Pierwszy numer Rycerza Niepokalanej, wydanego przez Franciszkanów dla polskiej emigracji, ukazał się w Rzymie tuż przed beatyfikacją o. Maksymiliana Marii Kolbego - w październiku
1971 r. Było to w tym czasie, gdy w Polsce władze komunistyczne zamknęły wydawnictwo Rycerza i nie istniała możliwość drukowania miesięcznika dla rodaków w kraju.
W pierwszym numerze redaktorzy wyjaśnili genezę powstania polonijnej wersji pisma: „Z okazji beatyfikacji o. Maksymiliana Marii Kolbego jego synowie duchowi, pragnąc złożyć mu miły podarunek,
wznawiają wydawanie pisma, które zapoczątkował on w 1922 r. jako organ Rycerstwa Niepokalanej dla Polaków i które wydawał w Krakowie, potem w Grodnie i Niepokalanowie
do 1939 r. w setkach tysięcy egzemplarzy. W czasie wojny miesięcznik nie mógł się ukazywać (z wyjątkiem jednego numeru), ale zaraz po wojnie podjął się dawnej misji i prowadził
ją z wielkim pożytkiem dla dusz do 1952 r.”.
Rycerz Niepokalanej dla Polonii stanowi kontynuację dzieła św. Maksymiliana, a jego odbiorcami są rodacy na wychodźstwie. Początkowo czasopismo było redagowane i drukowane w klasztorze
św. Doroty w Rzymie, po roku siedziba redakcji i drukarni została przeniesiona do klasztoru franciszkańskiego w Santa Severa pod Rzymem, gdzie znajduje się do dziś. Obecnie
Rycerz wysyłany jest do około 64 krajów, docierając do polskich rodzin, parafii i ośrodków emigracyjnych w świecie. Na przestrzeni minionych 32 lat istnienia ukazało się 340 zeszytów
miesięcznika (ponadto do każdego rocznika dołączano ilustrowany kalendarz).
Pomóż w rozwoju naszego portalu