Często rozmawiając z dziećmi na temat wiary i religii, w odpowiedzi możemy usłyszeć coś związanego z modlitwą. Jak możemy spotkać Pana Jezusa? W modlitwie. Podaj mi przykład jakiegoś dobrego uczynku. Modlitwa. W jaki sposób możemy pokazać, że zachowujemy Boże przykazania? Przez modlitwę. To prawda, modlitwa jest rzeczywiście sposobem na doświadczenie obecności Boga; jest na pewno czymś dobrym, a modląc się faktycznie ukazujemy nasze podporządkowanie się woli Bożej. Tym bardziej, że sam Chrystus wiele razy zachęcał nas do modlitwy i ukazywał nam swoim przykładem jej potrzebę.

Istnieje wiele rodzajów modlitwy. Najbardziej powszechną jest modlitwa ustna, a więc ta, kiedy wypowiadamy pewne formuły modlitewne. Mogą to być modlitwy powszechnie przyjęte, jak Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Pod Twoją obronę; może to być śpiewanie psalmów czy pieśni religijnych. Może to być wreszcie prywatna modlitwa "własnymi słowami" - jak nieraz ją określamy. Jest to po prostu zwykła rozmowa z Bogiem - dziękczynienie za łaski, prośba o pomoc, czy miłosierdzie; może to być uwielbianie Boga. Musimy jednak pamiętać, że nie może to być zwykłe odrecytowanie formułek. Nasze serce, myśli powinny się modlić wraz z ustami.

Innym rodzajem modlitwy jest medytacja. I choć nazwa brzmi może nieco tajemniczo, choć może myślimy, że jest to dobra modlitwa dla mnichów, pustelników - tak naprawdę każdy może jej spróbować. Polega ona na rozważaniu prawd wiary objawionych nam przez Boga. Najłatwiej zacząć uczyć się tej modlitwy, czytając krótki fragment Ewangelii, i starając się zrozumieć go do głębi. To jakby zadawanie pytania: Panie Jezu, co chcesz mi tu i teraz powiedzieć przez te słowa wypowiedziane dawno temu; jakie znaczenie mają one dla mnie dziś? Możemy oczywiście rozważać nie tylko Ewangelię; za przedmiot naszych rozmyślań mogą służyć inne księgi Pisma Świętego, prawdy katechizmowe, pobożne książki. Jeśli zabraknie takiego wgłębiania się w prawdy wiary, nasze życie religijne szybko zwietrzeje; stanie się zewnętrznym rytualizmem; a wypowiadane przez nas słowa modlitwy będą jedynie "klepaniem formułek" bez świadomości i zrozumienia.

Nasze życie także powinno być modlitwą. Pismo Święte wielokrotnie mówi o świadectwie czynów, o potwierdzaniu wypowiadanych słów konkretnymi czynami i decyzjami codzienności. Ta modlitwa życia, to nic innego, jak zachowywanie przykazań, kierowanie się w życiu słowem Bożym, wzbudzanie pobożnych intencji wśród codziennych czynności, cierpliwe znoszenie cierpień i łączenie ich z męką Chrystusa. Modlitwa czynów to po prostu wiara przeżywana każdego dnia. Co więcej - wszystkie nasze najpiękniejsze modlitwy, najgłębsze medytacje nie byłyby nic warte, gdyby nie były potwierdzone konkretnymi czynami. Nasze modlitwy ustne byłyby pustymi dźwiękami, a nasze rozważania zabawą myślami.

To tylko niektóre "sposoby na modlitwę". Jak widzimy, nie można pytać, który z nich jest najlepszy. Aby miały sens, muszą występować równolegle, przenikać się niejako. Kiedy znaleźć na to wszystko czas? Czas się znajdzie; żebyśmy tylko chcieli znaleźć chęci. Wystarczy dobrze wykorzystać poranne i wieczorne modlitwy; wystarczy wykorzystać te nawet krótkie okazje nadarzające się w ciągu dnia. Ileż to czasu schodzi nam na rozmowy o niczym, na bezsensowne rozmyślania bez tematu, bezmyślne gapienie się w telewizor. Tyle sposobności do modlitwy daje nam każdy dzień. Zacznijmy od małych, krótkich próbek; a gdy zasmakujemy w modlitwie, czas i ochota znajdą się same.

Bierzmy przykład z Apostołów, ze świętych; bierzmy przykład z samego Chrystusa Pana, który tyle razy słowem i przykładem pouczał nas o modlitwie.