Kiedy jak co dzień otwierałem skrzynkę pocztową, wysunęła się z niej koperta z nadrukiem Jednostki Wojskowej nr 3466 w Czerwonym Borze jako nadawcy przesyłki. Wewnątrz znalazłem zaproszenie na przysięgę wojskową żołnierzy najmłodszego rocznika tej jednostki oraz szkolących się na jej terenie żołnierzy Jednostki Wojskowej 2610.

Zaproszenie przyjąłem z zadowoleniem. To dowód na to - pomyślałem - że mnie tam jeszcze pamiętają. Druga myśl, jaka się pojawiła w mojej głowie po przeczytaniu zaproszenia - jadę! Po chwili jednak zwątpienie. Po pierwsze - moje bezpośrednie związki z wojskiem w ciągu ostatnich kilku lat znacznie osłabły. Żołnierze, których pamiętam z czerwonoborskiej jednostki, w znakomitej części zmienili miejsce służby bądź są już na emeryturach. Po drugie - która to już przysięga, w której miałbym uczestniczyć? Po trzecie - co nowego tam zobaczę, z czym się spotkam, co usłyszę, skoro ceremoniał wojskowy z ogromną szczegółowością określa przebieg tej jednej z najważniejszych wojskowych uroczystości? Po czwarte - a może mnie jednak tam coś zaskoczy?

Bez wątpienia na zaproszenie wypadało odpowiedzieć.

Zmagałem się z myślami kilka dni, nie mogąc podjąć jednoznacznej decyzji. Trwało to do momentu telefonicznej rozmowy z Dowódcą i Kapelanem czerwonoborskiej jednostki, która sprowadzała się głównie nie do ustalenia "czy?", lecz "kiedy przyjadę?". Na tak zadane pytanie mogłem udzielić wyłącznie jednej odpowiedzi. Zatem jadę.

Dojazd do Czerwonego Boru był fatalny. Data przysięgi - 1 lipca - zbiegła się najprawdopodobniej z dniem zmiany turnusów wczasowych. Jednym słowem - przede mną i za mną sznurek samochodów. Monotonia podróży sprawiła, że popadłem w zadumę i zacząłem rozmyślać. Zastanawiałem się, co stanowi o tym, że wojsko cieszy się tak ogromnym społecznym zaufaniem i szacunkiem? Co takiego tkwi w przysiędze wojskowej, że staje się szczególnym wydarzeniem w życiu każdej rodziny, z której synowie, bracia, mężowie w niej uczestniczą? Jak dziś wygląda proces wychowawczy w wojsku? Czy, dlaczego, co - to słowa, które zaczynały rodzące się pytania. Jak się niebawem okazało na wszystkie już w Czerwonym Borze uzyskałem precyzyjne odpowiedzi.

Nim się obejrzałem, dojechałem do drogowskazu z napisem " Czerwony Bór". Po chwili mogłem po raz kolejny przekonać się na własnej skórze, co znaczy słowo "organizacja" opatrzona przymiotnikiem "wojskowa" . Regulujący ruchem żołnierze precyzyjnie skierowali mnie w miejsce przeznaczone na parking. Następnie krótka, miła rozmowa z oficerem zajmującym się gośćmi. Wreszcie powitanie z przybyłymi wcześniej gośćmi i dowódcami jednostek, których żołnierze mieli dzisiaj złożyć przysięgę.

Czas oczekiwania na rozpoczęcie uroczystości wypełniła miła rozmowa. Podczas jej trwania dowódca czerwonoborskiej jednostki - ppłk Kazimierz Wojtan zapoznał zaproszonych gości z tym, co do tej pory wydarzało się w wojskowym życiu nowo wcielonych żołnierzy. Podczas rozmowy prowadzonej w cywilno-wojskowym gronie właśnie cywile odpowiedzieli na niemal wszystkie moje pytania, które pojawiły się w czasie dojazdu do Czerwonego Boru.

Oto kilka faktów.

2 czerwca nastąpiło wcielenie do służby wojskowej. Rozpoczął się proces adaptacyjny - realizacja misternie opracowanych wcześniej planów. Dowódcy wszystkich szczebli przeprowadzili rozmowy indywidualne z każdym z nowo wcielonych żołnierzy.

Rozpoczęto realizację programów szkolenia, a wśród nich zajęć dotyczących historii Polski, tradycji oręża polskiego, tradycji jednostki, w której rozpoczęli służbę.

W oparciu o prowadzone rozmowy indywidualne z żołnierzami, obserwacje prowadzą do weryfikacji planów, które mają m.in. wychodzić naprzeciw oczekiwaniom nowo wcielonych żołnierzy. Intencją organizatorów procesu wychowawczego jest stworzenie możliwości pogłębienia wiedzy zdobytej w czasie zajęć poprzez bezpośredni udział żołnierzy w spotkaniach z kombatantami oraz w uroczystościach związanych z walką polskich żołnierzy, w które ziemia, gdzie przyszło im służyć, a więc Podlasie, obfituje. Żołnierze najmłodszego rocznika uczestniczą zatem w obchodach kolejnej rocznicy bitwy stoczonej w Lasach Czerwonoborskich 22-23 czerwca 1943 r. Mają niepowtarzalna okazję widzieć bezpośrednich uczestników tamtych walk, zarówno uczestnicząc w spotkaniach poświęconych wspomnieniom tamtych dni, jak i podczas oficjalnych już uroczystości związanych ze składaniem wiązanek kwiatów pod obeliskiem upamiętniającym tamte wydarzenia oraz w czasie Mszy św. odprawionej 11 czerwca br. w intencji poległych w tej bitwie żołnierzy podziemia w kościele Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Wygodzie, której proboszczem jest sprawujący równoczesnie funkcję kapelana ich jednostki ks. kan. mjr Jan Mrowca.

Cdn.