AGNIESZKA KONIK-KORN: - Opactwo ponorbertańskie w Hebdowie przeszło w ręce Zakonu Pijarów po II wojnie światowej. Wcześniej, przez ponad 120 lat, klasztor pozostawał opuszczony, popadł w ruinę. Proszę powiedzieć, skąd wziął się pomysł, by po tylu latach przywrócić do życia ten wyjątkowy obiekt?
O. JÓZEF TARNAWSKI SP: - Zawsze zależało nam na odnowieniu tego pięknego klasztoru. Przez wiele lat był tam nasz zakonny nowicjat, więc wielu współbraci ma do niego szczególny sentyment. To bardzo urokliwe miejsce, piękne krajobrazowo i tak wyciszone, że aż niezwykłe. Działała tam i nadal działa nasza parafia. Ale koszty remontu były tak niesamowicie wysokie, że zakonu nie było na niego stać. Zawsze pojawiały się też tzw. pilniejsze sprawy. Dla nas takimi priorytetami były i są szkoły, co oznaczało, że właśnie na ich remont czy rozbudowę szły nasze środki. Sytuacja zmieniła się, gdy mogliśmy sięgnąć po środki unijne. Przygotowaliśmy dwa projekty. Oba zostały ocenione bardzo wysoko, bo i zabytek w skali Małopolski jest wyjątkowy. Zarząd województwa postanowił, iż otrzymamy dotację. Tak ruszyły prace, których efekt możemy teraz podziwiać.
- Pan Bóg błogosławi dobrym dziełom. Udało się uzyskać fundusze, by dokonać rewitalizacji zabytku, ale także by nadać jego funkcjonowaniu nowe cele. Czy mógłby Ojciec opowiedzieć, w jaki sposób ten ponorbertański klasztor będzie teraz służył Kościołowi? Jakie są propozycje i misja powstałego w Hebdowie Centrum „Wiara i Kultura”?
Pomóż w rozwoju naszego portalu
- No właśnie, od samego początku nie chodziło nam wyłącznie o remont. Wybiegaliśmy w przyszłość i szukaliśmy odpowiedzi na pytanie, jaka ma być nowa misja tego miejsca. Odpowiedź musiała wynikać z tego, co nam - pijarom - jest bliskie, czyli z naszego charyzmatu, ukierunkowanego na edukację. A jest to edukacja chrześcijańska, więc musi być i duchowość. Nie ma z kolei prawdziwej edukacji, jeśli ona nie prowadzi do kultury. To jest jakby „klamra spinająca” wszystko, co w człowieku wartościowe i ważne. W kulturze jest miejsce i na duchowość, i na wiedzę. Stąd nazwa Centrum: „Wiara i Kultura” oraz jej rozwinięcie: „Ośrodek duchowości chrześcijańskiej, edukacji i kultury”. A w praktyce? - zapraszamy osoby świeckie, kapłanów i osoby konsekrowane na dni skupienia i rekolekcje. Organizujemy specjalne rekolekcje warsztatowe dla sióstr przełożonych wspólnot miejscowych - będą to rekolekcje, które pomogą im lepiej prowadzić wspólnoty, rozwiązywać trudności, być prawdziwymi pasterkami dla sióstr.
Organizujemy również kursy dla zakochanych i narzeczonych oraz rekolekcje pt. „Wiara w obrazach”, które osadzone są z jednej strony w roku liturgicznym, a z drugiej czerpią z bogactwa sztuki. W planach są spotkania dla nauczycieli, szkolenia dyrektorów placówek oświatowych, sesje dla katechetów. Już w październiku odbędą się warsztaty dla psychologów i pedagogów szkolnych. Inny obszar to wystawy, koncerty kameralne i wydarzenia artystyczne. Można też przyjechać, by pobyć samemu, wyciszyć się, uspokoić, nabrać sił. Odpowiedzią na zapytania jest np. oferta spędzenia Bożego Narodzenia w klasztorze oraz propozycja zakończenia starego roku „duchowym sylwestrem”. Zapraszam do zapoznania się z pełnym programem na stronie
- Jakie zabytki można obejrzeć w hebdowskim klasztorze?
- To zbiory z naszych kolegiów w Jeleniej Górze, Łowiczu, Krakowie i z samego Hebdowa. Prezentujemy malarstwo polskie i europejskie, bardzo cenne portrety trumienne, rzeźbę, inkunabuły i starodruki, stare podręczniki szkolne i księgi liturgiczne, szaty i paramenty liturgiczne. Najstarsze eksponaty pochodzą z XIII wieku.
- Hebdów, choć leży blisko Krakowa, znajduje się już na terenie diecezji kieleckiej. Opiekę nad opactwem sprawują ojcowie pijarzy z Krakowa. Czy taka działalność na granicy dwóch diecezji jest łatwa, czy nie doświadczają Ojcowie w tej pracy jakichś administracyjnych trudności?
- Absolutnie nie. Działając w obszarze obu diecezji, mamy tę dodatkową możliwość, że możemy czerpać ze zwyczajów, pomysłów duszpasterskich i programów obu diecezji, a to ubogaca. Z kolei prawo kanoniczne jasno reguluje rozwiązania i postępowanie praktyczne. Jesteśmy jednym Kościołem.
