Pozdrawiając wszystkich członków Caritas naszej diecezji w Dniu Patronalnego Święta, chcę Wam, czyli Księżom Proboszczom powołującym Parafialne Zespoły Caritas i ich Członkom, Dyrektorom szkół, które otwarły się na czynną miłość i istnienie katolickiej organizacji, którą jest Szkolne Koło Caritas, Magnificencjom Rektorom umożliwiającym w swoich Alma Mater działalność Caritas Academica, Nauczycielom, Księżom, Lekarzom, Pielęgniarkom, Studentom i Alumnom - społecznie prowadzącym kolonie i zimowiska, Zarządowi, Wszystkim Współpracownikom i etatowym Pracownikom w licznych placówkach podejmujących fachową i specjalistyczną pomoc i opiekę, a także biurową ich obsługę oraz Wszystkim niestowarzyszonym Wolontariuszom wspierającym Caritas złożyć życzenia słowami Namiestnika Chrystusa, papieża Benedykta XVI:
„Jezus Chrystus nie uczy nas mistyki »zamkniętych oczu«, ale mistyki »otwartego spojrzenia«, a więc także mistyki absolutnego obowiązku zwracania uwagi na kondycję drugiego człowieka, na położenie, w jakim znajduje się człowiek, który wedle Ewangelii jest naszym bliźnim. Spojrzenie Jezusa, lekcja Jego oczu wprowadza nas w bliskość z innymi ludźmi, w wymiar solidarności, dzielenia się własnym czasem, talentami, a także dobrami materialnymi. Dlatego »ci, którzy działają w instytucjach charytatywnych Kościoła, powinni odznaczać się tym, że nie ograniczają się do sprawnego wypełnienia tego, co stosowne w danej chwili, ale z sercem poświęcają się na rzecz drugiego. (...) Takie serce widzi, gdzie potrzeba miłości, i działa konsekwentnie« (Deus caritas est). Tak, »muszę stać się człowiekiem, który kocha, którego serce jest otwarte, tak aby mogły je poruszyć potrzeby innych. Wtedy mogę odnaleźć mego bliźniego, czy też raczej — to on może odnaleźć mnie«” (9 IX 2007, Austria).
Drodzy Członkowie Caritas i Wszyscy Pracownicy! Przeżyjmy Nasz Dzień Patronalnego Święta w paschalnej radości. Świętujmy go uczestnicząc w Eucharystii, a następnie spotykając się świątecznie, zapraszając młodzież ze Szkolnych Kół Caritas.
Świętując, modląc się za Rzeszowskie Towarzystwo im. Św. Brata Alberta i władze nam pomagające, dziękując za każdy dobry czyn umacniajmy się słowami patrona diecezji św. Józefa Sebastiana: „Niechaj dzień ten będzie stracony, w którym byś coś dobrego nie uczynił. Czyń tylko wszystko z czystej pobudki, a więc nie dla własnej pociechy, korzyści lub chwały, ale z miłości ku Bogu i bliźniemu, czyń roztropnie, ale bez samolubnego wyrachowania, czyń gorliwie i chętnie, ale bez gorączkowego pośpiechu, czyń słodko i pokornie, nie przykrząc się nikomu, czyń szlachetnie i mężnie, nie zrażając się niczym, czyń cierpliwie i wytrwale, nie stygnąc w miłości ani z powodu wieku lub własnych cierpień, ani z powodu niewdzięczności ludzkiej („Życie duchowe czyli doskonałość chrześcijańska”).
W imieniu potrzebujących i naszych podopiecznych serdecznie dziękuję dorosłym i dzieciom za ofiary dziś złożone.