyeliminowania zagrożeń dla pomyślności rodziny ze strony mediów, oraz zagwarantować, aby te potężne narzędzia przekazu pozostały rzeczywistym źródłem wzbogacenia. Szczególna odpowiedzialność w tym względzie spoczywa na samych pracownikach mediów, a także na władzach publicznych i rodzicach.
(...) Niełatwo jest oprzeć się naciskom komercyjnym czy wymaganiom podporządkowania się świeckich ideologii, ale tak właśnie muszą postępować ich odpowiedzialni pracownicy. Stawka w tej grze jest wysoka, każdy bowiem zamach na podstawową wartość rodziny jest zamachem na prawdziwe dobro ludzkości.
Również władze publiczne mają ważny obowiązek wspierania małżeństwa i rodziny dla dobra samego społeczeństwa. Wielu wszelako godzi się działać na podstawie wątpliwej jakości argumentów wolnomyślicielskich, wysuwanych przez grupy popierające praktyki, które przyczyniają się do groźnego zjawiska kryzysu rodziny i osłabienia samego pojęcia rodziny. Konieczne jest, aby - nie uciekając się do cenzury - władze wprowadziły politykę i procedury regulacji dla zagwarantowania, że środki społecznego przekazu nie będą działać na szkodę rodziny. W prowadzeniu takiej polityki powinni uczestniczyć przedstawiciele rodzin.
Odpowiedzialni za politykę w środkach przekazu i w sektorze publicznym muszą zabiegać także o sprawiedliwy podział zasobów na środki przekazu na szczeblu krajowym i międzynarodowym, przy jednoczesnym poszanowaniu nienaruszalności tradycji kulturowych. Środki przekazu nie powinny sprawiać wrażenia, że ich program jest wrogo nastawiony do solidnych wartości rodzinnych tradycyjnej kultury, ani stawiać sobie za cel zastępowanie tych wartości, w ramach procesu globalizacji, zeświecczonymi wartościami społeczeństwa konsumpcyjnego”.

Jan Paweł II - papież