Czy powstanie w Polsce katolicki NIEZALEŻNY TYGODNIK KULTURALNY? O jego narodziny walczy od lat świetny poeta, publicysta i prozaik Jerzy Narbutt, człowiek wierzący, że Polskę naprawdę niepodległą można zbudować tylko na fundamencie PRAWDY. Refleksję, będącą jednocześnie pytaniem o rzeczywistą, a nie tylko formalną wolność środków przekazu, zawarł Jerzy Narbutt w swojej najnowszej, wydanej w tym roku, książce pt. Spory o słowa, spory o rzeczy - w rozdziale O ŁADZIE dawnym i nowym. Oto fragmenty: "Mniej więcej na rok przed przemianami roku 1989 tygodnik katolicki Ład szeroko otworzył się na wydarzenia, nabrał w swe żagle coś z podmuchu dziejów, a na swe łamy przyjął tę część opozycji antyreżymowej, która nie miała gdzie drukować, ponieważ nie utożsamiała się z opozycją kosmopolitów, układających już plan skoku do władzy poprzez wstępne układy z komunistami. Wtedy to skupiło się w Alejach Jerozolimskich 99 bardzo liczne grono młodych dziennikarzy i działaczy podziemnych - antykomunistycznych i antymichnikowskich ( przypominam, że Zbigniew Herbert określił Michnika mianem "komunistycznego Nikodema Dyzmy" - przyp. A. M.). Redakcja - raczej skromnych rozmiarów - buzowała i ´pękała w szwach´, a doświadczony kapitan tego okrętu o rozwiniętych żaglach, red. Jerzy Skwara, znakomicie dowodził całością, czuwając nad tym, by pismo nie traciło swej niezależności...".
Pogłębiające się trudności finansowe spowodowały upadek Ładu w grudniu 1995 r. I jeszcze raz słowa Jerzego Narbutta: "... Dla niezależnych miejsca nie ma? Coraz bardziej utrwalam się w przekonaniu, że nie ma istotnie. Już dwa lata trwają zabiegi red. Skwary i moje w sprawie reaktywowania Ładu chociażby w formie miesięcznika. Mamy skupione przy nas grono wybitnych autorów, mamy sporo zaproponowanych nam świetnych materiałów i - nic. Ministerstwo Kultury, do którego zwróciliśmy się z prośbą o dotację w ramach puli prasowej resortu, uparcie milczy. Różne, wysoko postawione osoby uważają zgodnie, że Ład jest potrzebny, a przecież nie udaje się mu zaistnieć. Zagadka? Ano, zagadka. Jedna więcej...".
I słowa dedykacji, rozpoczynające książkę Spory o słowa, spory o rzeczy:
Pawłowi Świetlikowskiemu
bohaterowi Września 1939
i konspiracji wileńskiej
więźniowi gułagu Workuta
człowiekowi i Polakowi niezłomnemu
tę książkę poświęcam -

autor.

Czytajmy poezję i opowiadania Jerzego Narbutta, analizujmy jego teksty publicystyczne, zawarte w najnowszych książkach: Uciec z wieży Babel, Od Kraszewskiego do Parnickiego, Awantury polemiczne i Spory o słowa, spory o rzeczy.
Czytajmy jego felietony w Tygodniku Solidarność. Jerzy Narbutt ukazuje w nich naszą rzeczywistość - Polski "okrągłostołowej". Nie zgadza się na tę rzeczywistość. Jest człowiekiem Nadziei.