Papież nawiązał do Ewangelii XXIX niedzieli zwykłej (Mk 10, 35-45), mówiącej o tym, że chrześcijanin powinien naśladować Chrystusa, który nie przyszedł na świat po to, aby panować, lecz aby służyć. Przeciwne zachowanie okazali dwaj apostołowie, Jakub i Jan, którzy pragnęli zasiąść w królestwie Bożym jeden po prawej, a drugi po lewej stronie Jezusa. Uczy On jednak, że prawdziwej chwały nie zdobywa się wywyższając się nad innych, lecz przeżywając ten sam chrzest, który On sam przyjmie, niebawem w Jerozolimie. Oznacza to, że Jezus zanurza się w śmierci, ofiarowując swoje życie, aby nas zbawić. Jego chwała, chwała Boża, jest więc miłością, która staje się służbą, a nie władzą. Dlatego Jezus na zakończenie mówi do swoich uczniów, a także do nas: „kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym” (Mk 10, 43).

Franciszek przeciwstawił sobie dwa czasowniki: ukazanie się i zanurzenie się. Pierwszy z nich wyraża mentalność światową. Dążącą do zaspokojenia własnych ambicji i wspinania się po szczeblach kariery. „Dążenie do osobistego prestiżu może stać się chorobą ducha, kryjącą się nawet za dobrymi intencjami; na przykład wtedy, gdy za dobrem, które czynimy i głosimy, tak naprawdę kryje się szukanie tylko siebie i własnej afirmacji” – zauważył Ojciec Święty, zachęcając do zbadania zamiarów serca.

Papież podkreślił, że tej logice Jezus przeciwstawia logikę służby. Wyraża ją czasownik „zanurzyć się”. „Jezus prosi nas, abyśmy ze współczuciem zanurzyli się w życie tych, których spotykamy, tak jak On to czynił wobec nas” – wskazał Franciszek.

Ojciec Święty stwierdził, że droga służby jest konsekwencją naszego chrztu. Chodzi o zanurzenie w Jezusie, „które już otrzymaliśmy przez łaskę i które kieruje nami, popycha nas do naśladowania Go, nie szukania własnego interesu, lecz oddania się na Jego służbę. To łaska, to ogień, który Duch Święty zapalił w nas i który musi być podsycany. Prośmy dziś Ducha Świętego, aby odnowił w nas łaskę chrztu, zanurzenia w Jezusie, w Jego sposobie bycia, w służbie” – zachęcił papież na zakończenie swego rozważania.