Wczoraj w Q&A na Facebooku, premier Mateusz Morawiecki wypowiedział słowa: "Lekcje religii są bardzo ważne, uczą o Bogu, o sensie życia, o sprawach niematerialnych, o najwyższych wartościach. Ktoś, kto chce uczestniczyć w lekcjach traktujących również częściowo o tych sprawach, może wybrać lekcje etyki". Dziś natomiast w Gazecie Wrocławskiej czytam o prośbie o zmniejszenie liczby godzin lekcji religii, ze względu na pandemię i przepełniony budynek szkolny. Prośba rodziców. Szanuję. Ale…

Ostatnio w rozmowie z jednym księdzem, uczącym w szkole średniej, zapytałem się o jego plan lekcji. Okazuje się, że ma zajęcia na pierwszych i ostatnich lekcjach. Zaznaczył, że kończy zajęcia ok. 16:00. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że w trakcie roku szkolnego, (a rozpoczął się 10 dni temu) miał zmianę planu zajęć. Zapytać można, dlaczego? Z powodu rezygnacji uczniów z lekcji religii! Zaciekawił mnie powód “wypisania się”. Pytam: “Brak wiary”?, “Rygor na zajęciach?”, “Forma prowadzonych zajęć?” itp. Okazało się, że większość uczniów uznała, że kończyć zajęcia w piątek o godz. 16:00, to nie jest odpowiednia pora, zwłaszcza, że wielu z nich przyjeżdża z ościennych miejscowości.

Poziom dramaturgii wzrasta w momencie, gdy okazuje się, że w momencie rezygnacji z katechezy przez jedną klasę, w ten kiepski termin zostaje “włożona” inna klasa, “bo tak wygodniej”. Tylko dla kogo! Dla uczniów, katechety? Sami odpowiedzcie, ale dla mnie to zwykły sposób podjęcia próby wyprowadzenia lekcji religii ze szkoły.

Wielokrotnie i na różne sposoby próbuje się postawić tezę mówiącą o indoktrynacji podczas zajęć. Przeszedłem wszystkie “poziomy” katechezy. Od “zerówki” do końca liceum. Dla mnie był to dobry czas. Zwłaszcza, że miałem katechetów i siostry zakonne, którzy przykładali się do zajęć i umieli zainteresować swoich uczniów. Frekwencja na zajęciach? Do pozazdroszczenia. Było to w latach 1996-2009 czyli w trochę “innych czasach niż obecne”.

Kiedyś moi uczniowie, (uczyłem od 2015 roku), którzy poszli do szkoły średniej spytali mnie o konsekwencje rezygnacji z lekcji religii. Zapytałem o powód. W skrócie - “zajęcia trwają 10 minut, po czym pani zajmuje się swoimi sprawami, a my się po prostu nudzimy”. Zaproponowałem im dwie drogi: Interwencja rodziców lub zgłoszenie sprawy do miejscowego proboszcza. Finał: sprawa upadła, bo większość uznała, że lepiej jak nie ma lekcji. Wygrało lenistwo.

Czy dwie godziny lekcji religii to dużo? Hmm… Zależy. Jeżeli zajęcia prowadzone są sumiennie, to dzieci i młodzież chętnie będą na nie przychodzić. Zwłaszcza, że może to dla nich być dobra odskocznia od matmy czy biologii. I tu można za św. Janem Pawłem II powiedzieć: “Wymagajcie od siebie nawet gdyby inni od Was nie wymagali”. Można pójść na skróty i zmniejszyć “na potrzebę chwili” do jednej godziny. Ale prawdopodobieństwo powrotu do dwóch godzin, gdy przyjdą lepsze czasy jest małe. “Przyzwyczajenie drugą naturą człowieka”.

Fakt, że dużym minusem jest brak alternatyw.. Mogą wybrać: religia, etyka albo nic. W wielu szkołach nie ma zajęć z etyki. Zatem dokonując wyboru: religia albo wolne wybieram…

Podziel się cytatem

W tym wszystkim zastanawiają mnie dwie rzeczy. Odpowiedzialnymi za wychowanie religijne dzieci są rodzice, którzy podczas Chrztu św. wypowiadają zobowiązanie. Lekcja religii jest świetną okazją, aby im w tym pomóc, ponieważ dla wielu uczniów to jedyna okazja, aby np: pomodlić się lub usłyszeć Dobrą Nowinę.

1) Czy okaże się, że brak katechezy = brak wiary?

2) Czy są w szkołach zajęcia, które mówią o wartościach, moralności, szacunku, godności?