29 czerwca obchodzimy w Kościele uroczystość Świętych Apostołów
Piotra i Pawła. Kościół ukazuje w ten dzień dwóch ludzi, największych
wśród Apostołów Chrystusa. To dzień upamiętniający także ich męczeńską
śmierć.
Święci Piotr i Paweł - postacie, które mają wiele podobnych
przeżyć, działań, ale jednocześnie - jak każdy człowiek mają własny,
niepowtarzalny i wyłączny sposób postępowania, myślenia, spełnienia
swej misji życiowej. Wiele ich łączyło: wspólne powołanie apostolskie,
wielkie umiłowanie Chrystusa, żarliwość apostolska, a także, przez
pewien czas - praca w Rzymie. Połączyła ich ostatecznie śmierć w
tym mieście. Do każdego z nich odezwał się Chrystus po imieniu, każdego
z nich osobiście powołał, oderwał od dotychczasowego zajęcia; Piotra
od łowienia ryb, Pawła - od prześladowania chrześcijan. Od tego momentu
stali się Apostołami i otrzymali misję: Piotr - przewodnictwo wśród
Apostołów, a po zmartwychwstaniu Pana Jezusa - w całym Kościele;
Paweł - został wybrany na narzędzie w rękach Boga. On zaniósł imię
Chrystusa do pogan, królów i do synów Izraela (por. Dz 9, 15). Za
przepowiadaną Ewangelię ponieśli śmierć w Rzymie. Zostawili po sobie
listy - Piotr dwa, a Paweł jedenaście - pisane do gmin chrześcijańskich.
Świat chrześcijański oddaje im cześć przede wszystkim dlatego, że
stanowią oni prawdziwe filary Kościoła, że byli wspaniałymi świadkami
Chrystusowej wiary, którą głosili mężnie, odważnie, ofiarnie i to
aż do przelania własnej krwi. Modlitwa dnia (kolekta) nazywa uroczystość
Świętych Apostołów Piotra i Pawła dniem świętej radości. Błaga Boga,
aby wspólnota wierzących wiernie zachowywała naukę Apostołów, od
których otrzymała zaczątek wiary.
Chwalę Patronów dnia - głosi prefacja. Podaje ona w pięknej
syntezie ich zasługi: "Piotr pierwszy wyznał wiarę w Chrystusa i
z nawróconych Izraelitów założył pierwszy Kościół, Paweł otrzymał
łaskę jasnego rozumienia wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich"
.
W naszym dzisiejszym rozważaniu skierujemy uwagę przede
wszystkim na osobę św. Piotra. Piotr - to imię pochodzenia greckiego:
petra - skała, opoka, czyli ten, kto jest (lub powinien być) twardy,
stanowczy, zwłaszcza w wierze, jak skała. Piotr przed swym powołaniem
na Apostoła miał na imię Szymon. Był synem Jana. Pochodził z położonej
nad Jeziorem Galilejskim Betsaidy, gdzie trudnił się połowem ryb. "
Przyprowadził go do Jezusa" (J 1, 12) jego brat Andrzej, z którym
wspólnie zajmował się rybołówstwem. Ewangelie mówią o nim bardzo
dużo. Chrystus przebywał w jego domu, nauczał z jego łodzi, jemu
pierwszemu z Apostołów ukazał się osobiście Zmartwychwstały Jezus.
Cudowny połów ryb zadecydował o tym, że Piotr definitywnie przyłączył
się do Chrystusa (Łk 5, 1-11). Zostawił rodzinę i wszystko, co posiadał,
aby pójść za Nim. Po zmartwychwstaniu Chrystus powierzył mu władzę
nad Kościołem, jemu powierzył klucze królestwa, mówiąc: "Ty jesteś
Piotr (czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy
piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego" (
Mt 16, 18-19). Pismo Święte podaje także wzmianki o jego wadach i
ułomnościach: o skłonnościach do gniewu, o tym, że zachwiał się w
wierze, był gwałtowny i trzy razy zaparł się Chrystusa. Wprawdzie
pod wpływem lęku zaparł się Mistrza, ale odkupił to szczerym żalem. "
Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał" - mówi Ewangelia (Mt 26, 75)
. Tradycja podaje, że potem ilekroć usłyszał pianie koguta, płakał,
pamiętając o swojej niewierności. Pod koniec życia łzy te miały wyżłobić
na jego policzkach bruzdy. Św. Piotr został namiestnikiem Chrystusa
i głową Apostołów, pierwszym papieżem.
Po Wniebowstąpieniu Jezusa zaczął swoją pracę jako Głowa
Kościoła. Na miejsce Judasza polecił dokonanie wyboru apostoła, którym
został Maciej. W dzień Pięćdziesiątnicy wygłosił pierwszą publiczną
mowę apostolską, następnie uzdrowił chorego i podjął dzieło nawracania
pogan. Wiemy z Dziejów Apostolskich, że Piotra wtrąconego do więzienia
uwolnił w sposób cudowny Anioł Pański. Piotr przewodniczył w roku
48-49 pierwszemu soborowi w Jerozolimie. Przez 25 lat św. Piotr przebywał
w Rzymie - był założycielem i pierwszym biskupem tamtejszego Kościoła.
Poniósł śmierć męczeńską w Rzymie w 67 r., podczas prześladowania
za czasu cesarza Nerona, ukrzyżowany głową do dołu, ponieważ nie
czuł się godny umierać tak jak Pan Jezus. Na jego grobie cesarz Konstantyn
Wielki wystawił w 330 r. bazylikę. Badania archeologiczne doprowadziły
do zidentyfikowania grobu Apostoła.
Jest patronem blacharzy, kowali, murarzy, hutników, zegarmistrzów,
a przede wszystkim rybaków i ludzi związanych z tym zawodem, a więc
sprzedawców ryb, przetwórców, kucharzy. Patronuje także wielu miastom
na całym świecie, m.in. Rzymowi i Awinionowi. Przedstawiany jest
z aniołem, który go wyprowadza z więzienia, w kajdanach, z kluczami
Królestwa Bożego, z kogutem - nawiązanie do trzykrotnego zaparcia
się przez niego Pana Jezusa; z krzyżem odwróconym ku ziemi, z sieciami,
z pastorałem, ze sprzętem rybackim.
W uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w wielu
nadmorskich miejscowościach lub też położonych nad jeziorami można
spotkać zwyczaj błogosławienia ryb w czasie liturgii Mszy św., po
której odbywa się wspólna agapa osób uczestniczących w liturgii,
ponieważ ryba - greckie słowo ichthys stała się symbolem chrześcijan,
gdyż każda litera tego słowa inicjuje słowo wyrażające prawdę o Chrystusie (
Jesous Christos Theou Hyios Soter, czyli: Jezus Chrystus, Syn Boży,
Zbawiciel).
Podczas tej uroczystości można również dokonać obrzędu
błogosławienia łodzi, kajaków lub też innego sprzętu wodnego, upraszając
błogosławieństwo dla ciężkiej pracy rybaków, dla wypoczywających
na wodzie lub trenujących sportowców.
Pomóż w rozwoju naszego portalu