1 czerwca. Międzynarodowy Dzień Dziecka. Myliłby się jednak ten, kto w dzieciństwie dopatrywałby się przede wszystkim radości, beztroski czy niekończącej się zabawy. Coraz częściej dzieciństwo to pierwszy etap dobrze przemyślanej i zaplanowanej kariery i startu w dorosłość.

Dwa ostatnie numery Newsweeka przyniosły zastraszające ( jak dla mnie) raporty o tym, do czego zdolni są rodzice, by ich pociechy " były kimś" w życiu. Zabawy w chowanego na podwórku z rówieśnikami, skakanie w gumę z koleżankami, wyścigi kapsli w piaskownicy, akrobatyczne wygibasy na trzepaku czy huśtawce coraz częściej zastępują lekcje czytania z dziadkami, nauka księgowości z mamą czy uczestniczenie w zajęciach muzyczno-tanecznych (najlepiej w prestiżowym klubie sportowym) . Okazuje się, że żeby dziecko zapisać do społecznej czy prywatnej szkoły, nie wystarczą same pieniądze rodziców, wpierw trzeba dziecko posłać na dodatkowe zajęcia manualne: z pisania, malowania, rysowania, lepienia. Po prostu korepetycje dla przedszkolaków!

Z drugiej strony rośnie też pokolenie "wirtualnych" dzieci. Zanim jeszcze nauczą się dobrze czytać i pisać, bez skrępowania buszują po internecie, a takie pojęcia jak bajty, linki, czy mp3 to dla nich kaszka z mlekiem. To pokolenie, które przyszło na świat, gdy w wielu domach były już komputery. Można by powiedzieć, że umiejętność ich obsługiwania wyssały wraz z mlekiem matki, podobnie jak obsługę telewizyjnego pilota czy kuchni mikrofalowej. Komputerowe puzzle, zabawy w wirtualne bitwy, poznawanie tajników programów graficznych coraz częściej zastępują tradycyjne zabawy na dywanie. Nie ma jeszcze jednoznacznych badań, które wskazywałyby na konsekwencje tego "wirtualnego" wychowania dzieci. Zapewne, póki zachowane są zdrowe proporcje, nie ma się czego obawiać, gorzej, gdy do szkół komputerowych rodzice zaczynają posyłać czteroletnie pociechy.

W Nesweeku z 12 maja 2002 r. czytamy: "wielu rodziców uważa, że rejonowa podstawówka nie zapewni ich pociechom dobrego startu, bo konkurencja zaczyna się dziś wcześniej". Ich dziecko bowiem musi wyrosnąć na kogoś wyjątkowego, przebojowego, kto w życiu nie da sobie w kaszę dmuchać. Wciąż aktualne pozostaje jednak pytanie, na ile wpojone dzieciom umiejętności wypływają rzeczywiście z posiadanych przez nie talentów, z rozwoju ich wrodzonych predyspozycji, a na ile są jedynie przerostem ambicji rodziców i dziecko niepostrzeżenie przemienia się w dobrze wytresowaną małpkę. Międzynarodowy Dzień Dziecka powinien skłaniać do refleksji nad tym, czy nasze dzieci są szczęśliwe. Czy doświadczyły tej niezastępowalnej przyjemności wytaplania się w błocie, nurzania się w rozrzuconych po podłodze zabawkach, szybkiego pędu przed siebie zakończonego obdartymi kolanami. Czy doświadczyły prawdziwego smaku dzieciństwa?