Dekret, odczytany przez ks. Wojciecha Pęcherzewskiego, został przyjęty gromkimi brawami ze strony wiernych, którzy na tę ważną chwilę czekali od 2000 r., kiedy to abp Józef Życiński po raz pierwszy zapowiedział starania o podniesienie lubartowskiej fary do godności bazyliki. „Onieśmieleni faktem dokonanym” przedstawiciele parafii, witając Pasterza, podkreślali, że starali się dobrze wykorzystać czas przygotowań. „Przybywasz do nas z wielkim duchowym darem, będącym szczególnym wyróżnieniem parafii św. Anny. Od 11 lat patrzysz na dokonania naszej parafii, która stanowią cząstkę Kościoła, ale przede wszystkim jest wspólnotą ludu Bożego, zdążającego do zbawienia - mówili. - Jan Paweł II w 1983 r. na Górze św. Anny powiedział: «Kult św. Anny zostaje włączony poprzez genealogię macierzyństwa w samą tajemnicę Wcielenia». Rozwój tego kultu był szczególną troską śp. ks. prał. Andrzeja Tokarzewskiego, którego dzieło kontynuuje obecny proboszcz ks. kan. Andrzej Majchrzak. Są to m.in. czwartkowe nabożeństwa do św. Anny i piątkowe do Miłosierdzia Bożego, od dwóch lat ciągła obecność wiernych przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie, dbałość o piękno świątyni i jej otoczenia, czy funkcjonujące od kilku miesięcy hospicjum”.
Jak przypomniał ks. kan. Andrzej Majchrzak, bazylika to „dom Boga i chrześcijańskiej wspólnoty, który zawsze był traktowany jako jeden z głównych znaków Kościoła, obecnej w świecie i pielgrzymującej oblubienicy Chrystusa”. Pośród kościołów o różnych nazwach, w diecezji istnieją kościoły o szczególnym znaczeniu liturgicznym i duszpasterskim, które mogą być oznaczone przez papieża tytułem bazyliki mniejszej „na znak więzi z Kościołem rzymskim i sposobem łączności z następcą św. Piotra”. „Dziś rozpoczyna się ta szczególna łączność z Kościołem rzymskim dla naszej wspólnoty parafialnej przez twoją obecność jako następcy Apostołów, posłanego do naszej wspólnoty przez następcę św. Piotra” - mówił Ksiądz Proboszcz, witając Metropolitę. Następnie licznie zgromadzeni czciciele św. Anny, którzy - jak mówił ks. Majchrzak - „kroczyli do tego momentu przez wieki, a szczególnie przez lata posługi ks. prał. Tokarzewskiego, który nie tylko zadbał o piękno świątyni, ale przede wszystkim o świątynię serc”, z głębokim wzruszeniem wysłuchali dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. „Kongregacja, na mocy szczególnych uprawnień nadanych jej przez Papieża Benedykta XVI, z wielką radością przyozdabia kościół sanktuaryjny dedykowany Bogu na cześć św. Anny, patronki rodzin, tytułem i godnością bazyliki mniejszej wraz ze wszystkim prawami oraz należnymi przywilejami liturgicznymi” - odczytał ks. W. Pęcherzewski.
Z sercami przepełnionymi wdzięcznością, kapłani, siostry zakonne i świeccy wysłuchali abp. Józefa Życińskiego, który mówił, że „bazylika to nie tylko powód do dumy, ale przede wszystkim zobowiązanie, z którym muszą zmierzyć się mieszkańcy Lubartowa. (...) Dla was wszystkich jest to zobowiązanie, by wydobywać z historii ziemi lubartowskiej karty wielkie i piękne i stać się odpowiedzialnymi tak, by to miejsce oddziaływania stało się na miarę oddziaływania bazylik rzymskich - mówił Metropolita. - Życzę wam, aby św. Anna wypraszała dla was łaski u swojego Wnuka; żebyście mogli cieszyć się tym, co piękne, optymistyczne i radosne; żebyście tę waszą radość potrafili dzielić z bliskimi, okazując chrześcijaństwo nadziei i szacunku dla człowieka, by w tych postawach widać było, że Lubartów ma bazylikę, a wy jesteście spadkobiercami tej duchowości, która rozkwita w cieniu bazylik. Dziękujemy Bogu, że na mapie świata, tam gdzie zaznaczane są miejsca szczególnych łask Bożych, tam gdzie pielgrzymi przychodzą ze szczególną motywacją, by zyskać odpusty i otrzymać łaski, na tej mapie pojawia się Lubartów”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu