Wiadomości ze świata

Zamachy na kościoły

Co najmniej 14 osób zginęło, a 47 zostało rannych od bomb, które wybuchły 25 grudnia 2000 r. w kościołach na Archipelagu Moluków w czasie Liturgii Bożonarodzeniowych. Policja wykryła także 15 ładunków wybuchowych, które miały eksplodować tuż przed nabożeństwami.
Zamachy bombowe na kościoły chrześcijańskie w różnych częściach archipelagu potępił prezydent Indonezji - Abdurrahman Wahid. W związku z doniesieniami o najnowszych atakach na chrześcijan w Indonezji Jan Paweł II w ostatniej chwili zmienił tekst swego świątecznego przesłania i wspomniał o cierpiących "braciach w wierze" w tamtym rejonie świata.

Atak na świątynię podczas Mszy św.

Na wyspie Saint Lucia na Karaibach 31 grudnia 2000 r. uzbrojeni w maczety członkowie jednej z sekt antychrześcijańskich napadli na kościół katolicki w Castries podczas Mszy św.
Według informacji miejscowej policji, napastnicy zabili 2 osoby, w tym zakonnicę Theresę Egan, a 13 osób ranili. Ciężko ranny został ks. Charles Gaillard, celebrujący Mszę św. Na uczestniczących w Eucharystii rozpryskano łatwopalny środek, który podpalono. Dwaj spośród napastników, zatrzymani przez policję, oświadczyli m.in

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Apel do prezydenta o zaproszenie Papieża

Reklama

Hierarchowie i duchowni niekanonicznego rosyjskiego Prawosławnego Kościoła Odrodzenia (RKO) wezwali prezydenta Rosji, aby oficjalnie zaprosił do odwiedzenia kraju Jana Pawła II jako głowę setek tysięcy rosyjskich katolików. List otwarty w tej sprawie podpisali: metropolita Stefan, zwierzchnik RKO, arcybiskupi i biskupi oraz znany przed laty dysydent sowiecki, ks. Gleb Jakunin, będący obecnie sekretarzem Soboru Biskupów tego Kościoła.
Sygnatariusze listu powołali się na przykład prezydenta Ukrainy, na którego zaproszenie Papież ma odwiedzić ten kraj w czerwcu 2001 r., a także na postawę władz Gruzji, które -
mimo sprzeciwów miejscowego Kościoła prawosławnego - doprowadziły do wizyty Papieża w tym kraju w 1999 r. Przypomnieli, że Biskup Rzymu odwiedził również inne tradycyjnie prawosławne państwo - Rumunię.
Autorzy listu uważają Jana Pawła II za "wyjątkową osobowość mijającego wieku, ogólnie uznany autorytet moralny i wybitnego przywódcę Kościoła katolickiego".

Boże Narodzenie w Witebsku

Reklama

W wigilię Bożego Narodzenia - 24 grudnia 2000 r. bp Władysław Blin odprawiał Pasterkę w katedrze pw. św. Barbary w Witebsku. Wcześniej młodzież i dzieci wystawiły jasełka. Tuż przed Mszą św. bp Blin ogłosił, iż Ojciec Święty obdarzył godnością szambelana papieskiego dwóch zasłużonych dla diecezji witebskiej duszpasterzy - ks. Franciszka Kisiela, proboszcza, dziekana i wikariusza generalnego oraz ks. Mieczysława Janczyszyna - proboszcza. Obaj odznaczeni kapłani przez blisko dziesięć lat posługi duszpasterskiej odzyskali od władz państwowych kilka świątyń, odnowili je i oddali dla normalnej służby Bożej.
Kazanie podczas Pasterki wygłosił ks. prał. Franciszek Kisiel. Apelował o miłość między ludźmi, o wzajemny szacunek, o wzajemną troskę. Zapewniał wszystkich, a zwłaszcza chorych, bezdomnych, bezrobotnych, żołnierzy, milicjantów, rządzących, że za nich wszystkich z wiarą modli się i poleca ich Opiece Bożej. Po Pasterce długo trwało dzielenie się opłatkiem. Uroczystość była bezpośrednio transmitowana na całą Białoruś.
W pierwsze święto Bożego Narodzenia Biskup witebski razem z duchowieństwem kurialnym sprawował uroczystą celebrę w nowo postawionej kaplicy jest pw. Jezusa Miłosiernego.
W drugie święto Bożego Narodzenia, które na Białorusi jest zwyczajnym dniem pracy, bp Blin sprawował uroczystą Mszę św. koncelebrowaną w powstającej parafii i świątyni pw. Matki Bożej Saletyńskiej. Duchowieństwo i wierni zgromadzili się w obszernym pawilonie, który wpierw miał być halą sportową, teraz w wyniku usilnych starań Księdza Biskupa i miejscowego proboszcza będzie przyszłą świątynią.

MEKSYK

Ks. prał. Enrique Roberto Salazar, dyrektor Ośrodka Studiów Guadalupańskich, zapowiedział, że w bieżącym roku rozpocznie się na wzgórzu Zacahutizco w północnej stronie Bazyliki w Guadalupe budowa kościoła ku czci bł. Jana Diego - Indianina, któremu ukazała się w Guadalupe Matka Boża. Dodał, że kanonizacja przyszłego patrona kościoła, beatyfikowanego przez Jana Pawła II podczas pielgrzymki do Meksyku w 1990 r., jest możliwa już w tym roku.

USA

3 mln ludzi, wśród nich m.in. emerytowany arcybiskup Wiednia - kard. Franz Koanig, podpisały się pod "Moratorium 2000" - apelem o zniesienie kary śmierci. Dokumentację wręczyli sekretarzowi ONZ - Kofiemu Annanowi przedstawiciele włoskiej Wspólnoty Świętego Idziego, Amnesty International oraz katolicka zakonnica z USA i orędowniczka zniesienia kary śmierci - s. Helen Prejean.
Kampania "Moratorium 2000" jest wyrazem poparcia dla prowadzonych przez Komisję Praw Człowieka ONZ starań na rzecz zniesienia kary śmierci.

WŁOCHY

Reklama

W 60. rocznicę założenia Zgromadzenia Legionistów Chrystusa, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa - kard. DaruMo CastrilloMn Hoyos wyświęcił 37 nowych kapłanów w rzymskiej siedzibie tego Zgromadzenia. W uroczystości uczestniczył meksykański kapłan - 80-letni Marcial Degollado, który 3 stycznia 1941 r. założył Legionaros de Cristo. Legioniści liczą obecnie prawie 480 księży i ok. 2,5 tys. alumnów z 37 krajów świata. Głównym ich celem jest budowa Królestwa Chrystusa zgodnie z zasadami sprawiedliwości i miłosierdzia chrześcijańskiego; zbudowali oni w ciągu 60 lat istnienia 145 szkół, 9 uniwersytetów, ośrodki kształcenia katechetów, poradnie rodzinne, sieć radiostacji. Prowadzą też liczne dzieła pomocy, rozwinęli różnorodne inicjatywy szkoleniowe dla księży, a także apostolat świeckich. Swą duchowość łączą z liczącym ok. 50 tys. członków jednym z nowych ruchów w Kościele - "Regnum Christi", który działa w diecezjach 20 krajów.

FRANCJA

Arcybiskup Mediolanu - kard. Carlo Maria Martini został wybrany " Europejczykiem Roku 2000". Wyboru dokonało 15 dziennikarzy reprezentujących największe europejskie czasopisma.
Decyzja o przyznaniu tego zaszczytnego tytułu 73-letniemu arcybiskupowi Mediolanu zapadła w Paryżu podczas dorocznego spotkania jury, któremu przewodniczy Jacques Delors, były przewodniczący Komisji Europejskiej. W jury zasiadają m.in. przedstawiciele katolickich pism: francuskiego La Vie oraz włoskiej Familia Cristiana.

TURCJA

Ali Agca, ułaskawiony 13 czerwca 2000 r. przez prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampi i przebywający obecnie w więzieniu tureckim (w Ankonie), nie opuści go przed upływem kary. Sąd w Turcji odrzucił prośbę terrorysty, który strzelał do Papieża, o skrócenie kary więzienia. Miejscowy dziennik Hurriyet podał 27 grudnia 2000 r., iż sąd uzasadnił swoją decyzję faktem, że Agcy już raz skrócono karę. Za zabójstwo tureckiego wydawcy skazano go w 1979 r. na karę śmierci, którą jednak w 1981 r. zmniejszono do 10 lat więzienia. Niedawno sąd w Stambule skazał Agcę na 36 lat więzienia za dokonany przed laty napad na fabrykę napojów. Jednakże na mocy amnestii, która ma na celu zmniejszenie liczby więźniów w przepełnionych zakładach karnych, kara została natychmiast zmniejszona do 7 lat i 2 miesięcy.

JEDNYM ZDANIEM

6 stycznia 2001 r. został zamknięty Jubileuszowy Rok Święty 2000.

Przewodniczący Głównego Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 - kard. Roger Etchegaray, jako specjalny wysłannik Jana Pawła II, przewodniczył 1 stycznia 2001 r. obchodom 34. Światowego Dnia Pokoju w Jerozolimie; uczestniczył on także w betlejemskiej uroczystości kończącej obchody Wielkiego Jubileuszu w Ziemi Świętej.

Biskupi Kościoła rzymskiego i Kościołów wschodnich w Ziemi Świętej wystosowali wspólny list pasterski na zakończenie Wielkiego Jubileuszu. Odnieśli się w nim do pielgrzymki Ojca Świętego i I Synodu Kościołów katolickich oraz prosili Boga o pokój w Ziemi Świętej.

Katolicki biskup Cyprien Mbuka został aresztowany w Kongo; według agencji misyjnej "Misna", rząd Konga zarzuca mu, że w kazaniach oraz za pośrednictwem katolickiej rozgłośni radiowej prowadził "akcję podburzania ludności".

Podczas rozmów z Billem Clintonem w Waszyngtonie i przywódca Palestyńczyków Jasir Arafat zgodził się "warunkowo", aby plan pokojowy prezydenta USA posłużył jako podstawa palestyńsko-izraelskich negocjacji.

Przewodnictwo w Unii Europejskiej przejęła na pół roku Szwecja; premier tego kraju Goran Persson określił jako główny swój cel przygotowanie UE do przyjęcia nowych państw. l Premier Włoch Giuliano Amato zwrócił się do NATO o wyjaśnienie, czy bomby uranowe wykorzystywane w czasie nalotów na cele serbskie w Kosowie mają związek z serią tajemniczych zachorowań na białaczkę żołnierzy włoskich, którzy służyli na Bałkanach.

Jean-Christophe Mitterrand, syn b. prezydenta Francji, został oskarżony o nielegalny handel bronią z krajami azjatyckimi i afrykańskimi, objętymi embargiem Unii Europejskiej, oraz m.in. o pranie brudnych pieniędzy.

W wyborach parlamentarnych w Serbii zwycięstwo odnieśli demokraci; premierem został niedawny przywódca opozycji Zoran Dzindzić.

Rząd Czarnogóry, tworzącej wraz z Serbią federację ogłosił, że pragnie "rozwodu" z Belgradem, aby później na nowo określić zasady przyszłego sojuszu.

Prezydent Rumunii - Ion Iliescu dokonał zaprzysiężenia nowego mniejszościowego rządu, na którego czele stanął Adrian Nastase z postkomunistycznej PDSR.

Po czterech nieudanych próbach wyboru nowego prezydenta Mołdawii przez parlament, urzędujący prezydent Petru Łucziński wydał dekret o rozwiązaniu parlamentu i przedterminowych wyborach.

100 tys. Czechów poparło w manifestacjach ulicznych strajk pracowników telewizji publicznej przeciwko próbom jej upolitycznienia przez rząd Milosza Zemana; strajkujących poparła także większość partii politycznych oraz prezydent Vaclav Havel.

Na Ukrainie "nieznani sprawcy" włamali się do redakcji polskiej gazety Dziennik Kijowski; skradziono komputery oraz inny sprzęt niezbędny do wydawania gazety.

Iran podpisał porozumienie o współpracy wojskowej z Rosją, a Kuba - porozumienie wojskowe z Chinami; jedno i drugie powstało w związku z "zagrożeniem ze strony NATO".

Kambodżański parlament uchwalił ustawę o powołaniu międzynarodowego trybunału do osądzenia zbrodni Czerwonych Khmerów w latach rządów Pol Pota 1975-79; zginęło wówczas ok. 1,7 mln ludzi.

Chiny i Tajwan, po 50 latach wzajemnej izolacji, wznowiły kontakty.

Według ONZ, co najmniej 2 tys. osób mogło zostać wymordowanych w Timorze Wschodnim, gdy jego mieszkańcy w sierpniu 1999 r. opowiedzieli się za odłączeniem od Indonezji.

Co najmniej 13 osób zginęło, a blisko 100 zostało hospitalizowanych w wyniku serii zamachów bombowych w stolicy Filipin - Manili.

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan