25 czerwca 2001 r. Wielka radość w sercach lwowiaków. Ojciec Święty wśród nich, na ulicach Lwowa. Ojciec Święty rozmodlony, przed obrazem Matki Bożej Łaskawej w katedrze lwowskiej - jak przed wiekami, w 1656 r. król Jan Kazimierz, przed tym wizerunkiem, w imieniu narodu, obierający Matkę Bożą za Królową Korony Polskiej. A nazajutrz, podczas Mszy św. na podmiejskich błoniach, Ojciec Święty koronował lwowski wizerunek Matki Bożej. W tej szczególnie radosnej chwili lwowiacy zaśpiewali dawną pieśń Śliczna Gwiazdo miasta Lwowa. Ta pieśń rozlegała się w lwowskiej katedrze także wtedy, gdy Jan Kazimierz składał Matce Bożej śluby wierności narodu. Przypominam ją dzisiaj.
Radość młodzieży na spotkaniu z Ojcem Świętym we Lwowie. Poczucie WIĘZI, śpiew Ojca Świętego. I ofiarowane mu przez młodzież ukraińską i polską śpiewy i tańce. Taniec polskich dzieci i nieco starszych polskich "batiarów": lwowski sztajerek i lwowska poleczka - Usia siusia. Tę lwowską polkę śpiewają i tańczą najchętniej także dzieci z częstochowskiego ogniska wychowawczego
"Uśmiech Dziecka" na naszych Wieczorach piosenek ukrytych pod sercem. I wiedzą dobrze, że to polka ze Lwowa!
Lwów - Miasto Zawsze Wierne. Semper Fidelis. Przed przyjazdem do Lwowa Ojca Świętego, w telewizyjnym, katolickim Ziarnie był reportaż z Cmentarza Orląt Lwowskich. Dzieci z polskiej szkoły - harcerze z drużyny imienia Jurka Bitschana opowiadali o walce Orląt w obronie Lwowa w roku 1918. Mówili o małych bohaterach - Jurku Bitschanie i Antosiu Petrykiewiczu, którzy zginęli w walce. I przypomnieli, że Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie zawiera szczątki legionisty, szeregowca, z pobojowiska lwowskiego. Rozpromienione wzruszeniem twarze lwowskich dzieci stojących wśród grobów swoich rówieśników sprzed wielu lat... Wróciły słowa piosenki śpiewanej u schyłku 1918 r. na melodię Pierwszej Brygady:
Lwowiacy to orlęta harde,
Lwowiacy to niezłomna stal,
Do walki żołnierzyki twarde
Z uśmiechem szli tak jak na bal.
Bo Lwowskie Orlęta to tradycja święta,
Za Lwów oddaliby pół życia snów,
Za Lwów, za Lwów!
Nasze Wieczory wspólnego śpiewania zaczynamy pytaniami z Katechizmu polskiego dziecka, które zadaje zgromadzonym mały chłopiec: Kto ty jesteś? Polak mały... Autor Katechizmu Władysław Bełza spoczywa na lwowskim cmentarzu. Migawka z reportażu w dniach wizyty we Lwowie Ojca Świętego. Kobieta, lwowianka, zapytana przez dziennikarza, czy nie zamierza opuścić Lwowa, w którym nie zawsze łatwo jest żyć, odpowiada z blaskiem w oczach: NIGDY nie opuszczę swojego miasta. Przypomniałem sobie wtedy podobne słowa wypowiedziane wiele lat temu przez lwowskiego poetę - Jana Zahradnika:
Nie rzucę, nie zostawię najdroższego miasta,
Dlaczego ma mi życia zamierać połowa?
Może się poza Lwowem jakiś świat rozrasta
Ale cóż mi po świecie, w którym nie ma Lwowa?
Ojciec Święty przyniósł mieszkańcom Lwowa, Polakom, Ukraińcom, Ormianom Nadzieję Bożej Harmonii. Maryjo, śliczna Gwiazdo miasta Lwowa, Matko i Królowo, świeć nieustannie nad Zawsze Wiernym Miastem i niech Twa Matczyna Opieka nad nim nigdy nie ustanie.