Błogosławiony Edmund Bojanowski założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP żył w czasach, kiedy Polska była pod zaborami. Podstawy miłości do Polski zaczerpnął już od dzieciństwa. Rodzina, w której przyszedł na świat Edmund odznaczała się wiernością Kościołowi katolickiemu i głębokim patriotyzmem.

Ojciec Walenty walczył w powstaniu listopadowym. Matka Teresa, siostra generała Umińskiego, była osobą głęboko religijną, która zostawiała ślad w psychice swego młodszego syna Edmunda. Oprócz zainteresowań naukowych w miarę swoich możliwości pomagał potrzebującym. Szlachetnością i dobrocią zdobywał serca wszystkich ludzi. Mimo swej choroby nadal chciał pomagać ludziom. Stał się członkiem Kasyna Gostyńskiego, które miało chronić interesów narodowych. Bojanowski szczególną uwagę zwrócił na lud wiejski, w którym cenił szczerość, prostotę, pobożność, lecz zauważał też w wielu przypadkach jego zaniedbanie. Ludzie ci nie mieli dostępu do książek, wiedzy. Z inicjatywy Edmunda powstało 15 czytelni ludowych. Miał głęboką świadomość narodową, całe życie troszczył się o naród. Uwielbiał Tadeusza Kościuszko. Zbierał materiały o wartości historycznej.

Troszczył się o ludowe pomniki mądrości narodowej. Ocalił od zapomnienia polskie przysłowia. Starał się o nieskażoną mowę polską. Pisał, by podtrzymywać miłość do Ojczyzny. Bronił kraj przed germanizacją. Doskonale orientował się w sytuacji politycznej państwa. Mocno przeżywał losy narodu. Pisał piękne wiersze patriotyczne.

Zapisał się w pamięci ludzkiej jako „ serdecznie dobry człowiek", który z miłości do Boga i człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra.”

W pierwszej, symbolicznej scenie dzieci przedstawiły losy Polski pod zaborami. Zaborcy, zdejmując z głowy koronę i zakładając na ręce kajdany, zabrali Polskę do niewoli. Mali aktorzy przedstawili kilka fragmentów z życia bł. Edmunda Bojanowskiego, patrona przedszkola. Jak mały Mundek przesłuchując się rozmowom rodziców o konieczności walki o wolny kraj, wyraża gotowość swego udziału. Ze względu na słabe zdrowie nie otrzymuje pozwolenia, mądra matka wskazuje mu inny sposób walki: „Przez pracę, uczciwość, przez poznanie historii Ojczystej. Przez życie codzienne, przez serce czyste.” Edmund podejmuje walkę o Polskę służąc chorym, otaczając opieką sieroty, zakładając ochronki i zgromadzenie Sióstr Służebniczek. W następnych scenach polscy żołnierze poprzez swoją odważną walkę uwalniają Ojczyznę.

Dzieci przypomniały nam wydarzenia z tamtych lat, troskę o Ojczyznę wielu ludzi, dzięki którym możemy żyć teraz w wolnej Polsce. Przedszkolaki zaśpiewały pieśni żołnierskie i patriotyczne: „Wojenko, wojenko”, „Rozkwitały paki białych róż”, które były ilustrowane tańcem i ruchem. Na zakończenie odśpiewały całym sercem Hymn Polski, a potem zatańczyły Krakowiaka.

Scenka odegrana przez małych aktorów, ubogacona pięknymi strojami i odpowiednio dobraną dekoracją, dostarczyła oglądającym wiele przeżyć patriotycznych.