Audiencja generalna, 7 kwietnia 2004 r.

1. Chrystus Jezus „... uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył” (Flp 2, 8-9). Przed chwilą wysłuchaliśmy tych słów hymnu, zawartego w Liście do Filipian. Przedstawiają one, w sposób zwięzły i wymowny, tajemnicę cierpienia i śmierci Jezusa; pokazując jednocześnie chwałę Paschy zmartwychwstania. Stanowią też medytację wprowadzającą do celebracji Triduum Paschalnego, które jutro się rozpoczyna.

2. Drodzy Bracia i Siostry, przygotowujemy się do przeżywania na nowo w najbliższych dniach wielkiej tajemnicy naszego zbawienia. Jutro rano, w Wielki Czwartek, w każdej Wspólnocie diecezjalnej biskup będzie odprawiał, razem z własnym prezbiterium, Mszę Krzyżma św., podczas której zostaną pobłogosławione oleje: olej katechumenów, olej namaszczenia chorych oraz święte Krzyżmo. Wieczorem celebrowana będzie pamiątka Ostatniej Wieczerzy, wraz z pamiątką ustanowienia Eucharystii oraz Kapłaństwa. „Obmycie nóg” przypomina, że tym gestem, dokonanym przez Jezusa w Wieczerniku, uprzedził On najwyższą Ofiarę na Kalwarii i zostawił nam jako nowe prawo „przykazanie nowe” swojej miłości. Zgodnie z pobożną tradycją, po obrzędach Mszy Wieczerzy Pańskiej wierni pozostaną na adoracji przed Eucharystią aż do późnej nocy. Jest to szczególna modlitwa czuwania, która łączy się z agonią Chrystusa w Getsemani.

3. W Wielki Piątek Kościół wspomina mękę i śmierć Pana. Wspólnota chrześcijańska jest wezwana do rozmyślania nad złem i grzechem, które przygniatają ludzkość, oraz nad zbawieniem, dokonanym przez odkupieńczą ofiarę Chrystusa. Słowo Boga oraz niektóre wymowne obrzędy liturgiczne, jak adoracja Krzyża, pomagają odkryć różne etapy męki. Oprócz tego tradycja chrześcijańska wytworzyła, na ten właśnie dzień, różne formy pobożności ludowej. Pośród nich najbardziej doniosłe są procesje pokutne w Wielki Piątek oraz pobożne przeżywanie Drogi Krzyżowej, które najlepiej pomagają wejść w tajemnicę Krzyża. Wielka Sobota naznaczona jest wielkim milczeniem. W ten dzień oczekiwania i modlitwy nie są przewidziane żadne szczególne obrzędy liturgiczne. W kościołach panuje wielka cisza, podczas gdy wierzący, naśladując Maryję, przygotowują się do wielkiego wydarzenia Zmartwychwstania.

4. Późnym wieczorem w Wielką Sobotę rozpoczyna się uroczysta Wigilia Paschalna, „matka wszystkich czuwań”. Po błogosławieństwie nowego ognia zostaje zapalona świeca paschalna, symbol Chrystusa, który oświeca każdego człowieka, i rozbrzmiewa radośnie wielki śpiew Exsultet. Wspólnota kościelna, słuchając Słowa Bożego, medytuje wielką obietnicę ostatecznego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci. Następują potem obrzędy chrztu oraz bierzmowania katechumenów, którzy przebyli długą drogę przygotowania. Zapowiedź Zmartwychwstania rozbrzmiewa w mrokach nocy i cała stworzona rzeczywistość budzi się ze snu śmierci, aby uznać panowanie Chrystusa, jak podkreśla to hymn Pawłowy, z którego bierze natchnienie ta nasza refleksja: „...aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Flp 2,10-11).

5. Drodzy Bracia i Siostry, obecne dni są idealną okazją, aby uczynić bardziej żywym nawrócenie naszego serca ku Temu, który z miłości umarł za nas. Pozwólmy, aby właśnie Maryja, Dziewica wierna, towarzyszyła nam; z Nią zostańmy w Wieczerniku i zatrzymajmy się pod Krzyżem Jezusa na Kalwarii, aby spotkać Go jako zmartwychwstałego w dniu Paschy. Z tymi uczuciami i pragnieniami kieruję najserdeczniejsze życzenia spokojnej i świętej Paschy dla Was tutaj obecnych, dla Waszych Wspólnot oraz dla wszystkich Waszych najbliższych.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE