widzę codziennie jak mrą z głodu
strzelają mordują złorzeczą
trupami wykładają chodniki
nad ruinami unosi się dym
widzę wielkie rozwarte głodem
oczy dziecka - już nie płacze
za dużą głowę zwiesza jak księżyc
nad ciemnym globem
widzę i nie mogę patrzeć spokojnie
ani jeść z pełnego talerza
przełączam kanał na hit z satelity
rano sprawdzam stan konta w banku
stanę na trybunie z transparentem
ze wzruszenia głos się łamie w mikrofonie
"Prawa! Sprawiedliwości! Chleba!
Dajcie im!" Kto?
ktoś bogatszy ode mnie
Z cyklu "Dialogi z Norwidem"
Pomóż w rozwoju naszego portalu