WACŁAW GRZYBOWSKI: - Czy w czasie II Pielgrzymki Ojca Świętego do Polski spotkaliście się z nim?

EUGENIUSZ MRÓZ: - Jak pamiętamy, pielgrzymka ta odbyła się w czerwcu 1983 r. Zjechali do podwawelskiego grodu niemal wszyscy koledzy - maturzyści wadowickiego gimnazjum 1938 r., by towarzyszyć Lolkowi w religijno-patriotycznym spotkaniu, jakim była konsekracja kościoła pw. św. Maksymiliana Kolbego w Mistrzejowicach. Antoś Bohdanowicz z Sopotu, Staszek Magiera z Kołobrzegu, Witek Karpiński z Włocławka, Karol Poliwka z Warszawy, Staszek Żmuda z Rozkochowa k. Alwerni, Szczepek Mogielnicki z Zatora, Staszek Jura z Kęt, Jasio Wolczko i Lunek Mosurski z Kalwarii Zebrzydowskiej, Staszek Niziołek ze Skawiec, Józek Michoń z Suchej Beskidzkiej, Teoś Bojeś z Mysłowic, Marian Bieniasz, Zbyszek Siłkowski, Zygmunt Kręcioch, Włodek Piotrowski z Wadowic oraz Jasio Kuś, Tomek Romański, Tadek Bryzek i Tadek Luty z Krakowa.
Dwóch naszych kolegów osiedliło się po II wojnie światowej na obczyźnie. Jurek Kluger, inżynier mechanik, uczestnik kampanii włoskiej, bitwy pod Monte Cassino, od 1949 r. mieszka w Rzymie. Drugi z naszych kolegów zamieszkujący za granicą Polski - to marszałek wadowickiego gimnazjum w klasie VIII 1937/38 r., żołnierz Brygady Karpackiej, kampanii włoskiej - Rudek Kogler, dyrektor Polsko-Kanadyjskiego Instytutu Naukowo-Badawczego w Toronto, znany i wielce ceniony działacz Polonii kanadyjskiej (zmarł w Toronto w listopadzie 1998 r.).
I tak podążyliśmy w upalne południe 22 czerwca do odległego o 12 km od Krakowa Osiedla Tysiąclecia, by uczestniczyć w konsekracji mistrzejowickiego kościoła. Nieczęsto się zdarza, aby Papież dokonywał aktu poświęcenia świątyni.
W czasie swego pontyfikatu Jan Paweł II konsekrował dotychczas jedną świątynię - bazylikę Matki Bożej Objawienia w 1980 r. w Aparecida w Brazylii.
Już o godz. 13.30 zasiedliśmy na ławkach w jednym z sektorów, w pobliżu podium ułożonego przed frontem kościoła w Mistrzejowicach. Obok nas - Regionalny Zespół Parafialny z Zakopanego Olczy oraz liczna grupa wadowiczan z tabliczką głoszącą nazwę rodzinnego miasta Karola Wojtyły - Jana Pawła II.

- Myślę, że jest teraz okazja, aby Pan przynajmniej wspomniał, w jakich okolicznościach został wybudowany kościół w Mistrzejowicach.

- Koledzy z Krakowa - Tomek Romański i Tadek Luty przypomnieli, jak to na pobojowisku po dawnej podkrakowskiej wsi Mogilany wyznaczono wielki kombinat na piece, hale produkcyjne, by " wykuć" Nową Hutę - nową rzeczywistość, która swym ogromem miała przyćmić mieszczański Kraków, stać się antidotum na reakcyjne środowiska. Miało tu być wszystko oprócz kościoła.
Rozpoczęła się więc walka o kościół, walka o krzyż, o " Arkę", bo taką przybrała nazwę z kształtu bryły, a przede wszystkim jako symbol siermiężnych czasów. Koledzy przypomnieli też relację biskupa krakowskiego Karola Wojtyły z 27 kwietnia 1960 r.: "(...) 27 kwietnia o godz. 8.00 rano kilku robotników przystąpiło do wykopywania krzyża. Kiedy robotnicy przechylili krzyż, aby go wydobyć z ziemi, ludzie nie dopuścili do tego, lecz osadzili krzyż z powrotem". Nowohuckie zajścia w kwietniu 1960 r. przyniosły sporo ofiar, toczyły się sprawy sądowe, zapadały wyroki.
Inicjatorem budowy kościoła był ks. prał. Józef Kurzeja ( zmarł w 1976 r., w wieku 39 lat), znany w Krakowie jako ksiądz z " zielonej budki". Zaczynem dzisiejszej świątyni był bowiem niewielki, 5 na 6 metrów barak, pomalowany na kolor zielony, który służył jako punkt katechetyczny.

- A może teraz trochę informacji o przebiegu uroczystości z udziałem Ojca Świętego.

- Tuż po przyjeździe Jana Pawła II papamobilem do Mistrzejowic dziewczynka w stroju krakowskim wspięła się na schody wiodące na podium, niosąc z wielkim trudem w maleńkich rączkach ogromny bukiet pięknych, barwnych, polnych kwiatów. We wspinaczce tej pomagali jej harcerze i maleńka krakowianka dotarła do Ojca Świętego. Podniosła się na paluszkach, rozejrzała, pewnie podeszła i wręczyła mu wiązankę kwiatów. Ojciec Święty, który tak bardzo kocha wszystkie dzieci, przytulił dziewczynkę, ucałował ją, a kwiaty złożył na kolanach. Wtedy kard. Franciszek Macharski zniósł dziewczynkę ze schodów.
Kościół w Mistrzejowicach mógł powstać tylko dzięki ofiarności i poświęceniu robotników Nowej Huty i okolicy. Była to więc również uroczystość robotnicza, a na ten trud zwrócił uwagę w swej homilii Ojciec Święty. "Ten kościół - powiedział Papież -
na tle wysokich pieców i kominów fabrycznych powstał dzięki Waszej wierze i dzięki Waszej chrześcijańskiej solidarności". Pielgrzym Nadziei wspominał również o Ewangelii pracy - "aby człowiek przemysłu odnalazł w niej siebie, swoją godność, swe prawa, ażeby dzięki niej miał życie i miał w obfitości". Przy dźwiękach Te Deum Ojciec Święty wszedł do kościoła, by dokonać konsekracji.
Wychodzącego z kościoła Ojca Świętego powitała burza oklasków, okrzyków, gorących owacji wielotysięcznych tłumów wiernych: " Zostań z nami!" - "Polska z Papieżem!" - "Bóg zapłać! - odpowiedział Ojciec Święty. - "Jeśli Polska z Papieżem, to i Papież z Polską!".
Rozległ się huraganowy, jak tatrzański halniak, śpiew: Sto lat!, ale w Mistrzejowicach brzmiał inaczej, skoczniej, po góralsku, na co Papież zareagował słowami: "Ten sposób śpiewania dowodzi, że Nowa Huta wywodzi się z górali!".
Nie milkły oklaski, radosne okrzyki, tłumy ogarnął entuzjazm, zespół z Zakopanego zaśpiewał ukochanemu miłośnikowi gór:
Od Giewontu syroko po lesie
halny wiaterek rzewną nutkę niesie.
Dziś razem z lasami się kłaniamy,
Bo serdecnie Ojca Świętego witamy.
Piotr naszych czasów posłał góralskiemu zespołowi serdeczny uśmiech, błogosławił wielkie, radosne rzesze wiernych pielgrzymów i żegnając się, życzył wszystkim pokoju, którego tak bardzo potrzebuje cała Polska. Góralu, czy ci nie żal... zaintonowali górale i natychmiast podchwycili to niemal wszyscy pielgrzymi.
Wróciliśmy z tej wspaniałej uroczystości w Mistrzejowicach do Krakowa, nasyceni bogactwem wrażeń, w głębokiej zadumie. Nasz wielki, wspaniały kolega z wadowickiego gimnazjum był wśród nas i jest zawsze z nami.

CDN.