Ceremonia współorganizowana była przez Fundację „Evangelium Vitae” prowadzoną przez siostry boromeuszki. Rozpoczęła się Eucharystią, której przewodniczył i homilię wygłosił o. Dominik Banaś, franciszkanin.

– Trudno zrozumieć, dlaczego życie, które jeszcze się nie rozpoczęło, zostaje przerwane. Zasmuca nas to, ale nie znaczy, że nie mamy szukać ukojenia – mówił franciszkanin i wskazał na odczytywaną Ewangelię o śmierci Jezusa. – Po co Jezus umiera? Wydawać by się mogło, że Bóg mógł znaleźć inny sposób na to, by zbawić świat, ale jednak przez śmierć dokonuje się zbawienie, przez śmierć na krzyżu. Czy ta śmierć była potrzebna? Możemy sobie odpowiedzieć twierdząco, że była, bo pozwala nam spojrzeć inaczej na naszą śmierć i nasze cierpienie. Pozwala nam odkryć głębszy sens cierpienia i uświadomić sobie, że Bóg jest solidarny z człowiekiem, że przechodzi przez to, co człowiek – mówił o. Dominik.

Następnie podkreślił, że po śmierci Jezusa następuje Jego Zmartwychwstanie, jest nowe życie.

– Dzieci, które żegnamy, doświadczają tego nowego życia. Bóg jest dawcą życia i Bóg chce dla każdego pełni życia, dlatego Jezus Chrystus umarł na krzyżu i zmartwychwstał. I dlatego tutaj jesteśmy, bo wierzymy, że życie tych małych istot nie zamyka się w tej urnie – mówił o. Banaś.

Na koniec podkreślił: – Dzieci, które żegnamy, osiągnęły już to, do czego my dążymy i w czym mamy nadzieję. One już mają pewność. One już są u Boga, który otacza je miłością, u Boga, który sam jest Miłością. Niech to będą słowa otuchy, które pozwolą w naszych sercach rozpalić światełko nadziei.

Po Eucharystii urna z prochami dzieci z wrocławskich szpitali spoczęła w grobowcu przy kwaterze 79.