Zanurzeni w "świętej radości" Bożego Narodzenia

1."Radujmy się w Panu, wykrzykujmy ze świętej radości: zbawienie objawiło się światu. Alleluja". Tymi słowami liturgia zaprasza nas dzisiaj, abyśmy zanurzyli się w "świętej radości" Bożego Narodzenia. Na początku nowego roku wołanie to ukierunkowuje nas ku całkowitemu przeżywaniu go w świetle Chrystusa, którego zbawienie objawiło się w świecie wszystkim ludziom.
Czas Bożego Narodzenia na nowo proponuje uwadze chrześcijan tajemnicę Jezusa oraz Jego dzieło zbawienia. W żłóbku Kościół adoruje wielką tajemnicę Wcielenia: Dziecię, które kwili w objęciach Maryi, jest Słowem Przedwiecznym, które zanurzyło się w czasie i przyjęło ludzką naturę zranioną przez grzech, aby ją wcielić w Siebie i odkupić. Każda ludzka rzeczywistość, każde doczesne wydarzenie nabiera w ten sposób wymiaru wiecznego: w osobie Wcielonego Słowa stworzenie zostaje w cudowny sposób wyniesione.
Św. Augustyn pisze: "Bóg stał się człowiekiem, ażeby człowiek stał się Bogiem". Między niebem a ziemią został definitywnie ustanowiony most: w Człowieku - Bogu ludzkość odnajduje drogę do Nieba. Syn Maryi jest uniwersalnym Pośrednikiem, Najwyższym Kapłanem. Każdy czyn tego Dziecięcia jest tajemnicą ukierunkowaną na objawienie bezgranicznej dobroci Boga.
2.W grocie betlejemskiej wyraża się z rozbrajającą prostotą nieskończona miłość, którą Bóg otacza każdego człowieka. W żłóbku kontemplujemy Boga, który dla nas stał się człowiekiem.
Św. Franciszek z Asyżu zaproponował przekazanie tego orędzia przez żywy żłóbek w Greccio, który zainicjował 25 grudnia 1223 r. Jego biograf - Tomasz z Celano opowiada, że promieniował on radością, ponieważ w tej wzruszającej scenie jaśniała ewangeliczna prostota, była tam pochwała ubóstwa oraz zalecenie pokory. Biograf kończy opowiadanie, zauważając, że "po tym uroczystym czuwaniu każdy powrócił do domu pełen prawdziwej radości" (por. Vita prima, rozdz. XXX, 86, 479).
Zaskakująca jest intuicja św. Franciszka: żłóbek nie tylko jest nowym Betlejem, gdyż przypomina wydarzenie historyczne i aktualizuje jego przesłanie, ale jest równocześnie okazją do pocieszenia i radości: jest to dzień radości, czas wesela. Tenże Tomasz z Celano zauważa, że ta noc Bożego Narodzenia była jasna jak pełny dzień oraz przyjemna dla ludzi i zwierząt (por. tamże, 85, 469).
3.W Żłóbku celebrujemy przymierze między Bogiem a człowiekiem, między ziemią a niebem. Betlejem, miejsce radości, staje się również szkołą dobroci, ponieważ tam objawiły się miłość i miłosierdzie, które łączą Boga ze swoimi dziećmi. Tam potwierdza się widzialnie braterstwo, które powinno łączyć tych wszystkich, którzy w wierze są braćmi, ponieważ są synami jedynego Ojca Niebieskiego.
W tej przestrzeni jedności Betlejem jaśnieje jako dom, w którym wszyscy mogą znaleźć pożywienie. Etymologicznie nazwa ta oznacza "dom chleba". Tutaj zapowiada się już, w pewien sposób, paschalną tajemnicę Eucharystii. W Betlejem, prawie jakby na symbolicznym ołtarzu, celebruje się już Życie, które nie umiera i zostaje dane do skosztowania ludziom wszystkich czasów jako pokarm nieśmiertelności, który jest " chlebem pielgrzymów, prawdziwym chlebem synów" (Sekwencja z Bożego Ciała). Tylko Odkupiciel, narodzony w Betlejem, może nasycić najgłębsze oczekiwania ludzkiego serca, złagodzić cierpienia i uleczyć rany.
4.W grocie betlejemskiej widzimy Maryję, która za sprawą Ducha Świętego wydała na świat Syna Bożego, "niewiastę posłuszną Duchowi Świętemu, niewiastę, która milczy i słucha, niewiastę nadziei, która potrafiła, jak Abraham, przyjąć wolę Bożą, wierząc nadziei wbrew nadziei (Rz 4, 18)"
(Tertio millennio adveniente, 48), Madonnę jaśniejącą jako wzór dla tych, którzy całym sercem wierzą Bożym obietnicom.
Razem z Nią oraz z Józefem pozostajemy w adoracji przed żłóbkiem betlejemskim, podczas gdy unosi się ku niebu nasze błagalne wezwanie: "Niech zajaśnieje Twoje oblicze, Panie, wybaw nas, Panie!".
Umocnieni darem narodzin Zbawiciela, wzmocnijmy nasze zaangażowanie w tych ostatnich dniach Roku Świętego. Otwórzmy serce Chrystusowi, jedynej i uniwersalnej drodze, która prowadzi do Boga. W ten sposób będziemy mogli wejść w nowy rok z mocną ufnością. W tej drodze niech nas wspomaga potężne wstawiennictwo Maryi, Dziewicy wiernej, milczącego świadka tajemnicy betlejemskiej.