WACŁAW GRZYBOWSKI: - We wrześniu 1979 r. gościliście po raz pierwszy u Następcy św. Piotra...

EUGENIUSZ MRÓZ: - "Będziecie mieli w Rzymie wikt i kwaterunek" - tymi słowami Ojciec Święty zakończył nasze pierwsze z nim jako papieżem koleżeńskie spotkanie w Wadowicach w czerwcu 1979 r., w czasie jego pierwszej pielgrzymki do Polski. I tak we wrześniu 1979 r. zjechaliśmy do niego ze wszystkich stron Polski. 8 dni pobytu w Rzymie, wspólne zwiedzanie wspaniałych zabytków, wycieczki do Asyżu i na Monte Cassino, gdzie walczyli również nasi koledzy: Tadek Czupryński (zginął pod Ankoną, spoczywa na polskim cmentarzu wojennym w Loreto), Zdzisek Bernaś, Tomek Romański, Jurek Kluger, Rudek Kogler. Wieczorne długie rozmowy wskrzesiły chwile odległej, beztroskiej młodości, zacieśniły więzy koleżeństwa. Naszym troskliwym opiekunem był o. Kazimierz Przydatek, jezuita, z Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Pielgrzymów "Corda Cordi", a przewodnikiem i towarzyszem wędrówek po Wiecznym Mieście - ks. Ksawery Sokołowski.

- Jak wyglądało Wasze pierwsze spotkanie z Ojcem Świętym?

- Było to w środę 19 września na Placu św. Piotra, w czasie cotygodniowej audiencji generalnej. Już o godz. 16.00 nasz opiekun - o. Kazimierz przeprowadził nas przez kordony straży porządkowej, zapory barwnych halabardników gwardii szwajcarskiej (jeden z nich z dumą opowiadał nam, że był w Wadowicach w czasie pielgrzymki Papieża do ojczystego kraju). Dotarliśmy do sektora polskiego, zajęliśmy krzesła tuż obok barierki. Po flagach narodowych, barwnych transparentach rozpoznawaliśmy pielgrzymów z Iraku, Japonii, Meksyku, Brazylii, Kanady, Australii oraz z wielu krajów Europy. Liczne bukiety kwiatów, podarki (Austriacy przywieźli piękną choinkę z Tyrolu), śpiewy w różnych językach, mieszające się z dźwiękami gitar, nadawały atmosferze swoisty urok. Nie odczuwało się żadnych różnic narodowościowych, wszyscy byli dla siebie bliscy, przyjaźni, serdeczni, wymieniali uśmiechy, pozdrowienia, podchwytywali znane melodie. Naprzeciw nas - liczna grupa Meksykańczyków, nieustannie skandujących: "Juan Pablo Segundoe quiere todo il mundo!" - "Janie Pawle II, Ciebie kocha cały świat!", a także pozdrawiających nas słowami: "Polonia!, Polonia!, Viva Papa!". Odpowiadaliśmy im: "Viva Mexico!". Po lewej stronie - pary małżeńskie, które niedawno wstąpiły na ślubny kobierzec. Pięknie ubrane, czekały aż Papież w swej wędrówce po placu dotrze do nich, by pobłogosławić im na nowej, wspólnej drodze życia.
Godzina 18.00. Gromkie oklaski świadczą, że Ojciec Święty wjechał już na plac przez "Arco delle campane" - "Bramę dzwonów" - po lewej stronie fasady Bazyliki. Jest! Wjeżdża, stojąc w białym otwartym jeepie. Przez cały plac przepływa huragan oklasków, gorących wiwatów, słów powitania. Przed fasadą Bazyliki Papież zasiada w fotelu. Postać silna, masywna, zdecydowana, a równocześnie pełna dobroci, uroku i spokoju. Urzeka wszystkich wielką umiejętnością nawiązywania kontaktów z ludźmi, a ci doskonale odczuwają tę serdeczność i odwzajemniają się swoim oddaniem i otwarciem. Wydaje mi się, że jego fascynująca osobowość jest jak szlachetne zespolenie pobożności i erudycji, głębi życia duchowego i bezpośredniości, prostoty i niezwykłości, skupienia i rozmachu, taktu i zdecydowania, zadumy i uśmiechu. Stale dla wszystkich otwarty, zarówno nasz dawny Lolek, jak i dzisiejszy Jan Paweł II był i jest człowiekiem dialogu.
Po katechezie Papież intonuje swym pięknym barytonem Pater noster i udziela błogosławień-stwa, kończąc słowami: "Sia lodato Gesu Christo" - "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Schodzi następnie z podium i zagłębia się w morze pielgrzymów. Wśród gorących oklasków pozdrawia wszystkich serdecznym uśmiechem, ściska wyciągnięte dłonie, podnosi i przytula dzieci. Podchodzi i do nas, wita się ze swymi kolegami, mówiąc: "Dobrze, żeście przyjechali, spotkamy się w niedzielę". Ściska dłoń Lunka Mosurskiego, który w imieniu wiernych z Kalwarii Zebrzydowskiej witał Ojca Świętego, gdy w swojej pielgrzymce odwiedził to piękne górskie miasteczko (Lunek był rekordzistą w jedzeniu bez popijania kremówek z cukierni Hagenhubera - 16 sztuk. Lolek również brał udział w tych turniejach, nie dorównywał jednak Lunkowi). Przechodząc obok mnie, informuje otoczenie: "To ten, który opisał mnie w gazecie" ( słowa te odnoszą się do notatki, jaka ukazała się na łamach Tygodnika Powszechnego o naszych koleżeńskich spotkaniach w Krakowie). W pielgrzymce towarzyszyły nam żony. Zwracając się do nich, powiedział: "Dobrze żeście przyjechały, pilnujcie swoich mężów". Na prawo przed pierwszym sektorem Papież długo przebywa wśród chorych, kalek, inwalidów na wózkach i noszach, rozmawia z nimi, krzepi gorącymi słowami, błogosławi. Zapada zmierzch, audiencja skończona, ale tłum pielgrzymów nie spieszy się z opuszczeniem placu. Każdy chce jak najdłużej zatrzymać w swym sercu chwile tego wielkiego spotkania.

CDN.