Wilno - miasto-twierdza opasane wstęgą Wilii, uspokojone modlitwą pielgrzymów - ocalało, choć w swej historii tak często i boleśnie było doświadczane. Dużą rolę w każdym kolejnym podnoszeniu się odgrywała sztuka, również ta ludowa. Wilno słynie z tzw. Kaziuków. Ten jarmark - odbywający się 4 marca, w uroczystość św. Kazimierza - pokazuje całe bogactwo ziemi wileńskiej, wytwórczość i pomysłowość ludu, który ściąga do stolicy z całej Litwy.
Św. Kazimierz - patron Litwy i Polski - odbiera szczególny kult w diecezji wileńskiej. Od 1602 r., kiedy został kanonizowany, lud wileński czci swego Patrona i Dobroczyńcę podczas Kaziuków - jarmarku, na którym można nie tylko coś ładnego i oryginalnego kupić, lecz w atmosferze wzajemnej życzliwości i ogólnej radości miło spędzić czas przy wtórze ludowej muzyki i gawędach bajarzy.
W dawnych czasach jarmark odbywał się na placu Katedralnym. W 1904 r., kiedy to przed katedrą postawiono pomnik carycy Katarzyny II, kiermasz przeniesiono na plac Łukiski.
Z każdym rokiem liczba odwiedzających i sprzedających zwiększa się. I dziś kiermasz Kaziukowy ciągnie się praktycznie przez cały główny trakt Starówki: rozpoczyna się przy placu Katedralnym na ulicy Zamkowej, przechodzi w ulicę Wielką i sięga do Ostrobramskiej, zahaczając o uliczki przyległe do placu Ratuszowego. Na początku marca każdego roku Starówka tętni życiem. Nad kolorowym tłumem unoszą się dumnie przepiękne palmy wileńskie, które wyrabia się już od listopada. Różnokolorowe tkaniny ludowe, plecionki, wyroby sztuki kowalskiej, obwarzanki smorgońskie, miody litewskie, stosy pierników - to zaledwie mała cząstka tych zaczarowanych rzeczy, które można na tym jarmarku kupić, pooglądać, skosztować. Kto nie był na Kaziukach wileńskich, ten nie poznał do końca uroków, wdzięku i czaru ziemi wileńskiej.
Zapraszamy wszystkich, którzy chcą nacieszyć oko, rozweselić duszę i serce i poznać lepiej sztukę ludową. A wszystko to w dniu św. Kazimierza.
Barbara Dawidowicz - Wilno