Intronizacja Serca Pana Jezusa jest jedynym ratunkiem na dzisiejsze czasy. Dzisiejszy czas jest bowiem skupiony wyłącznie na człowieku, a media służą przekonywaniu, że człowiek jest centrum wszystkiego. - mówił 20 lutego, podczas dnia skupienia moderatorów wspólnot dla dzieła Intronizacji, o. Jan Mikrut CSsR, opiekujący się ich duchową formacją, znany też jako współzałożyciel i wieloletni pracownik Radia Maryja. - Tymczasem dla nas Jezus Chrystus jest punktem odniesienia absolutnego, bo w Nim wszystko zostało stworzone.
Na spotkaniu w sandomierskim kościele Księży Pallotynów obecny był także ks. prał. Jan Młynarczyk, proboszcz parafii Matki Bożej Królowej Polski i św. Jana Kantego w Sandomierzu, ojciec duchowny dekanatu sandomierskiego, ks. Tadeusz Nowek SAC, proboszcz parafii Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela, Ewa Nosiadek, założycielka pierwszej krakowskiej Wspólnoty dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, moderatorka wszystkich wspólnot oraz animatorka Ewa Rokoszewska z Tarnobrzega. Przybył także bp Edward Frankowski, który opiekuje się wspólnotami dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w diecezji sandomierskiej. W dniu skupienia uczestniczyły także osoby pragnące poznać dzieło Intronizacji.
O. Jan Mikrut wygłosił dla moderatorów konferencje na temat: „Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa Króla królów i Pana panów jako parafialna wspólnota wspólnot” oraz „Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa w wymiarze osobistym rodzinnym i społecznym”. Przypomniał, że intronizacja jest to oficjalne i społeczne uznanie najwyższej władzy Serca Jezusowego nad rodziną chrześcijańską, uznanie Pana Jezusa za jedynego Króla nas, naszej rodziny, narodu i jednoczesne oddanie się Jego Najświętszemu Sercu. Ewa Nosiadek rozwinęła temat:, „Życie i przesłanie sługi Bożej Rozalii Celakówny wzorem dla wspólnot intronizacyjnych”, zachęcając do modlitwy o wyniesienie na ołtarze tej Bożej Apostołki. Mówiła też o zasadach budowania w parafii Wspólnoty dla Intronizacji.
Zwieńczeniem spotkania była Msza św. koncelebrowana, której przewodniczył bp Edward Frankowski. W homilii Ksiądz Biskup podkreślił, że Sandomierz dlatego jest miastem królewskim, bo jego królem jest Chrystus. - Jeśli nasze myśli, wola, serca będą skierowane na Pana Jezusa, to w Jezusie będziemy się zgadzać, wzajemnie spotykać, w Jezusie będzie nasze zjednoczenie, a gdzie jest jedność, tam jest moc i zwycięstwo - tłumaczył Ksiądz Biskup. Jak wyjaśniał, intronizacja jest dopełnieniem poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu, zwłaszcza wynagradzania za grzechy, jest przezwyciężeniem zaniedbań, pokutowaniem za grzechy na drodze duchowej odnowy. Intronizacja - jak mówił Kaznodzieja - oznacza początek konsekwentnej walki ze złem, a zło trzeba zwyciężać dobrem. Intronizacja to głębokie zjednoczenie się z miłością Boga ujawnioną w sercu Jego Syna, a naszego Pana Jezusa Chrystusa i przez to coraz większe poddanie się woli Chrystusa i coraz większe dążenie do tego, ażeby On był jedynym Panem ludzkiego życia - indywidualnego, rodzinnego, społecznego. Chodzi o akt ukierunkowania całego naszego życia do Boga, objawienie miłości Bożej, której symbolem jest Serce Pana Jezusa. I wtedy jawi się związek intronizacji z królowaniem. Czy można mówić o królowaniu Chrystusa tam, gdzie nie ma miłości, nawrócenia, pokuty, zadośćuczynienia? Chrystus chce budować królestwo prawdy, miłości, sprawiedliwości, pokoju dla naszego dobra. Chce się nami posłużyć w porządkowaniu naszego życia, rodzinnego, publicznego, które powinno być jak najbardziej podane woli Bożej, święte i doskonałe - przekonywał Ksiądz Biskup.
Ksiądz Biskup przywołał postacie trzech niezwykłych kobiet: św. Małgorzaty Alacoque, św. Faustyny Kowalskiej i sługi Bożej Rozalii Celakówny. Ta ostania, najmniej znana, to pielęgniarka z krakowskiego szpitala. Jej praca zawodowa była przeniknięta głębokim duchem miłości. Swoje obowiązki wobec chorych wypełniała tak, jakby do tej pracy posłał ją sam Bóg. Ofiarną służbą cierpiącym chciała służyć cierpiącemu Chrystusowi. Dawała wielokrotnie dowody heroicznej wprost miłości. Pracując na oddziale chorób wenerycznych spotykała się z kobietami upadłymi, które traktowały jej obecność jak błogosławieństwo. Po pewnym czasie zaczynały się z nią modlić, zmieniać swoje życie na lepsze. Już za życia Rozalia Celakówna wypraszała chorym łaskę zdrowia, ale największym cudem było to, że przez 20 lat, podczas dyżurów Rozalii, nikt nie umarł bez sakramentów świętych.
Z inspiracji życiem Rozalii Celakówny powstała w Krakowie pierwsza Wspólnota dla Intronizacji, która przewodzi do dziś kilkuset innym Wspólnotom w całej Polsce. - Są to wspólnoty rodzące się oddolnie, przy aprobacie miejscowych biskupów, duszpasterzy, w ścisłej z nimi współpracy - wyjaśniał bp Frankowski. Warto przypomnieć, że ordynariusz sandomierski bp Krzysztof Nitkiewicz błogosławi temu dziełu w naszej diecezji.
Bp. Edward Frankowski dodał: - Mam nadzieję, że i w Sandomierzu będziemy cieszyć się ogromnym rozwojem tych wspólnot, które będą dążyć wszelkimi sposobami - modlitwą, adorowaniem Najświętszego Sakramentu, a także różnymi innymi ćwiczeniami duchownymi, - aby między ludźmi była miłość, zgoda, wzajemnie szanowanie się i pomaganie, abyśmy się pochylali nad ludźmi, którzy potrzebują naszej pomocy, abyśmy tworzyli tu, na ziemi, królestwo Boże.
O rozwój wspólnot w diecezji zaapelował także zaangażowany w dzieło intronizacji redemptorysta o. Jan Mikrut: - To, co Bóg uczynił dla nas, postrzegamy w kategoriach miłości, bo tak nam się objawił - umiłowawszy nas do końca, oddawszy życie za nas, zostając z nami w Najświętszym Sakramencie i pośród nas, by budować w nas swoje królestwo. Wspólnoty do Dzieł Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa gromadzą ludzi, którzy to rozumieją, i którzy chcą, by w centrum ich życia był Jezus w tajemnicy Serca, dlatego rodzina i życie społeczne ma być objęte tą wielką tajemnicą Serca. Ale to za mało. Pierwszym do wypełnienia poleceniem Pana Jezusa jest: „Bądźcie mi świadkami”. Wspólnoty dla Intronizacji powstają dlatego, że ludzie chcą coś w tym dziele zrobić: w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym, by Pan Jezus był na pierwszym miejscu. Kiedyś Pan Bóg będzie o to pytał o to, co zrobiłeś - stwierdził o. Jan Mikrut.