Zabytkowy zespół pielgrzymkowy w Kalwarii Zebrzydowskiej został jednogłośnie wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO. Wpis obejmuje krajobraz kulturowy Kalwarii, do którego należą: bazylika, klasztor oraz 40 kaplic rozsianych przy kalwaryjskich dróżkach wraz z parkiem pielgrzymkowym.
Kalwaria Zebrzydowska należy do najbardziej znanych ośrodków kultu Męki Pańskiej i kultu maryjnego w Polsce. Fundacja, która z założenia przypomina Jerozolimę, powstała dzięki rodzinie Zebrzydowskich. W 1600 r. sprowadzono tu bernardynów, którzy do dziś są stróżami sanktuarium. W 1602 r. na Wzgórzu Ukrzyżowania została poświęcona pierwsza kaplica. Wpisanie zespołu wraz z parkiem krajobrazowym na listę Światowego Dziedzictwa Kultury zbiegło się więc z 3-letnim przygotowaniem do obchodów 400-lecia Kalwarii, które przypadnie w 2002 r.
- Fakt wpisania naszego sanktuarium na listę UNESCO wywołał wielką radość w Kalwarii i jest uwieńczeniem starań, które rozpoczęto w 1997 r. Całą dokumentację dla UNESCO przygotowała pani prof. Mitkowska - powiedział nam o. Fidelis. Z tej okazji kustosz sanktuarium - o. Władysław Waśko OFM i burmistrz miasta - Augustyn Ormanty zamierzają zorganizować na wiosnę międzynarodowe sympozjum poświęcone Kalwarii, podczas którego nastąpi uroczyste nadanie tytułu oraz wmurowanie pamiątkowej tablicy. Na pytanie, jak zmieni to sytuację polskiej Jerozolimy, o. Fidelis odpowiada, że na pewno zwiększy się liczba turystów religijnych zarówno z kraju, jak i z zagranicy. Po wpisaniu na listę UNESCO Torunia wzrost ten wyniósł prawie 70%. Wydawnictwo Kalwarianum już przygotowuje wielojęzyczny album poświęcony Kalwarii. Łatwiej też można będzie pozyskiwać środki na konserwację. Ale - zdaniem o. Fidelisa - będą też utrudnienia, bo każdy, nawet najmniejszy remont, a nawet wycięcie drzewa będzie wymagało dokładnej dokumentacji i uzgodnień konserwatorskich.
Kalwaria Zebrzydowska jest czwartym - po Krakowie, Kopalni Soli w Wieliczce i Obozie w Oświęcimiu-Brzezince - obiektem w Małopolsce wpisanym na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO. Kolejny wniosek przygotowany do takiego wpisu obejmuje drewniane budownictwo sakralne regionu sądeckiego i Podhala, m.in. kościółki w Dębnie, Łopusznej, Harklowej, Grywałdzie i łemkowskie cerkwie w Powroźniku, Miliku i Andrzejówce.