Raków - 16 września

Po poniedziałkowym świętowaniu radości potwierdzenia dekretem Ordynariusza sanktuarium Matki Bożej Cudownej Przemiany, rakowska parafia Trójcy Przenajświętszej gościła Maryję w Świętym Wizerunku Nawiedzenia. Jako pierwsza parafia w diecezji cieszył się Raków obecnością Matki i Królowej, do której z bp. Andrzejem Dzięgą i bp. Edwardem Frankowskim wspólne modlitwy zanoszono. Wzruszającym akcentem Nawiedzenia w Rakowie było przekazanie Biskupowi Ordynariuszowi kopii obrazu Matki Bożej Rakowskiej, która w symbolicznym pocałunku ram ze Świętym Wizerunkiem Nawiedzenia została ofiarowana Pasterzowi jako symbol nowego a jednocześnie z bogatą tradycją i starego sanktuarium maryjnego na świętokrzyskiej ziemi. Tłumy rakowian, przygotowane na ten dzień misjami prowadzonymi przez o. Marka Kowalika, paulina, stawały przed Maryją, aby nadzieję umacniać, wiarę pogłębiać i miłości na nowo się uczyć w codziennym życiu, bo przecież „to mówi wam mój Syn”.

Zbelutka - 18 września

Od 23 lat ks. prał. dr Andrzej Miller duszpasterzuje w Zbelutce i pewnie nie spodziewał się, kiedy tutaj przychodził, że przyjdzie mu przeżywać właśnie taki dzień. Prastara parafia erygowana w II poł. XV wieku z pierwotnym kościołem drewnianym zbudowanym przez biskupa włocławskiego Zbyluta w XIV wieku, od którego też wywodzi się nazwa parafii, przeżywała w deszczu i niepogodzie spotkanie z Matką. Przyszła do przystrojonej, odświętnej miejscowości, gdzie widocznym elementom dekoracyjnym serca przygotowane czasem misji świętych i spowiedzią wtórowały. Po serca mieszkańców Zbelutka przyszła, bo do ich serc jako Królowa i Matka ma prawo. Oddali je chętnie w dwudziestu czterech godzinach modlitwy: od uroczystej Mszy św. rozpoczynającej spotkanie, przez Apel Jasnogórski, osobiste i wspólnotowe nocne czuwanie, poranne Godzinki, aż po moment zawierzenia całej parafii, jakiego przed rozstaniem z Wizerunkiem proboszcz ks. Andrzej Miller dokonał. Matce polecił dzieci i młodzież, rodziny, starszych i chorych, wszystkich, żeby jutro i następne lata świętą obecnością Matki promieniowały, łaskami przez Nią u Syna wyproszonymi, owoce dobra, miłości, jedności przynosiły.

Szumsko - 17 września

historia miejsca przeżywającego, jako parafia, drugi dzień Nawiedzenia wiekami się już pisze i dumni mogą być mieszkańcy Szumska razem ze swoim proboszczem ks. kan. Mieczysławem Surusem. Parafia tutaj została erygowana jeszcze przed rokiem 1326. Pierwotnie stał kościół drewniany, modrzewiowy, a obecny wzniesiony został w 1637 r. z fundacji ks. Jerzego Rokickiego, kanonika łowickiego herbu Lubicz, urodzonego i ochrzczonego właśnie w Szumsku. Kolatorami tej pięknej świątyni była szlachta herbu Oxa, a później rodziny Nałęcz-Sosnowskich i Jelskich. Wieki i tradycja witały w środowy, deszczowy dzień Matkę Bożą w Jej Świętym Wizerunku. Wieki i tradycja przemawiały słowami powitania ks. kan. Ursusa, młodzieży, dzieci i starszych. Wieki i tradycja zamilkły na jedną dobę, którą współczesność i obecne pokolenie wołały szeptem modlitw, ciszą serc, uśmiechniętymi twarzami „Witaj Królowo, Matko i Nadziejo nasza, witaj!”. Dłonie bp. Edwarda Frankowskiego podnosiły Chleb i Wino i błagały głosami wszystkich parafian, zgromadzonych licznie w kościele, aby Matka z pociętym obliczem błogosławieństwem Syna i Jego łaskami na ich prośby, dziękczynienie i uwielbienie odpowiedziała. I chociaż Święty Wizerunek dalej kalendarzem Nawiedzenia powędrował, to Szumsko obecnością Matki chce żyć na co dzień.

Bardo - 19 września

Ks. Jerzy Kubik i o. Stanisław Go OSPPE, misjonarz przygotowujący parafię na czas Nawiedzenia, wspólnie Eucharystię sprawowali, by Bogu dziękować za czas Nawiedzenia. Zanim się zamknął w Bardzie ten czas i zanim uklęknął proboszcz ks. Jerzy Kubik przed Świętym Wizerunkiem Nawiedzenia, aby dokonać zawierzenia całej parafii Matce Bożej, podsumował Biskup Ordynariusz istotę dwudziestu czterech godzin przy Matce przeżytych. Godzin, w których język serc opowiedział w krótkim czasie życie całe, to co w nim zaboli i co uśmiech wywoła, to co jest troską, niepokojem i lękiem przed jutrem. Co w dłonie Matki złożone przez pobożne Bardo zostało.
„Patrząc z bliska na was wasz wzrok pokazał, ile dobra, miłości, świętości, jedności, zgody tak naprawdę w was jest. Poczuliście to przy Niej, przy Matce Jezusa i naszej Matce. Mieliście ten czas całej doby, aby się Nią cieszyć, by się Jej obecnością sycić i tylko pozornie Ona na chwilę stąd odejdzie - Milenijny Wizerunek Królowej Polski, który wiarę w naszym narodzie pobudza i utwierdza już od tylu dziesięcioleci. W tym świętym Wizerunku będzie Maryja szła dalej, do następnych parafii, ale Ona z Wami zostaje - tylko potrzebna jest człowiekowi ta szczególna dyspozycja, takie otwarcie - wsłuchania się w niebo i wpatrzenia się w niebo - i tacy wpatrzeni zostańcie z Nią. To krótkie spotkanie z Maryją, jednodniowe, jest jakby przywołaniem tego spotkania Maryi w Wieczerniku - poczujcie na nowo w sobie moc Ducha Świętego otrzymaną w chrzcie i bierzmowaniu, abyście przez to ziemskie skomplikowane trudne życie ziemskie umieli znaleźć prostą drogę prowadzącą po Bożych szlakach, prosto ku Bogu w zgodzie, radości, miłości serca i w czynieniu dobra. Chcę wam dziękować za tę dobę Nawiedzenia: to że jesteście tak licznie, świadczy, że poczuliście ten czas, tę łaskę Bożą. Chcę wam dziękować za przyozdobienie parafii, za przygotowanie drogi - nie tylko przyozdobiliście domy i drogi, ale przycięliście nawet chaszcze. Niech takie uporządkowanie będzie i w waszych sercach - nad tym porządkiem czuwajcie. Ona zostaje z Wami, znakiem Jej obecności niech będą te wizerunki - przy nich przeżywajcie rodzinny dzień skupienia, rodzinne Nawiedzenie. Gdy będzie działo się coś złego - do Niej się zbliżajcie, a Ona poprowadzi was do Jezusa, gdy będzie się działo coś radosnego, z Nią uwielbiajcie Boga. Niech będzie Waszą Matką nieustannie, żebyście z Nią byli zawsze bezpieczni. Niech to Nawiedzenie w was trwa, niech parafia nim żyje - niech Bóg będzie w was uwielbiony, a Maryja niech będzie waszą Matką” - zakończył bp Andrzej Dzięga.

Baćkowice - 20 września

W przeddzień Nawiedzenia w Baćkowicach postawiono ogromny krzyż - znak, że „pod Krzyżem Matka stała”. Pod codzienne krzyże swoje Ją chcą zaprosić, o codziennych krzyżach, które nieraz bardzo bolą, Jej chcą mówić. Dlatego w sobotni wieczór tak głośno wybrzmiewało w Baćkowicach „Witaj, która ludzi prostujesz ku górze” - niczym ich misyjny krzyż, nawiedzeniowy dar, z duchowymi darami wszystkich serc spleciony. „Błogosławiona jesteś za wszelkie dary, które w Ojczyźnie naszej istnieją od wieków dzięki Twojej obecności - wołał w słowach powitania ks. kan. Roman Stępień, proboszcz z Baćkowic. - Tobie się polecamy, Królowo i Matko nasza”. „Ty szukasz nas nieustannie, wyciągasz do nas pomocne dłonie. Naucz nas służyć i pomóż uwierzyć, że krzyż, że codzienny trud jest naszą drogą do świętości” - prosili przedstawiciele rodziców i rodzin, wpatrując się w oblicze Królowej Rodzin. Jej, jako „Wszechmocy błagającej”, zawierzali swoje młode życie i serca przedstawiciele młodzieży, błagając o „wiarę żywą, wiarę mocną, nielękającą się trudności i przeciwstawień, wiarę dojrzałą.”
Uroczystą Eucharystię, sprawowaną pod przewodnictwem Biskupa Ordynariusza, ofiarowano za wszystkie baćkowickie serca, aby nastrój i przeżycia Nawiedzenia przetrwały na lata. Na prace codzienne, na życie zwyczajne i święte, na miłość do Boga i ludzi się przełożyły. Bo po to przyszła do Baćkowic w Świętym Wizerunku Nawiedzenia, aby o Miłości przypominać.

Piórków - 21 września

Pogoda ciągle deszczowa, jesienna, ale serca gorące jak najpiękniejsze letnie miesiące: misjami, spowiedzią przygotowane, żeby wołać głośno wieczornym powitaniem Matki: „Witaj, Nadziejo nasza!”. Tylko przez jedną dobę Święty Wizerunek Nawiedzenia był, a spraw Piórków na całe tygodnie miał do opowiedzenia: tych radosnych, które namacalnie widoczne Matce pokazać chcieli, tych dramatycznych i bolesnych, o których każde serce indywidualnie w oczy Matki wpatrzone opowiadało. Ks. kan. Marek Bieniasz razem z ks. Piotrem Czają SAC, który przygotowywał parafię misyjnymi dniami odbierali Święty Wizerunek z rąk baćkowickiego proboszcza, aby Matkę i Królową razem z całym Piórkowem radosnym hymnem Akatystu uczcić, a potem we Mszy św., sprawowanej pod przewodnictwem Biskupa Ordynariusza i wszystkich kapłanów z dekanatu świętokrzyskiego na nowo - jak Jan pod krzyżem - „Matkę od tej godziny wziąć do siebie”. I została, chociaż reguły nawiedzeniowego czasu w poniedziałek wieczorem kazały oddać Ją w ręce łagowskich parafian. Nawiedzenie w Piórkowie tak naprawdę rozpoczęło się od poniedziałku: bo nadal będę Matce powtarzać: „Witaj, Nadziejo nasza!”.