Ks. Robert Gołębiowski: - Co stanowiło główny motyw wyboru takiego właśnie hasła Tygodnia Miłosierdzia?

Ks. Maciej Szmuc: - Hasło to nawiązuje do tegorocznego programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce który skoncentrowany jest wokół słów: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. W Tygodniu Miłosierdzia te słowa przyjęliśmy jako apel wzywający nas do szczególnej refleksji nad powołaniem do posługi miłosierdzia. Nasza refleksja powinna karmić się słowem Bożym, wzmacniać modlitwą, a szczególnie uczestnictwem w Eucharystii i specjalnych nabożeństwach, które organizowane były w tym tygodniu w naszych parafiach. Ważnym elementem tej refleksji powinien być rachunek sumienia zrobiony w kontekście dotychczasowej realizacji chrześcijańskiego powołania do pełnienia czynów miłosierdzia. Musi on także przynieść efekt w postaci wewnętrznej przemiany i decyzji o jeszcze większym zaangażowaniu w pomoc ludziom potrzebującym. We wspólnocie Kościoła musi być dostrzeżony każdy człowiek, szczególnie ten, który potrzebuje wielorakiego wsparcia. Jednym z najistotniejszych skutków czynów miłosierdzia jest właśnie realizowanie swojego powołania, by nieść drugiemu człowiekowi skuteczną pomoc poprzez czynną miłość. Św. Jan wzywa nas, abyśmy nie miłowali „słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (1 J 3, 18). Rzeczywiście, miłość pojmowana w sposób czynny, jako uczynki miłosierdzia stanowi wyjątkowe kryterium autentyczności i wiarygodności każdego ucznia Chrystusa. Kościół niekiedy nie jest w stanie wyleczyć wszystkich problemów człowieka potrzebującego pomocy, ale najważniejszym jego posłannictwem staje się przywrócenie mu nadziei poprzez wiarę w to, że jest ogromne grono ludzi potrafiących okazać serce, dających poczucie bezpieczeństwa, niosących czynnie pomoc i wsparcie. W sytuacjach skrajnej nędzy lub cierpienia pojawienie się obok takiej osoby drugiego człowieka dodaje wiary i sił do życia. Wielu chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych, żyjących w nędzy, a także ludzi w podeszłym wieku narażonych jest na cierpienie w samotności i beznadziejności. Sytuacja ta wzmaga zapotrzebowanie na czyny miłosierdzia. Dlatego Tydzień Miłosierdzia przeżywamy zawsze w materialnej i duchowej solidarności z ludźmi ubogimi w naszych wspólnotach rodzinnych i parafialnych.

- Na czym więc skupiła się szczególna troska w pracy charytatywnej podczas tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia?

- Szczególny akcent w tegorocznym haśle Tygodnia Miłosierdzia został położony na znaczeniu miłości braterskiej jako powołaniu każdego chrześcijanina. To nie przypadek, lecz świadomy zabieg mający na celu podkreślenie prawdy, że formacji do miłosierdzia potrzebują zarówno osoby je świadczące, jak i osoby z niego korzystające. Nikt nie jest zwolniony z Chrystusowego imperatywu miłości. W tegorocznym programie pracy w Tygodniu Miłosierdzia przypomnieliśmy sobie i podjęliśmy takie cele, jak: dowartościowanie w teorii i praktyce funkcji diakonii chrześcijańskiej, kształtowanie u wiernych i duszpasterzy postawy otwarcia na potrzeby ubogich, zachęta do większej aktywności w różnych obszarach życia społecznego, formacja wiernych do czytelnego świadectwa miłości bliźniego w swoim środowisku lokalnym, popieranie idei wolontariatu i organizowanie takich grup w parafiach. Warto również dodać, że w tym roku przewodnikiem całego tygodnia był św. Paweł z racji dwutysięcznej rocznicy jego urodzin. To on był piewcą miłości, to on był teologiem miłości, a także animatorem zorganizowanej działalności charytatywnej. Bogata dokumentacja biblijna pozwala odkryć św. Pawła jako wielkiego sługę miłosierdzia. Jego przykład i pozostawione pisma mogą być inspirujące dla współczesnych animatorów akcji charytatywnych.

- Tydzień Miłosierdzia to z pewnością dobra okazja do refleksji nad dotychczasową działalnością zespołów parafialnych, a także do tworzenia nowych?

- Oczywiście, czas ten jest dla wszystkich posługujących w PZC chwilą zapraszającą do analizy swojej pracy, przemyślenia jej skuteczności i wprowadzenia nowych form, które pomogą zaktywizować lokalne środowisko w jeszcze większym wyczuleniu na sprawy niesienia pomocy ludziom biednym. Nie ukrywam, że zależy nam na powstaniu kolejnych grup, gdyż nie wszystkie jeszcze parafie w naszej archidiecezji stworzyły warunki ku temu, by nieść pomoc charytatywną. Bądźmy szczerzy, obszary biedy i nędzy dostrzegalne są wszędzie, zarówno na wsi, jak i w mieście. Wszędzie więc potrzebni są ci, którzy z otwartym sercem pospieszą z różnymi wymiarami miłosierdzia, na co właśnie w tygodniu jemu poświęconym bardzo liczymy. W ramach Caritas Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej uruchomione zostały dwie nowe komórki: Centrum Wolontariatu oraz Szkolne Koła Caritas. Obie inicjatywy mają wspólny cel, chcą szerzyć wśród społeczeństwa (szczególnie wśród młodzieży) ideę bezinteresownej pomocy drugiemu człowiekowi, czyli bardzo popularnego ostatnio wolontariatu.
W ten sposób każdy z nas może aktywnie wspierać działania Caritas. Wolontariat jest właśnie jedną z form wypełniania biblijnego przykazania o miłości bliźniego. Centrum Wolontariatu adresowane jest do młodzieży starszej - studentów, a także wszystkich dorosłych chcących poświęcić wolny czas na pomoc innym. Czekamy także na zgłoszenia różnych placówek, instytucji lub osób fizycznych, które tej pomocy potrzebują. W ten sposób powstanie baza danych i każdy z pewnością znajdzie miejsce pracy dla siebie. Wkrótce będziemy zamieszczali oferty pracy wolontariackiej na naszych stronach. Centrum będzie organizowało także specjalne szkolenia dla wolontariuszy oraz służy poradą w sprawie wolontariatu. Ale o tym i o wielu innych aspektach poinformujemy jeszcze bardzo szeroko Czytelników „Niedzieli”. Młodzież w wieku szkolnym może także zaangażować się w wolontariat, zakładając Szkolne Koło Caritas we własnej szkole. Powołanie takiego Koła jest bardzo proste - wystarczy kilka chętnych osób oraz kontakt z nami: skc.caritas@gmail.com