W sąsiedztwie maryjnego sanktuarium

Kalwaria powstała w latach 2001-2003. Stanowiła realizację marzenia i ukoronowanie pracy poprzedniego proboszcza, orionisty ks. Stanisława Drajczyka FDP. Kaplice Kalwarii - postumenty z kamienia z figurami w skali 1:1 tworzą pątniczy szlak w otoczeniu przyrody i malowniczego pejzażu małopolskiej okolicy. Nigdzie indziej nie mogłaby być sprawowana Droga Krzyżowa w Wielki Piątek, z uroczystą oprawą, przy zaangażowaniu różnych stanów parafii. - Choć nasze sanktuarium ma charakter lokalny i leży nieco na uboczu od drogi na Kraków, przybywają tutaj pielgrzymi z dekanatu miechowskiego, słomnickiego czy z Krakowa - mówi proboszcz parafii ks. Krzysztof Kozioł. Tak jest w Wielki Piątek, tak dzieje się w każdą drugą sobotę miesiąca, gdy w kościele o godz. 20 rozpoczyna się czuwanie. Gdy warunki atmosferyczne pozwalają, uczestnicy sobotnich czuwań modlą się także na Drodze Krzyżowej. O roślinność i porządek na tym w końcu niemałym obszarze dbają od lat parafianie.
Tablica wprowadzająca na Drogę Krzyżową wskazuje jej początek, kierunek, sens i przesłanie. Napis stanowi tytuł całej Drogi Krzyżowej: „Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się, patrzcie, czy jest boleść podobna...”.
W zielenickiej parafii od Środy Popielcowej do Wielkiej Soboty ok. stu osób realizuje zobowiązanie do codziennego odmawiania Litanii do Krwi Pana Jezusa w intencji pielgrzymów i parafian. W niedziele ta litania jest śpiewana w kościele. We wszystkie piątki w parafii - Droga Krzyżowa.
Pokutny czas Wielkiego Postu przypomina także krzyż adorowany przy głównym ołtarzu (przed stołem eucharystycznym), w którym znajduje się serce tej parafii - słynący łaskami obraz Matki Bożej Zielenickiej z końca XVI wieku. Właśnie tutaj rzesze wiernych od stuleci otrzymywały zdrowie i inne wypraszane u Matki Bożej łaski. Krzyż wcześniej znajdował się na zewnątrz kościoła. Zniszczony - odnowiono, głównie z inicjatywy strażaków; specjalnie dla tego krzyża obok prezbiterium została urządzona Kaplica Krzyża Świętego. W Środę Popielcową jest on uroczyście przenoszony przed ołtarz główny.

Zielenice - sanktuarium lokalne, ale...

Historyczne początki Zielenic sięgają lat 1326-46. Pierwszym patronem zielenickiego, drewnianego kościoła był św. Mikołaj. W 1598 r. państwo Dobroszewscy, bezdzietni małżonkowie, zapisali Zielenice ojcom jezuitom na rzecz ich nowicjatu, który znajdował się wówczas w Krakowie. Jezuici posiadali Zielenice do 1773 r. (do chwili kasaty ich zakonu) i właśnie z ich posługą łączy się historia obrazu Matki Bożej z głównego ołtarza.Kopia Matki Bożej Śnieżnej była czczona w kościele nowicjackim jezuitów w Krakowie, skąd w 1613 r. została przewieziona do Zielenic, a dzierżawca Przemęczanek p. Świechowski ufundował ołtarz. „Łaski zaczęły się sypać, a cuda dziać...” - napisano wówczas. W 1654 r. bp Piotr Gembicki przeprowadziwszy kościelne postępowanie prawne, wydał dekret uznający obraz Matki Bożej w Zielenicach za cudowny, co przyczyniło się do szybkiego rozprzestrzeniania kultu. W 1660 r. miejscowy proboszcz ks. Smuglewicz zbudował nową drewnianą świątynię, konsekrowaną 2 lata później przez bp. Mikołaja Oborskiego. W 1676 r. sprawiono do obrazu srebrną sukienkę. Rozprzestrzenianie się kultu i napływ pielgrzymów spowodowały konieczność budowy nowego, bardziej obszernego kościoła. Nową świątynię wybudował w latach 1681-1691 uzdrowiony przed zielenickim wizerunkiem starosta biecki Franciszek Szembek. Kościół konsekrował w 1691 r. bp Jan Małachowski. Religijna, zamożna rodzina Szembeków wykazywała dużo troski o stan sanktuarium. W wiekach XVII i XVIII Zielenice były bardzo znanym sanktuarium maryjnym, do którego pielgrzymowali ludzie z całej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, jak i z wielu krajów Europy.
Trudny dla Zielenic okazał się czas rozbiorów, ale już w okresie międzywojennym miejsce promieniowało kultem maryjnym na okolicę, a pielgrzymki przybywały z bardzo daleka. Pod koniec II wojny światowej kościół był zbombardowany. W ramach obchodu Tysiąclecia Chrztu Polski przed odnowionym obrazem odbywały się liczne uroczystości maryjne.
Matka Boża Zielenicka nazywana przez kard. Stefana Wyszyńskiego Salus Populi Polonici (Zbawienie Ludu Polskiego) została ukoronowana papieskimi koronami przez Ojca Świętego Jana Pawła II na Jasnej Górze 19 czerwca 1983 r.