którego pochodzi. Patronuje Ona zresztą nie tylko temu stanowi na północnym wschodzie kraju, ale też jego stolicy – Maracaibo oraz Wenezuelskiej Gwardii Narodowej. Oprócz Wenezueli czczona jest też w sąsiedniej Kolumbii jako jej patronka.

Według legendy do Maracaibo Madonna z Chiquinquirá przypłynęła statkiem pirackim w 1709 roku właśnie z Kolumbii, zwanej wówczas Nową Grenadą i tam wyrzucono Ją za burtę wraz ze śmieciami. Była to średnich rozmiarów deseczka wyłowiona przez mieszkankę wioski Chiquinquirá – Marię Cardenas, która prała ubrania nad brzegiem jeziora Coquivocoa, noszącego obecnie nazwę jezioro Maracaibo. Kobieta zauważyła deseczkę między zanurzonymi w wodzie ubraniami i po praniu zaniosła ją do domu, gdzie przykryła nią dzbanek z wodą. Po kilku dniach – 18 listopada 1709 – deseczka wyschła, a wówczas okazało się, że widnieje na niej wizerunek Matki Boskiej, Maria zawiesiła go więc na ścianie. Po kilkunastu minutach rozległo się stukanie. Gdy zbliżyła się, aby zobaczyć, co się dzieje, ujrzała blask i postać Matki Boskiej. "To cud! To cud!" – zawołała, a na jej krzyk przybiegli sąsiedzi i potwierdzili niezwykłe zjawisko.

Obraz Matki Boskiej z Chiquinquirá znajduje się obecnie w Bazylice pod Jej wezwaniem w Maracaibo. Co roku 18 listopada, w rocznicę ukazania się Maryi praczce, odbywa się w mieście kilkudniowy odpust, na przybywają wierni z całego stanu, aby uczestniczyć w procesji ku czci ich patronki. Dzień ten jest też oznaką, że w Wenezueli rozpoczyna się okres Bożego Narodzenia. Zespoły muzyczne, uprawiające typowy dla Zulii gatunek muzyki nazywanej gaitą (a jest to rodzaj współczesnej, świeckiej pastorałki), rozpoczynają koncertowanie na Mszy. św. ku czci swej patronki i śpiewają pieśni Jej poświęcone aż do Trzech Króli następnego roku.