Ostatnio organizacja ogłosiła 30-stronicowy raport na temat „inkluzywnej edukacji religijnej”, oparty na rozbudowanych wywiadach z nauczycielami religii w irlandzkich szkołach średnich. Dokument ujawnia istnienie zjawiska zataczającego coraz szersze kręgi wśród tamtejszej młodzieży.
Chodzi mianowicie o dyskryminację na tle religijnym, która dotyka przede wszystkim… katolików.
Reklama
Od stereotypów do agresji
W raporcie przeczytać możemy, że aż 50 proc. ankietowanych nauczycieli wyraziło zaniepokojenie generalnym wzrostem postaw i nastrojów antyreligijnych wśród swoich uczniów. Wyraża się to m.in. w rozpowszechnianiu negatywnych stereotypów, np. że wszyscy muzułmanie to terroryści, a katolicy to pedofile lub zwolennicy pedofilii.
Jeśli zejdziemy jednak z poziomu ogólnych deklaracji na poziom konkretnych aktów, to okaże się, że wspomniana niechęć najczęściej manifestuje się wobec uczniów utożsamiających się z Kościołem katolickim. To właśnie oni najczęściej padają ofiarami agresji ze strony swych rówieśników z powodu wyznawanej wiary. Na takie przypadki wskazało 12 proc. nauczycieli, podczas gdy tylko 2 proc. zwróciło uwagę na akty nietolerancji z powodu deklarowanego ateizmu.
Zastanawiająca jest niemal całkowita nieobecność na tej liście uczniów muzułmańskich, choć wyznawców owej religii jest coraz więcej w irlandzkich szkołach. Z jednej strony duża część młodzieży ma negatywne nastawienie wobec islamu, jednak z drugiej nie przekłada się to na osobiste ataki pod adresem muzułmańskich rówieśników. Autorzy raportu o tym nie piszą, ale najprawdopodobniej wynika to z dwóch przyczyn: strachem uczniów przed reakcją ze strony islamskiej oraz panującą poprawnością polityczną, która zakazuje krytyki innych religii poza chrześcijaństwem.
Reklama
Antykatolicyzm społecznie akceptowalny
Potwierdzają to wypowiedzi samych nauczycieli. Wielu z nich wiąże wyśmiewanie i wyszydzanie chrześcijańskich uczniów z powodu ich wiary z dominującym w społeczeństwie światopoglądem świeckiego humanizmu.
Według nich obrażanie i poniżanie katolików i katolicyzmu stało się w Irlandii czymś społecznie akceptowalnym i usprawiedliwianym. Młodzież jedynie przejmuje te wzory i postawy, i przenosi je na swój poziom, na którym uprzedzenie wobec jakiegoś zjawiska prowadzi do wymierzania kary temu, kto to zjawisko reprezentuje. Dlatego właśnie karane przez rówieśników są dzieci katolickie.
To wszystko dzieje się w „katolickiej Irlandii”. Ciekawe, jakie wyniki przyniosłyby podobne badania przeprowadzone w Polsce. Na podstawie swoich doświadczeń sądzę, że – przynajmniej w największych miastach – nie odbiegałyby one znacząco od irlandzkich.
