Reklama

Diecezjalne echa beatyfikacji Jana Pawła II

Jak diecezja długa i szeroka, niemal w każdym jej zakątku starano się podkreślić wyjątkowość przypadającej 1 maja beatyfikacji Jana Pawła II. W telegraficznym skrócie prezentujemy kilka wybranych parafialno-gminnych prób upamiętnienia tego dnia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przez muzykę do celu

W kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Bielsku-Białej 1 maja zakończył się cykl koncertów charytatywnych, z których dochód przeznaczony został na budowę Stacjonarnego Hospicjum im. Jana Pawła II. Począwszy od 28 kwietnia, czterokrotnie zapraszano do salwatoriańskiej świątyni wiernych, by wysłuchali 20 różnych wersji „Ave Maria”. Wśród wykonawców nie zabrakło jednej z inicjatorek tego przedsięwzięcia, bielskiej sopranistki Beaty Raszkiewicz. Oprócz zbiórki pieniędzy na rzecz hospicjum, parafialne koncerty miały na celu popularyzację modlitwy różańcowej i uświetnienie dnia papieskiej beatyfikacji.

Skrawek pamięci

W parafii św. Barbary w Strumieniu osobę Jana Pawła II wspominano przy relikwiarzu, w którym przechowywany jest fragment papieskiej sutanny. Konkretnie chodzi o wycinek z prawego rękawa szaty liturgicznej używanej przez Jana Pawła II podczas pierwszych uroczystych celebr po 16 października 1978 r. Udostępniona wiernym relikwia jest tzw. relikwią pośrednią. Jednym słowem jest to przedmiot, z którym bezpośrednią styczność miała osoba wyniesiona na ołtarze. Parafia św. Barbary czyni starania, by podobną relikwię otrzymał będący jeszcze w budowie kościół w pobliskim Zbytkowie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Papieska materia

Przy okazji beatyfikacji Jana Pawła II, w kościele św. Antoniego w Kalnej została wystawiona relikwia Ojca Świętego. Mowa tu o kawałku pasa, którym przepasywał się Jan Paweł II. Innymi pamiątkami po Papieżu, jakimi szczyci się parafia w Kalnej są narty, które do zjazdów po górskich stokach używał w latach 1970-78 ówczesny metropolita krakowski. Znajdują się one u stóp trzymetrowej figury Ojca Świętego, która usytuowanej jest przy kościele.

Gminny charakter

Reklama

W Miejskim Domu Kultury w Andrychowie 2 maja otwarto wystawę „Jan Paweł II w drodze na ołtarze”. Zgromadzono na niej eksponaty z kolekcji Henryka Czarnika zdeponowanej w Muzeum w Chrzanowie. Godzinę po wernisażu, przybyłych na ekspozycję gości zaproszono do obejrzenia filmu „Brat papieża”, opowiadającym o życiu lekarza Edmunda Wojtyły. Przybliżający jego losy dokument powstał na zlecenie wydawnictwa i studia filmowego diecezji bielsko-żywieckiej „Anima Media”. Film wyreżyserował Stanisław Janicki, twórca telewizyjnego cyklu „W starym kinie”.
Tego samego dnia w parku miejskim miał miejsce okolicznościowy koncert dedykowany pamięci Jana Pawła II. Wśród artystów, którzy się na nim zaprezentowali, znalazły się: orkiestra dęta z Andrychowa, orkiestra dęta z Roczyn, Chór „Misericordias Domini” z Zagórnika, Ludowy Zespół Pieśni i Tańca „Andrychów”, Zespół Teatralny „Na Marginesie” z Andrychowa oraz Grupa Teatralna „Jaka?” z Targanic. Podczas koncertu przypomniano fragmenty homilii i przemówień, listów i encyklik Jana Pawła II oraz wykonano jego ulubione pieśni.
Dzień wcześniej andrychowskie kino „Beskid” zorganizowało dwa seanse filmu religijno-dokumentalnego pt. „Jan Paweł II. Szukałem Was”, a w Wiejskim Domu Kultury w Targanicach odbyła się wystawa fotografii pt. „Nasze spotkania z Ojcem Świętym”.
Papieskiej beatyfikacji poświęcony również został montaż słowno-muzyczny zatytułowany „Musicie być mocni mocą miłości…”. Jego prezentacja odbyła się w WDK w Sułkowicach-Łęgu i wzbogacona została o wiersze Emilii Berndsen.

Papież na znaczku

Parafia katedralna w Bielsku-Białej poprzez dwa wydarzenia starała się podkreślić wyjątkowość pierwszomajowego święta. Jednym z nich była odprawiona o godz. 11 uroczysta Msza św. dziękczynna za beatyfikację Jana Pawła II, zaś drugim otwarcie w budynku plebani stoiska Poczty Polskiej, w którym można było zaopatrzyć się w wydawnictwa filatelistyczne poświęcone Papieżowi. Do dyspozycji osób zainteresowanych dostępny był również okolicznościowy datownik z okazji beatyfikacji.
Oprócz stoiska na plebani, Poczta Polska w swojej głównej siedzibie w Bielsku-Białej przygotowała w dniach 2 - 15 maja wystawę znaczków i kart pocztowych pochodzących ze zbiorów członków Polskiego Związku Filatelistów. Głównym tematem ekspozycji była osoba Jana Pawła II oraz promowany przez niego kult Miłosierdzia Bożego i modlitwa różańcowa.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szkaplerz „kołem ratunkowym”

Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim.
W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym.
Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła.
Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza).
Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”.
Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej

O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja.
Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać?
Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania.
Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.

CZYTAJ DALEJ

Bp Greger w oświęcimskim Karmelu: trzeba odważyć się na życie w prawdzie

2024-07-16 20:48

[ TEMATY ]

szkaplerz

bp Piotr Greger

flickr.com/episkopatnews

Bp Piotr Greger

Bp Piotr Greger

„Musimy mieć wewnętrzną odwagę decydowania się na życie w prawdzie” - podkreślił bp Piotr Greger, który 16 lipca przewodniczył Mszy św. w kaplicy oświęcimskiego klasztoru sióstr karmelitanek bosych. Biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej sprawował liturgię z okazji wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Podczas odpustowej uroczystości kilkunastu wiernych przyjęło po raz pierwszy szkaplerz.

W homilii bp Greger zachęcił do refleksji nad Psalmem 15 w kontekście przeżywanej uroczystości maryjnej w Karmelu. „Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze?” - pyta psalmista. Biskup zauważył, że autor wymienia jedenaście zasad dotyczących relacji międzyludzkich, koniecznych do zbliżenia się do Boga.

CZYTAJ DALEJ

Zmarł ks. Alojzy Henel – pierwszy przewodniczący Kościelnej Redakcji "radiowej" Mszy świętej

2024-07-16 18:09

[ TEMATY ]

śmierć

Karol Porwich/Niedziela

W wieku 90 lat zmarł 12 lipca w Krakowie ks. Alojzy Henel CM - wieloletni proboszcz warszawskiej parafii Świętego Krzyża i pierwszy przewodniczący Kościelnej Redakcji Transmisji Mszy świętej przez Polskie Radio. Mszy św. pogrzebowej 16 lipca w kościele księży misjonarzy Matki Bożej z Lourdes na krakowskim Kleparzu przewodniczył emerytowany biskup Paweł Socha CM, po czym doczesne szczątki zmarłego spoczęły w grobowcu Zgromadzenia Misji na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ks. Alojzy Henel urodził się 16 kwietnia 1934 w Brzósce koło Częstochowy. W 1952 wstąpił do Zgromadzenia Misji (CM), w którym 8 grudnia 1957 złożył śluby zakonne a 22 maja 1958 ówczesny administrator apostolski archidiecezji krakowskiej abp Eugeniusz Baziak udzielił mu święceń prezbiteratu. Pierwszą placówką młodego kapłana była w latach 1958-60 parafia w Żaganiu, w której posługiwał jako katecheta, następnie parafia św. Józefa we Wrocławiu (1960-63), po czym w latach 1963-66 kształcił się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując tam magisterium z katechetyki. W latach 1966-75 posługiwał jako duszpasterz w Krakowie: na Kleparzu (do 1968) i w parafii Matki Bożej z Lourdes (do 1975).

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję