"Wiele jest miejsc zamieszkanych przez Maryję. Są one najróżniejszego typu: od poświęconego Jej kącika w domu czy maleńkiej kapliczki przydrożnej, ozdobionej wizerunkiem Matki Bożej, po zbudowane na Jej cześć kaplice i kościoły. Są też miejsca, gdzie obecność Matki jest odczuwalna w szczególnie namacalny sposób. Czasem miejsca te promieniują daleko swym światłem i przyciągają ludzi z dalekich stron. Promieniowanie to może rozciągać się na diecezje, cały naród, a czasem na wiele narodów czy nawet kilka kontynentów. Miejscami tymi są sanktuaria maryjne". Słowa Ojca Świętego, wypowiedziane podczas jego pierwszej pielgrzymki do Fatimy (1982 r.), wskazują na różnorodność miejsc, w których oddaje się cześć Maryi; jednocześnie, obok tej różnorodności, wskazują one na podobieństwo - nawet identyczność - wszystkich miejsc kultu maryjnego. Można je określić jako wspólną wszystkim sanktuariom tożsamość - jest nią "doświadczenie obecności Matki". To ono decyduje o randze danego miejsca i o liczbie pielgrzymów, którzy przekraczają progi maryjnych świątyń.

"Doświadczenie obecności"

jest również cechą sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach. To ono właśnie przyciąga każdego roku ok. dwóch milionów pielgrzymów. Ale tu możemy mówić o podwójnym "doświadczeniu obecności". Obokumiłowanej Matki stoi bowiem jeszcze jedna postać - Jan Paweł II, wpisany już w sam tytuł maryjnej świątyni, która jest "wotum dziękczynnym za uratowane życie Ojca Świętego".
Obecność Maryi jest podstawowa, jest zwornikiem sanktuarium. Ale element papieski jest na Krzeptówkach bardzo wyraźny - i zawsze świeci maryjnym blaskiem!
Nie trzeba chyba wyjaśniać, że rodzaj obecności Jana Pawła II ma inny charakter niż obecność Maryi, która czuwa tutaj z naręczem łask i ze swym sercem pełnym matczynego ciepła. Ludzie nie doświadczają tu wprost obecności Papieża, ale jego znak spotykają na każdym kroku - widzą biało-żółte flagi, pomnik Ojca Świętego, dwie stacje drogi krzyżowej, w których umieszczono Papieża, prezbiterium zbudowane w kształcie papieskiej tiary... Przede wszystkim znak ten jest widzialny w sprawowanym tu kulcie: każda Msza św., każdy Różaniec, każda wieczorna modlitwa zanoszona stąd do Boga związana jest z jedną i tą samą intencją - za Ojca Świętego Jana Pawła II.
Ktoś powiedział o tym miejscu, że jest to "papieskie sanktuarium maryjne". Jak bogate w treść jest to określenie! Tutejsza świątynia - to owoc ślubowania, jakie ludzie złożyli w dniu zamachu na Jana Pawła II - 13 maja 1981 r. Kościół ten powstał jako wotum dziękczynne za ocalenie życia Ojca Świętego. Sanktuarium od chwili powstania każdego dnia służy Janowi Pawłowi II przede wszystkim codzienną modlitwą, ale też propagowaniem papieskiej nauki i bronieniem Ojca Świętego wobec ataków nieprzychylnych mu środowisk.

Papieski wymiar sanktuarium

stał się jeszcze bardziej wyraźny 7 czerwca 1997 r., w dniu, w którym sanktuarium odwiedził najważniejszy pielgrzym - Ojciec Święty. Konsekrując kościół, powiedział słowa, które sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem nadają wyjątkowe znaczenie i niejako zatwierdzają jego papieski charyzmat.
"Drodzy Bracia i Siostry! Wasze sanktuarium na Krzeptówkach jest mi szczególnie bliskie i drogie. (...) Z historią tego sanktuarium łączy się także wydarzenie, które miało miejsce na Placu św. Piotra 13 maja 1981 r. (...) Wiem, że gromadziliście się (...) w kaplicy Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, aby odmawiać Różaniec i modlić się o zdrowie i siły dla mnie. Wtedy też narodził się plan wybudowania w tym miejscu, u podnóża Giewontu, sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej jako wotum dziękczynnego za uratowanie mojego życia. Wiem, że to sanktuarium, które dziś mogę konsekrować, wznosiło wiele rąk i wiele serc zjednoczonych pracą, ofiarą i miłością do Papieża. Trudno mi o tym mówić bez wzruszenia. (...) Przybyłem do Was, aby Wam podziękować za Waszą dobroć, pamięć i modlitwę, która trwa tu nadal. (...) Zawsze mi pomagaliście. Byliście ze mną i rozumieliście moje troski. Czułem to. Było to dla mnie wielkim wsparciem. Za tę postawę wiary i oddania Kościołowi dziękuję Wam z całego serca. (...) Totus Tuus... Dziękuję wszystkim za tę świątynię. Zawiera ona Waszą miłość do Kościoła i do Papieża. Jest niejako kontynuacją mojej wdzięczności dla Boga i Jego Matki. Razem z Wami bardzo cieszę się tym darem".

Modlitwa dziękczynna

jest już tylko prostą konsekwencją. Skoro sanktuarium jest wotum dziękczynnym, a jego istnienie i działalność jest podziękowaniem Maryi za cud uratowania życia Papieża, to nie dziwi, że miejsce to wypełnia wielka modlitwa dziękczynna. Jest to szczególna cecha tego sanktuarium - płyną z niego do Boga nie tyle prośby i błagania, co dziękczynienia wdzięcznych serc. Jakby ludzie uczyli się tu patrzeć na życie z innej strony i zamiast widzieć trudności, kłopoty i zagrożenia, dostrzegają nagle, jak wiele jest powodów do dziękowania Bogu. Złota Księga Sanktuarium jest wypełniona podziękowaniami: najpierw za Ojca Świętego, ale zaraz potem za dar życia, za dzieci, za piękno gór. Powtarzają się w nieskończoność: "Matko Boża, dziękuję Ci za opiekę..." - nad Janem Pawłem II, nad rodziną, dziećmi, ojczyzną. Ludzie otrzymują tu niezwykłe doświadczenie wiary, są pewni, że skoro Matka Najświętsza była tak blisko Papieża i miała moc go ocalić, to będąc ich Matką, pamięta również o nich, a Jej opieka jest niezawodna. Po takim doświadczeniu w sercu pozostaje miejsce jedynie na wyznanie podobne do tego, które odnajdujemy w jednym z tomów Złotej Księgi:
"Dziękuję Ci, że byłaś godna urodzić Chrystusa. Jest On wspaniałym Bogiem. Tylko On dał mi prawdziwe szczęście. Żaden człowiek nam tego nie da, bo nie jest w stanie. Pragnę zawsze Cię kochać, wielbić, mówić o Tobie. Bądź ze mną na wieki".

Wypełnienie próśb Matki Bożej

to trzeci - i może z perspektywy nadchodzących lat najważniejszy - wyróżnik tego maryjnego miejsca.
Nie będzie przesadą stwierdzenie, że cały pontyfikat Jana Pawła II został tak wpisany w plany Bożej Opatrzności, by obecny Papież pchnął Kościół i świat na drogi wskazane przez Panią z Fatimy. By to ukazać, trzeba by napisać grubą księgę. Trzy podróże apostolskie do sanktuarium w Fatimie, beatyfikacja Hiacynty i Franciszka, akt oddania Niepokalanemu Sercu Maryi w latach 1982, 1984, 1991, wreszcie wielka modlitwa zawierzenia Maryi Kościoła i świata na progu nowego tysiąclecia - wszystko to ukazuje nam Ojca Świętego Jana Pawła II jako papieża oddanego sprawie Fatimy. Dochodzą do tego zachęty do odmawiania Różańca i powtarzane raz po raz słowa o narastającej aktualności orędzia fatimskiego. Jest jeszcze przykład życia Papieża, który całkowicie oddał się Maryi i - zgodnie z Jej prośbą - jest wierny nabożeństwu pierwszych sobót. Czy to właśnie on nada temu nabożeństwu oficjalną rangę? Tego jeszcze nie wiemy, choć jesteśmy świadomi, że zależy to w dużej mierze od nas. (Propagowanie nabożeństwa pierwszych sobót jest odczytywane przez sanktuarium w Zakopanem jako szczególnie ważny znak czasu.)
I dlatego sanktuarium na Krzeptówkach - niejako naśladując Papieża - wypełnia na co dzień prośby Matki Bożej Fatimskiej. W jego ramy wpisane jest wszystko to, o co poprosi Maryja: jest codzienny Różaniec, jest kult Eucharystii, jest duch ofiary i pokuty, jest nabożeństwo pierwszych sobót. Sanktuarium tym żyje, sanktuarium to głosi: w kazaniach, konferencjach, audycjach radiowych, programach telewizyjnych, w artykułach prasowych i w książkach wydawanych w ramach "Biblioteki Fatimskiej".
Każde sanktuarium ma swój niepowtarzalny charyzmat i zupełnie własne zadanie do spełnienia. Charyzmat jest czymś stałym, stanowi jakby fundament budowli. Zadanie jest jak wznoszenie ku niebu murów. Nigdy nie można powiedzieć "dość!", nigdy powierzone zadanie nie zostanie wypełnione do końca, co najwyżej wykona się jakieś zadanie cząstkowe. Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach ma już za sobą wiele takich cząstkowych zadań: modlitwę o ocalenie walczącego o życie Papieża, działania na rzecz przyjazdu Jana Pawła II do Zakopanego, zorganizowanie Krucjaty Różańca Rodzinnego i promowanie Różańca. Na czas obecny jako swe zadanie widzi propagowanie nabożeństwa pierwszych sobót. Temu zadaniu przez najbliższe lata sanktuarium poświęci swe dni i noce.