Reklama

„...Eskapady władz PRL”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ostatnio ukazała się książka Petera Rainy, hinduskiego historyka zafascynowanego Polską, o sprawie obsadzenia stolicy arcybiskupiej we Wrocławiu, wakującej w marcu 1974 r. po śmierci kard. Bolesława Kominka. Nie wszyscy wiedzą, że wyjątkowa złośliwość władz PRL doprowadziła do tego, że archidiecezja wrocławska nie miała swojego ordynariusza przez prawie dwa lata.
Można przypomnieć, że, zgodnie z przyjętym zwyczajem, Episkopat danego kraju przedstawia Ojcu Świętemu listę trzech kandydatów i prosi go o powołanie nowego biskupa. W Polsce Ludowej, zgodnie z dekretem z 31 grudnia1956 r. o obsadzaniu stanowisk kościelnych, Episkopat Polski zobowiązany był powiadomić władze państwowe o swoich zamiarach, zanim skierował prośbę do papieża. Rząd miał aż trzy miesiące na zgłoszenie zastrzeżeń przeciwko przedstawionym kandydatom. Z tego prawa władze korzystały skrupulatnie. Aż ośmiu zaproponowanych przez Episkopat Polski kandydatów zostało odrzuconych. Natomiast rząd wystąpił ze swoimi propozycjami bezpośrednio do Stolicy Apostolskiej, pomimo iż był pouczony przez watykańskich dostojników, że nie ma uprawnień do takiego postępowania. Był to nie tylko akt złośliwości w odniesieniu do polskiej hierarchii kościelnej, ale i próba wymuszenia bezpośredniego udziału w mianowaniu biskupów polskich. Władze komunistyczne chciały w ten sposób stworzyć precedens wybierania „rządowych” biskupów, instruowanych przez państwowych „wyznaniowców”. Do takiej sytuacji nie mogli dopuścić ani Prymas Polski - kard. Stefan Wyszyński, ani Episkopat Polski. Hierarchia kościelna stanowczo sprzeciwiła się państwowym próbom ingerencji w wewnętrzne sprawy Kościoła: „Rzeczy Bożych na ołtarzach Cezara składać nam nie wolno”.
Jak pisze Peter Raina, „bitwa” o Wrocław trwała od kwietnia 1974 r. do grudnia 1975 r. Wygrał ją Kościół polski. Na stolicę arcybiskupią powołany został kandydat Episkopatu Polski - administrator apostolski w Białymstoku, bp Henryk Gulbinowicz. W obronie jego kandydatury zdecydowanie stanął, zarówno w Warszawie, jak i w Stolicy Apostolskiej, sam Prymas Polski. Od momentu tego minęło już wiele lat, a czas jest świadkiem, że osierocony po odejściu kard. Kominka Wrocław otrzymał wybitnego i szlachetnego arcybiskupa.
Opracowanie Rainy powstało głównie w oparciu o dotychczas niepublikowane źródła z Archiwum Akt Nowych w Warszawie oraz archiwa kościelne.

Peter Raina, Sprawa obsadzenia metropolii wrocławskiej. Eskapady władz PRL, Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej „Bernardinum”, 83-130 Pelplin, ul. Bp. Dominika 11, tel. (0-58) 536-17-57, fax (0-58) 536-17-26; e-mail: bernardinum@bernardinum.csc.pl

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święto Ofiarowania Pańskiego

Niedziela podlaska 5/2003

2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün - mnich benedyktyński: "Święto Ofiarowania Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone".

Nazwy tego święta są dość zróżnicowane. Lekcjonarz armeński podaje, że obchodzono je w "czterdziestym dniu od narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa". W V w. pojawiły się w brzmieniu greckim określenia hypapante, tzn. święto spotkania i heorte ton kataroion - święto oczyszczenia. Te dwa określenia rozpowszechniły się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie. W liturgii bizantyjskiej do dziś nosi ono nazwę hypapante. Nazwę tę spotykamy także w Sakramentarzu gregoriańskim w tradycji rzymskiej. Określeniem "oczyszczenia" posłużył się Mszał z 1570 r. Mszał Pawła VI opowiedział się za In presentatione Domini - Ofiarowanie Pańskie. Różna była data obchodzenia tego święta. Wschód liczył 40 dni od Objawienia Pańskiego, natomiast Zachód od 25 grudnia, które było i jest świętem Narodzenia Pańskiego. Stąd Kościoły wschodnie świętowały Ofiarowanie Pańskie 14 lutego, zaś liturgia rzymska - 2 lutego. Mszał papieża Pawła VI przewiduje na ten dzień oddzielną prefację, która sławi Boga za to, że Maryja przyniosła do świątyni Jezusa, przedwiecznego Syna Bożego, że Duch Święty ogłosił Go chwałą ludu Bożego i światłem dla narodów. Motyw ten leży u podstaw tego święta, pojawia się w modlitwach i w Ewangelii: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Maryja i Józef przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego" (Łk 2, 22-23). Motyw światła jest charakterystyczny do tego stopnia, że w niektórych krajach Msza św. 2 lutego nosi nazwę Mszy światła. W tym dniu w jakiejś mierze dominuje procesja ze świecami podczas śpiewania antyfony: "Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela".
CZYTAJ DALEJ

Gromnica - świeca nieco zapomniana

[ TEMATY ]

święto

Ofiarowanie Pańskie

Karol Porwich/Niedziela

W święto Ofiarowania Pańskiego, zwane u nas świętem Matki Bożej Gromnicznej, mniej ludzi niż niegdyś przychodzi do naszych kościołów, by poświęcić świece. Do niedawna przychodziło więcej. Świece wykonane z pszczelego wosku, zwane gromnicami, były ze czcią przechowywane w każdym domu i często zapalane – wówczas, kiedy nadciągały gwałtowne burze, gradowe nawałnice, wybuchały pożary, groziła powódź, a także w chwili odchodzenia bliskich do wieczności. Były one znakiem obecności mocy Chrystusa – symbolem Światłości, w której blasku widziało się wszystko oczyma wiary.

Wprawdzie wilki zagrażające ludzkim sadybom zostały wytrzebione, ale na ich miejsce pojawiły się inne zagrożenia. Dziś trzeba prosić Matkę Bożą Gromniczną, by broniła przed zalewem przemocy i erotyzacji płynących z ekranów telewizyjnych i kolorowych magazynów, przed napastliwością sekt, przed obojętnością na los bliźnich, przed samotnością, przed powiększającą się falą ubóstwa, przed zachłannością, przed bezdomnością i bezrobociem, przed uleganiem nałogom pijaństwa, narkomanii, przed zamazywaniem granic między grzechem a cnotą, przed zamętem sumień.
CZYTAJ DALEJ

„Błażejki”. Dlaczego święci się świece we wspomnienie św. Błażeja?

2025-02-03 10:45

[ TEMATY ]

błażejki

św. Błażej

BP Archidiecezji Krakowskiej

3 lutego przypada wspomnienie św. Błażeja, patrona chorób gardła. Związana z nim jest tradycja, która staje się w wielu parafiach coraz bardziej popularna. Mowa o udzielaniu błogosławieństwa, poprzez dotknięcie gardła skrzyżowanymi świecami, zwanymi „błażejkami”. Jakie jest jego źródło? Wyjaśniamy.

3 lutego w liturgii wspominamy św. Błażeja. Z tą postacią wiąże się konkretne błogosławieństwo, do którego tego dnia zachęca Kościół. – Zawsze, jeśli chcemy rozpatrywać jakieś błogosławieństwo związane ze świętym, gdzie przypisany jest też jakiś znak lub przedmiot, to trzeba popatrzeć na jego życiorys. Gdzieś z niego, z tego, co miało miejsce w życiu tego człowieka, kiedy Pan Bóg w jakiś sposób szczególnie zadziałał przez niego, wynika ten obrzęd, który w historii miał miejsce i później po jego śmierci w jakiś sposób jest powielany — wyjaśnia ks. dr Ryszard Kilanowicz, liturgista i ceremoniarz Archidiecezji Krakowskiej.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję