Audiencja generaln 30 maja 2001 r.

1."Od rana przedstawiam Ci prośby i czekam". To słowa z Psalmu 5, który - jako modlitwa poranna - zostaje umieszczony w liturgii Jutrzni, odmawianej na początku dnia. Ta modlitwa błagalna jest pełna napięcia i trwogi z powodu niebezpieczeństw i goryczy, które zaczynają niespodziewanie nadchodzić. Nie słabnie jednak ufność w Boga, który jest zawsze gotów podtrzymać wiernego, by się nie potknął na drodze życia.
"Nikt prócz Kościoła nie ma tak wielkiej ufności (Hieronim, Tractatus LIX in psalmos, 5, 27: PL 26, 829). A św. Augustyn, zwracając uwagę na dodany do Psalmu tytuł, który przytacza w jego łacińskiej wersji: Per colei che riceve l´eredite (Dla tej [Oblubienicy], która otrzymuje dziedzictwo), wyjaśnia: "Chodzi więc o Kościół, który otrzymuje w dziedzictwie życie wieczne za pośrednictwem Pana Jezusa Chrystusa tak, iż posiada on Boga samego, lgnie do Niego i w nim znajduje swoje szczęście, jak zostało napisane: ´Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię´ (Mt 5, 4)" (także Ps 5: CCL 38 1, 2-3) .
2.Jak to się często zdarza w skierowanych do Pana psalmach błagalnych o wybawienie od zła, w psalmie tym występują trzy postaci. Jest to przede wszystkim Bóg (Ps 5, 2-7), owo w najwyższym stopniu "Ty" z tego Psalmu, do którego modlący zwraca się z ufnością. Wobec koszmaru uciążliwego i może pełnego niebezpieczeństwa dnia wyłania się pewność. Pan jest Bogiem konsekwentnym, surowym w obliczu sprawiedliwości, odrzucającym wszelki kompromis ze złem: "Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość" (Ps 5, 5).
Przed oczyma Pana występuje długa lista złych postaci - nieprawi, złoczyńcy, głupcy, kłamcy, krwawi i podstępni. On jest Bogiem i staje po stronie tych, którzy kroczą drogami prawdy i miłości, sprzeciwiając się tym, którzy wybierają "drogi prowadzące ku cieniom Szeolu" (por. Prz 2, 18). Wierny więc nie czuje się samotny i opuszczony, gdy stanie naprzeciw miasta, wkraczając w społeczeństwo i w gmatwaninę codziennych wydarzeń.
3.W wierszach 8-9 naszej porannej modlitwy druga postać - modlący się - przedstawia samego siebie jako "Ja", wskazując, że cała jego osoba oddana jest Bogu i Jego "wielkiemu miłosierdziu" . Jest on pewien, że zostaną dla niego otworzone bramy świątyni, czyli miejsca jego wspólnoty i zażyłości z Bogiem, zamknięte przez złoczyńców. Wkracza tam, by zasmakować bezpieczeństwa Bożej ochrony, gdy tymczasem na zewnątrz szaleje zło, świętując swoje pozorne i złudne zwycięstwa.
Przez poranną modlitwę w świątyni wierny otrzymuje wewnętrzny ładunek sił, by przeciwstawić się wrogiemu często światu. Pan weźmie go za rękę i poprowadzi ulicami miasta, a nawet "wyrówna drogę", jak powiada Psalmista za pomocą prostego, lecz sugestywnego obrazu. W oryginale hebrajskim ta pogodna ufność opiera się na dwóch terminach ( hesed i sedaqah): "miłosierdzie lub wierność" z jednej strony i " sprawiedliwość lub zbawienie" z drugiej. Są to typowe słowa dla uczczenia przymierza, które łączy Pana z Jego ludem i z poszczególnymi wiernymi.
4.Oto wreszcie na horyzoncie pojawia się ciemna postać trzeciej osoby występującej w tym dramacie: są to "wrogowie", " złoczyńcy", którzy już występowali w tle poprzednich wersetów. Po " Ty" odnoszącym się do Boga i "Ja" dotyczącym człowieka modlącego się, mamy teraz "Oni", co oznacza wrogą masę, symbol zła tego świata ( Ps 5, 10-11). Ich oblicze jest przedstawione za pomocą podstawowego elementu społecznej komunikacji: "słowa". Cztery elementy - usta, serce, gardło, język - wyrażają radykalny charakter zła tkwiącego w ich wyborach. Ich usta są pełne fałszu, ich serce ustawicznie knuje zasadzki, ich serce jest grobem otwartym, pragnącym jedynie śmierci, ich język jest zwodzący i "pełen zabójczego jadu" (Jk 3, 8).
5.Po tym surowym i realistycznym obrazie złoczyńcy, który czyha na sprawiedliwego, Psalmista wzywa Boga o jego ukaranie w wierszu (Ps 5, 1), który liturgia chrześcijańska pomija, chcąc w ten sposób dostosować się do nowotestamentowego objawienia miłości miłosiernej, która również złoczyńcy daje możliwość nawrócenia.
Po zaprezentowaniu ciemnej postaci grzesznika modlitwa Psalmisty kończy się pełnią światła i pokoju (Ps 5, 12-13). Przed wierzącym pojawia się radość naznaczona trudami i trwogą, zawsze jednak mająca nad sobą blask błogosławieństwa Bożego. Psalmista, który dogłębnie zna serce i styl Boga, nie ma żadnej wątpliwości: " Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą" (Ps 5, 13).

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin