AGNIESZKA DZIARMAGA: - Od wielu lat jest Pani zawodowo związana z rodzinami dotkniętymi patologią. Jako prezes kieleckiego oddziału KIK i szefowa Ruchu Społecznego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego - krytycznie traktuje Pani ostanie ustawy rządowe, określając je jako „wymierzone w rodzinę”. Dlaczego są to, Pani zdaniem, kwestie ważne?

MAŁGORZATA SOŁTYSIAK: - Rodzina to fundament państwa i naszej przyszłości - dlatego to takie istotne.
Jan Paweł II nazwał rodzinę „sercem narodu” i zawsze będąc w Polsce apelował o jej siłę, o zakorzenienie w chrześcijańskich wartościach - i to są nasze priorytety, nasze fundamenty narodowe. Polacy są, jak żaden inny naród, silni wiarą, sercem i duchem, są zjednoczeni mocą Ducha Świętego, o czym nieraz świadczyli. Rodzina to siła tego narodu - zawsze i wszędzie, w każdych okolicznościach.
Weźmy pod uwagę choćby obecny powakacyjny okres, gdy młodzież, dzieci, studenci wrócili do szkół. Za nimi wakacje i jakże często pierwsze niefortunne kontakty seksualne, eksperymenty z narkotykami, alkoholem i wiele niekontrolowanych zachowań, które nie nastąpią wtedy, jeśli dziecko zostanie odpowiednio wyposażone w domu rodzinnym. Wzrastanie w dobrej zdrowej atmosferze, przykład rodziców - to kapitał na całe życie, skuteczniejszy i lepszy niż nakazy i zakazy, których nie szczędzimy dzieciom wyruszającym na wakacje.
Państwo powinno rodzinę otaczać opieką i wyposażać w odpowiednie instrumenty (także prawne), zapewniające jej zdrowe funkcjonowanie, ale obecne działania ustawodawcze wręcz temu zaprzeczają.

- Krytykuje Pani ustawę o rodzicielstwie zastępczym. Dlaczego?

- Ponieważ ustawa mówi, że rodzinę zastępczą mogą stanowić pary jednopłciowe, co po pierwsze jest niezgodne z prawem naturalnym, moralnym - Bożym, a po drugie z naszą ustawą zasadniczą w polskim prawie. Zachowania seksualne ukierunkowane są na przekazywanie życia - tak jest w całej przyrodzie ożywionej, której częścią jest człowiek. Tak stanowi prawo naturalne. Zachowania sprzeczne z nim szkodzą człowiekowi. Natomiast pary homoseksualne w imię swojego egoizmu unieszczęśliwiają dzieci, którym nie zostawia się wyboru. U progu życia są stygmatyzowane i skazane na nienaturalne warunki rozwoju, co wpłynie na ich przyszłość i na całe społeczeństwo. Tak pojmuje te sprawy i tak stanowi również polskie prawo, które związek kobiety i mężczyzny określa małżeństwem, a rodziną - tenże związek i dzieci z niego narodzone. Rodzinę prawo traktuje jako naturalne środowisko narodzin i rozwoju dziecka. Tymczasem najnowsza, tegoroczna ustawa o rodzicielstwie zastępczym - ostatni „produkt” koalicji rządzącej stanowi, że zdeklarowane pary homoseksualne stanowią rodzinę, przesuwając tę nazwę w kierunku związków homoseksualnych i używając terminologii, która nie przystaje do naszego prawa.

- A jak jest z realizacją tzw. ustawy żłobkowej z 2010 r.?

- Jest ona bez pokrycia. Na jej realizację rząd nie wyasygnował żadnych środków i zrzucił to zadanie na samorządy, które, chcąc ją zrealizować muszą drastycznie podnosić opłaty za żłobki. Suma summarum - kolejna martwa ustawa. Natomiast propaganda sukcesu rozbuchana przy okazji jak zwykle… Ponadto obecny rząd planuje odebranie ulgi przeznaczonej dla młodych małżeństw przy zaciąganiu kredytu „Rodzina na swoim”. Ulga ta została przyznana za rządów PiS.

- Ustawy: narkotykowa i przemocowa są lepiej skonstruowane, lepiej - zgodnie ze swym założeniem - chronią rodzinę?

- Moim zdaniem świadczą raczej o polityce antyrodzinnej rządu PO-PSL. Ustawa narkotykowa z 2011 r. zezwala na posiadanie małej ilości narkotyków na własny użytek. Jest niekonstytucyjna, niezgodna z prawem, robiąca, mówiąc kolokwialnie „wodę z mózgu” młodym ludziom i wspierająca dilerów. Przyzwolenie prowadzi do uzależnienia (jedna czy druga „działka” może być za darmo, trzecią - już młody człowiek sobie kupi…). Ustawy odwykowe są także martwe, bo wyroki sądowe nijak się mają do praktyki leczenia. Uzależnienie, jak mówi medycyna, to choroba woli - trzeba być zmotywowanym, aby leczenie podjąć. U człowieka uzależnionego występuje zakłamywanie, oszukiwanie siebie i utwierdzanie w poczuciu zdrowia - a nie choroby, uzależnienia. Dlatego nie podejmie on leczenia - bo nie chce tego uczynić.
Z kolei ustawa przemocowa z 2010 r. miała zapewnić ochronę ofiarom przemocy, czego warunkiem jest izolowanie sprawcy od ofiary. Nie stworzono ani takich warunków, ani przepisów wykonawczych w tej kwestii; wyrok wyrokiem, a sprawca wraca do rodziny i jak się znęcał, tak się znęca - jest to kolejny martwy przepis. Natomiast w myśl litery prawa wykonywana jest inwigilacja rodzin, a za przemoc uznawane są nakazy, zakazy, ograniczenia, czyli środki wychowawcze niezbędne dla prawidłowego rozwoju dzieci. Przemocą w ustawie jest np. „narzucanie własnych poglądów”, „ograniczenie kontaktów”, czy „ciągłe krytykowanie”. Uważam, że niemożliwe jest wychowywanie dziecka bez „ograniczania mu kontaktów”, gdy dotyczą one środowiska z agresją, narkotykami, skrajną patologią. Oczywiście patologia istnieje, jest w rodzinach, ale nigdy w takim wymiarze, jak jest to sugerowane między wierszami ustawy, z której zapisów wynika, że dotyczy ona połowy polskich rodzin. To absurd. Są przypadki bezmyślnego bicia, czy wręcz katowania dzieci, zmuszania do pracy ponad siły, wykorzystywania seksualnego, ale dotyczą one przede wszystkim wolnych związków, konkubinatów. A to nie jest rodzina. Już samo określenie „przemoc w rodzinie” jest manipulacją, bo przemoc dotyczy przede wszystkim związków nieformalnych. Konkubinat nie jest rodziną, a ustawa nie dotyczy takich związków.
Uważam, że mnożenie tak nieracjonalnych, martwych ustaw to nie tylko monstrualne koszty - to godzenie w rodzinę, a tym samym w byt naszego państwa.