Rada Kościołów Bliskiego Wschodu wzywa do solidarności z Libanem
Rada Kościołów Bliskiego Wschodu apeluje do świata o solidarność z Libanem. Wskazuje, że po wybuchach, które dwa tygodnie temu zniszczyły Bejrut, powodując ok. 200 ofiar, tysiące rannych i setki tysięcy ludzi pozbawionych dachu nad głową, sytuacja jest naprawdę tragiczna. „Kraj jest na kolanach, lokalne Kościoły nie są w stanie same sprostać dziełu odbudowy” – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Rouphael Zgheib.
Rada Kościołów Bliskiego Wschodu (MECC) przypomina, że wybuchy w Bejrucie zniszczyły m.in. silosy, które magazynowały 85 proc. zapasów zboża, cztery chrześcijańskie szpitale niosące pomoc chorym na koronawirusa oraz wiele szkół z wielowiekowymi tradycjami. „Dzielnica chrześcijańska jest zdewastowana, co najmniej dziesięć kościołów zostało zniszczonych” – powiedział ks. Zgheib, będący dyrektorem krajowym Papieskich Dzieł Misyjnych i członkiem MECC. „Fundamentalną rzeczą jest to, by Kraj Cedrów nie został opuszczony przez wspólnotę międzynarodową, Kościoły z innych krajów i organizacje humanitarne” – podkreślił maronicki kapłan.
„Sytuacja jest apokaliptyczna, ponieważ spichlerz Libanu został totalnie zniszczony, tak samo jak znajdujące się w porcie zapasy lekarstw. Jest to głęboka rana zadana Libanowi. Rada Kościołów Bliskiego Wschodu, która obejmuje cztery wielkie wspólnoty chrześcijańskie w tym regionie, śpieszy głównie z pomocą żywnościową i medyczną. Dla przykładu Prawosławny Kościół Koptyjski przysłał z Egiptu 15 ton żywności i leków, maronici zapewniają materace i środki higieny. Trzeba odnotować zaangażowanie wolontariuszy, którzy z całego kraju napływają do Bejrutu, by nieść pomoc. To naprawdę robi wrażenie. Prawdziwym wyzwaniem pozostaje jednak odbudowa. Przed wybuchem czuliśmy się totalnie opuszczeni przez wspólnotę międzynarodową, która nie zważała na toczący nasz kraj kryzys społeczno-polityczno-gospodarczy, teraz to zainteresowanie jest. Liczymy, że pomoże nam stanąć na nogi i odzyskać nasze miejsce ważnego skrzyżowania dróg między Wschodem i Zachodem“ – powiedział papieskiej rozgłośni ks. Zgheib.
Podczas wizyty w Libanie zdziwiło mnie, jak często ludzie prosili o modlitwę. To pokazuje, jak wielka jest dziś bezsilność mieszkańców tego kraju – powiedział Radiu Watykańskiemu bp Stanislas Lalanne, który przebywał w w Libanie, aby nawiązać współpracę między jego podparyską diecezją Pontoise i maronickim wikariatem Sarba. Poprzez nawiązanie takich partnerskich relacji między konkretnymi diecezjami Kościół we Francji chce wesprzeć libańskich chrześcijan.
Bp Lalanne przyznaje, że podczas swego pobytu w Libanie był świadkiem tego, jak mieszkańcy tego kraju walczą o zdobycia produktów pierwszej potrzeby. Wiele osób zwierzało mi się, że ich dzieci szykują się do emigracji – opowiada francuski biskup, podkreślając, że świadczy to o poważnym zagrożeniu dla przyszłości tego kraju. Zastrzega on jednak, że pogrążony w kryzysie Liban nie przestaje go zadziwiać swoją żywotnością a także międzyludzką solidarnością.
Urodził się około 1225 r. w Roccasecca jako syn hrabiego Akwinu. Przebywał w klasztorze na Monte Cassino w latach 1230 – 39, gdzie był wychowywany przez swojego wuja, który pełnił obowiązki opata. Podczas studiów w Neapolu został przyjęty do dominikanów. Jego rodzeni bracia nie chcieli pogodzić się z tą decyzją i uwięzili Tomasza. Został jednak uwolniony przez swoją siostrę i przybył do Paryża. Tu studiował pod kierunkiem Alberta Wielkiego. W 1256 r. razem z Bonawenturą został powołany do grona magistrów i zaczął publicznie nauczać teologii.
Papież Franciszek przyjął na prywatnej audiencji kard. Marcello Semeraro, prefekta Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych i zezwolił na promulgację dekretów uznających cud za wstawiennictwem bł. Vincenzy Marii Poloni, założycielki Instytutu Sióstr Miłosierdzia, oraz męczeństwo pięciu Braci Mniejszych, zamordowanych w 1597 r. w USA, i marysty Lycarione Maya, zamordowanego w 1909 r. w Barcelonie.
Dekret dotyczący cudu otwiera drogę do kanonizacji bł. Vincenzy Marii Poloni. Przyszła święta urodziła się w 1802 r. w Weronie, gdzie dorastała w rodzinie, w której żywa była wiara chrześcijańska i silne zaangażowanie w dzieła miłosierdzia, w których przodował jej ojciec. Od najmłodszych lat pomagała mu w jego działalności charytatywnej i dzięki temu spotkała bł. ks. Johannesa Heinricha Karla Steeba, którego osobowość i czyny wywarły na nią wielki wpływ. Pochodził on z niemieckiej rodziny luterańskiej, a po nawróceniu się na katolicyzm przyjął święcenia i gorliwie służył ludziom zwłaszcza w dziedzinie charytatywnej. I to właśnie ks. Steeb, widząc przez lata wielką gorliwość dziewczyny w posługiwaniu osobom chorym i w podeszłym wieku, doradził jej założenie zgromadzenia zakonnego, które zajmowałoby się opieką nad ubogimi i potrzebującymi. Tak powstał Instytut Sióstr Miłosierdzia. Siostra Vincenza zmarła w swym rodzinnym mieście w 1855 r. Tam też w 2008 roku miała miejsce jej beatyfikacja.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
