Przyjaciele seminarium

Począwszy od roku akademickiego 2003/2004, wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu podjęła stały kontakt ze wspólnotami parafialnymi w naszej diecezji. W każdym roku odwiedzamy połowę parafii diecezji sandomierskiej. Wyjazdy te rozłożone są na dwie niedziele, przy czym jedna z niedziel to niedziela Dobrego Pasterza. Bardzo zależy nam na tej niedzieli, gdyż jest ona wymowna dla wszystkich wyznawców Chrystusa, a w sposób szczególny dla wychowawców, profesorów i alumnów każdego Seminarium Duchownego. Wszyscy bowiem modlimy się i staramy tak formować młodych ludzi przychodzących do Seminarium, aby byli - na wzór Chrystusa - Dobrymi Pasterzami.
W tym roku, alumni naszego Seminarium przybędą do wspólnot parafialnych w niedzielę 13 i 20 kwietnia, przybędą, aby modlić się razem z wiernymi o nowe powołania do służby Bożej, dziękować za dobro duchowe i materialne, które otrzymują od wiernych, zapoznać parafian z życiem Seminarium sandomierskiego, spotkać się z parafialnymi Kołami Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego i z Liturgiczną Służbą Ołtarza.
Spotkanie będzie równocześnie okazją do podziękowania za to szczególne „zaplecze modlitewne”, jakim jest Stowarzyszenie Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego. Mamy bowiem świadomość, że wspiera nas ponad cztery tysiące Małych Przyjaciół oraz prawie pięć tysięcy dorosłych Przyjaciół. Te osoby są więc dla nas niezastąpionym darem i wielką radością, dlatego z naszej strony chcemy wypowiedzieć wdzięczność i zapewnić o codziennej modlitwie. Przy okazji tych spotkań będziemy dzielić się radością, że obecnie na sześciu latach studiów w naszym Seminarium przygotowuje się do kapłaństwa 97 alumnów.
Mamy także i tę świadomość, że wiedza osób świeckich na temat Seminarium często bywa daleka od prawdy. Aby rzetelnie pokazać, czym jest Seminarium, w czasie tych spotkań będziemy zapraszać, jak co roku na 1 maja do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu - na dzień otwartej furty. Zależy nam, aby szerokie rzesze wiernych mogły jak najwięcej dowiedzieć się o powołaniu kapłańskim, choć wiemy, że ta duchowa rzeczywistość wymyka się spod kamery, obiektywu aparatu fotograficznego, komputera, czy zwykłej ludzkiej obserwacji.
Dzięki modlitwie, o którą prosimy i którą odwzajemniamy, wierzę, że formacja w naszym Seminarium będzie owocowała w postaci dobrze uformowanych kapłanów, gorliwych sług nowej ewangelizacji trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa.

Ks. dr Jan Biedroń, rektor WSD w Sandomierzu

Seminarium Duchowne jest miejscem formacji młodych ludzi, którzy usłyszeli głos Jezusa Chrystusa „Pójdź za mną!”. Odpowiadając na ten głos, młodzi ludzie chcą kształtować swój charakter i swoją osobowość, aby w całości poświęcić się służbie Chrystusowi oraz ludziom. Formacja w seminarium odbywa się na kilku płaszczyznach: duchowej, intelektualnej, ludzkiej i duszpasterskiej.

Formacja duchowa

prowadzi do całkowitego przylgnięcia kandydata do kapłaństwa do Chrystusa. Składa się na nią wiele czynników: modlitwy wspólne, modlitwa indywidualna, która często jest modlitwą bardzo osobistą, spotkania z Ojcem duchownym, który jest towarzyszem w drodze ku kapłaństwu i pomaga młodemu człowiekowi poprzez rozmowy rozpoznawać powołanie i kierować je w kierunku dojrzewania.

Formacja duszpasterska

prowadzi do zbudowania w młodym człowieku pewnej postawy apostolskiej, która rozwijać się będzie właściwie w pierwszych latach posługiwania kapłańskiego. Konieczne jest zatem studium określonej dyscypliny teologicznej - teologii pastoralnej, czyli praktycznej, będącej naukową refleksją o codziennym wzrastaniu Kościoła w mocy Ducha Świętego, w kontekście historii. Chodzi o formację, której celem jest nie tylko zapewnienie naukowej kompetencji i zdolności działania w dziedzinie duszpasterstwa, lecz również, i przede wszystkim, rozwój pewnego sposobu bycia, w łączności z Chrystusem, Dobrym Pasterzem. Klerycy powinni do pracy duszpasterskiej przygotować się wszechstronnie, stąd często alumni angażują się w różne formy duszpasterstwa: duszpasterstwo misyjne, dzieci i młodzieży, troska o biednych, chorych i potrzebujących. Kierowanie posługami duszpasterskimi zarówno podczas roku akademickiego, jak i podczas wakacji jest uzgadniane z Rektorem seminarium lub moderatorem, który odpowiedzialny jest za daną formę duszpasterstwa.

Formacja intelektualna

to zdobywanie przez kandydatów do kapłaństwa gruntownej wiedzy filozoficznej i teologicznej. Aby formacja intelektualna była skuteczna z punktu widzenia duszpasterskiego, powinna być zintegrowana z procesem duchowego rozwoju naznaczonego osobistym doświadczeniem Boga. Rozwija się ona na podłożu studium nauki świętej teologii. Istotnym elementem formacji intelektualnej jest studium filozofii, która prowadzi do głębszego rozumienia i interpretacji osoby, jej wolności, jej relacji ze światem i z Bogiem. Formacja intelektualna obejmuje sześcioletni cykl nauki, który można podzielić jeszcze na 2 okresy. Przez pierwsze dwa lata adept do kapłaństwa zgłębia tajniki filozofii, a kolejne cztery pozostaje na przyswojenie sobie treści teologicznych, podstaw i fundamentów naszej wiary.
Wiodącymi przedmiotami są w tym okresie: teologia dogmatyczna, teologia fundamentalna, teologia moralna, patrologia, egzegeza Starego i Nowego Testamentu, prawo kanoniczne, Katolicka Nauka Społeczna, historia sztuki sakralnej, teologia ekumeniczna. Od roku czwartego dochodzą ponadto przedmioty pastoralne. Do nich należą: teologia pastoralna, pedagogika, katechetyka, homiletyka, a na roku ostatnim - medycyna pastoralna, spowiednictwo, misjologia oraz ćwiczenia duszpasterskie. Ważnym elementem studiów jest nauka języków obcych. Przez trzy lata alumni uczą się łaciny, a przez rok - języka greckiego. Każdy alumn zobowiązany jest do podjęcia nauki wybranego przez siebie języka nowożytnego na odpowiadającym mu poziomie zaawansowania. Seminarium Duchowne sandomierskie włączone jest do Wydziału teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dlatego w połowie szóstego roku studiów są zobowiązani do przedstawienia i obronienia pracy magisterskiej. Studenci czwartego i piątego roku odbywają ćwiczenia katechetyczne w wyznaczonych szkołach miasta Sandomierza. Natomiast alumni ostatniego roku studiów - diakoni - w drugim semestrze podejmują praktyki parafialne i właściwe im z racji święceń diakonatu posługi duszpasterskie. Ważnym elementem przygotowania do pełnienia funkcji duszpasterskiej są różne grupy zainteresowań, które istnieją w Seminarium sandomierskim. Alumni uczestniczą w zajęciach chóru seminaryjnego, zespołu muzycznego, a także mają opiekę nad Kołami zainteresowań: „Caritas” seminaryjna, Grupa krwiodawców, Ruch Światło-Życie, Koło Misyjne, grupa „Pro Life”, Stowarzyszenie Przyjaciół WSD, Koło Harcerskie, Koło Abstynenckie, Redakcja pisma alumnów „Powołanie” oraz „Przyjaciel”, zespół sportowy, teatralny. Koło sportowe ma liczne osiągnięcia, np. drużyna piłki siatkowej ostatnio zdobyła III miejsce w turnieju między seminaryjnym.

Formacja ludzka

ma rozwijać w alumnach wymiar ludzki. Źródłem jest sam Jezus Chrystus, który dla naszego zbawienia stał się człowiekiem. Alumn, a później kapłan ma być pomostem między człowiekiem a Bogiem. Ma pomagać i prowadzić do spotkania człowieka z Bogiem. Bez odpowiedniej formacji ludzkiej nie byłoby fundamentu do formacji kapłańskiej. Formacja odbywa się w różnych wymiarach osobowości: doskonalenie osobowości, kształtowanie dojrzałej osobowości, wychowanie do miłości, do odpowiedniej wolności, kontakty z ludźmi poprzez różne formy duszpasterstwa.
Począwszy od roku akademickiego 2003/2004 Wspólnota Seminaryjna podjęła stały kontakt ze wspólnotami parafialnymi w naszej w diecezji. Tak więc przez dwie niedziele przybywają alumni do parafii wcześniej wyznaczonych dekanatów. Parafie dziekańskie odwiedzają przełożeni i profesorowie Seminarium. Celem odwiedzin jest: przybliżenie sprawy odpowiedzialności za powołania, ogólne zapoznanie parafian z życiem Seminarium sandomierskiego oraz spotkanie z Parafialnymi Kołami Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu i z Liturgiczną Służbą Ołtarza. Niedziela powołaniowa odbywa się w danej parafii co dwa lata. Ze względu na dużą ilość parafii alumni nie byliby w stanie być w każdej parafii naszej diecezji co roku. Dlatego wizyta taka jest okazją do wspólnej modlitwy z Przyjaciółmi, rozbudzaniem lub ugruntowywaniem nowych powołań, które mogą rodzić się w parafii oraz okazją do złożenia sprawozdania z wydarzeń, które miały miejsce w seminarium od czasu ostatniej wizyty. Centralnym punktem niedziel powołaniowych jest spotkanie modlitewne na wspólnej Mszy św., która jednoczy wszystkich wierzących. Zamiast homilii, alumni odczytują list Księdza Rektora Seminarium. List ten jest skierowany do Kapłanów, Sióstr Zakonnych i wiernych świeckich. W miarę potrzeb i możliwości parafii, spotkania alumnów organizowane są przez duszpasterzy danej parafii. Zazwyczaj są to spotkania z ministrantami, scholą, oazą lub z innymi grupami działającymi w danej parafii. Na pewno powinno być spotkanie z Kołem Przyjaciół Seminarium. Jeżeli jest to większa liczba Przyjaciół, a nie ma na tyle dużej sali, spotkanie to może być zorganizowane w kościele. Alumni tego dnia są do dyspozycji Księdza Proboszcza i wiernych parafii.
Co roku organizowany jest także w seminarium dzień otwartej furty, na który zawsze przybywa liczna grupa przyjaciół seminarium. Atrakcji nigdy nie brakuje, a wszystkie przygotowują sami alumni. Jest to forma podziękowania za trud modlitwy i materialnego wsparcia dla naszych przyjaciół.

Czym jest powołanie?

Kleryk Andrzej Nowakowski:
- Powołanie jest jedną z tajemnic naszej wiary. Przez każdego człowieka jest przeżywane w sposób osobisty i niepowtarzalny dla nikogo. Najważniejsze jest to, że Bóg znając ludzkie serca wzywa do służby młodego człowieka, mówiąc do niego: „Pójdź za mną”. Oddając się całkowicie Bogu na służbę, chce posługiwać jako kapłan Bogu i ludziom.

Kleryk Łukasz Słaby:
- Powołanie do kapłaństwa to dar Boży darmo dany oraz zadany. Ponadto powołanie do kapłaństwa jest jedną z wielu dróg, jakie młodzi ludzie mogą wybrać. Wybór zależy od konkretnego człowieka i od tego, jaką drogę przeznaczył mu Bóg. Każde powołanie powinno prowadzić do jednego celu, czyli osiągnięcia zbawienia.

Kleryk Krzysztof Kwiatkowski:
- Decyzję o wstąpieniu do seminarium podjąłem pod koniec czwartej klasy szkoły średniej. Pomogła mi w tym rozmowa z siostrą zakonną. Był to w zasadzie monolog, podczas którego przyznałem się wreszcie przed samym sobą do tego, że walczę z myślą, która co pewien czas się we mnie pojawiała, a była to myśl o pójściu do seminarium. W czasie wspomnianej rozmowy zgodziłem się w końcu postąpić tak, jak ten wewnętrzny impuls mi podpowiadał. Ufam, że Bóg prowadzi mnie drogą dla mnie najlepszą. Słowo Boże, które na modlitwie rozważam, utwierdza mnie w przekonaniu, że Bóg rzeczywiście powołuje mnie o kapłaństwa.

Jak ubiegać się o przyjęcie do seminarium?

Do Wyższego Seminarium Duchownego mogą wstępować kandydaci, którzy ukończyli szkołę średnią i zdali maturę. Powinni nimi być ludzie gorliwi w swej religijności i odczytujący głos powołania Chrystusowego do kapłaństwa.
Podstawą przyjęcia do Seminarium są pozytywne wyniki egzaminu ustnego z zakresu wiedzy religijnej i pisemnego z literatury polskiej.
Ubiegając się o przyjęcie do Seminarium, należy przygotować następujące dokumenty:

Egzaminy wstępne odbywają się na początku lipca. W czasie egzaminów odbywa się również rozmowa kwalifikacyjna z Księdzem Rektorem lub innymi przełożonymi.