18 stycznia br. prof. Stefan Stuligrosz, twórca i dyrygent chóru "Poznańskie Słowiki", odbierze w Watykanie tytuł doktora honoris causa Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej. Tytuł ten stanowi uhonorowanie długoletniej pracy i twórczości pedagoga i wychowawcy kilku pokoleń muzyków, dyrygenta i kompozytora muzyki sakralnej. Trudno oprzeć się wrażeniu, iż tytuł ten jest również wspaniałą nagrodą za skomponowane przez Pana Profesora w Roku Jubileuszowym i nagrane z "Poznańskimi Słowikami" "Msze polskie".

Dwanaście Mszy polskich na jednogłosowy śpiew z towarzyszeniem organowym prof. Stefan Stuligrosz skomponował w trosce o charakter muzyki sakralnej, zgodnej z powagą Eucharystii. Jak podkreśla Pan Profesor, do spełnienia tego warunku potrzeba podstawowego założenia muzyki liturgicznej, czyli charakteru gregoriańskiego, na którym oparty jest śpiew Kościoła katolickiego. W zbiorze siedem pierwszych mszy czerpie zatem swą melodykę z chorału gregoriańskiego, który jest tu cytowany dosłownie, parafrazowany lub odpowiednio do tekstów polskich skracany bądź poszerzany. Do grupy tej należą: Msza polska na motywach gregoriańskich. Na okres Adwentu i Wielkiego Postu; Msza polska na tematach gregoriańskich I; Msza polska na motywach gregoriańskich II; Msza polska na motywach gregoriańskich III; Msza polska "Anielska". Na motywach gregoriańskich; Msza polska psalmodyczna oraz Msza polska radosna.
Dwie Msze polskie przeznaczone zostały na uroczystości maryjne, są to: Msza polska "Bogurodzica", na podstawie pradawnego polskiego hymnu maryjnego oraz Polska Msza Maryjna. Na motywach Godzinek do Najświętszej Maryi Panny.
Najłatwiejszymi do zapamiętania i zaśpiewania są trzy ostatnie w zbiorze msze, nie posiadające gregoriańskiego charakteru: Msza polska na śpiew unisono z organami, Msza polska na śpiew ludu z organami oraz Msza polska "Chwalebna" na śpiew ludu z towarzyszeniem chóru i organów. Spośród nich najciekawsza wydaje się ta ostatnia, która jest utworem dialogowanym - śpiew ludu przeplatany jest z czterogłosowymi epizodami chóralnymi. Tam, gdzie nie ma chórów parafialnych, może być ona śpiewana w całości przez lud, który wykonuje w takiej sytuacji melodię najwyższego głosu chóralnego. Epizody chóralne Mszy Chwalebnej mogą być również modyfikowane w seminariach duchownych czy zakonach. Tam fragmenty chóralne mogą być wykonywane w dwugłosie: w seminariach głosy wyższe wykonują partie przeznaczone dla sopranów, głosy niższe partie basów; w zgromadzeniach żeńskich natomiast należy śpiewać partie sopranu i altu.
Warto podkreślić wybitnie użytkowy charakter dwunastu Mszy polskich, osiągnięty dzięki niezwykłej prostocie kompozycji. Utwory te są łatwe do zapamiętania i zaśpiewania, co sprawi, iż z pewnością po ich rozpropagowaniu rozbrzmiewać będą we wszystkich świątyniach polskich. Tym bardziej, iż zyskały one aprobatę Stolicy Apostolskiej.
Msze polskie są dostępne w formie zapisu nutowego z organowym towarzyszeniem oraz w nagraniu płytowym, dokonanym w dniach 26-28 czerwca 2000 r. w kościele Księży Zmartwychwstańców w Poznaniu, w którym prócz Chóru Chłopięcego i Męskiego Państwowej Filharmonii w Poznaniu "Poznańskie Słowiki" pod dyr. prof. Stefana Stuligrosza udział wziął Robert Hauptmann (organy).