Jak to się stało, że ów dowódca rzymskich legionów, zmarły w III wieku, stał się obok garncarzy, piekarzy, kominiarzy i hutników, również patronem strażaków? Historia mówi, że kiedy do Krakowa w 1184 r. sprowadzono relikwie św. Floriana z Austrii, ufundowano ku jego czci kościół pod jego wezwaniem w dzielnicy Kleparz. Od początku swojego istnienia świątynia ta jest bardzo licznie odwiedzana przez wiernych, a św. Florian jest uznawany za jednego z ważniejszych świętych Kościoła krakowskiego, o czym świadczy fakt, że jest patronem Miasta Krakowa. W XVI wieku znaczna cześć Krakowa została strawiona przez pożar, również i dzielnica Kleparz, i jedynym miejscem, które wtedy ocalało, była świątynia ku czci św. Floriana. Gaszący miasto mieszkańcy, a nade wszystko strażacy, uznali, że pożar udało się opanować i ugasić właśnie przez wstawiennictwo św. Floriana, dlatego obrano go za patrona Straży Pożarnej. Właśnie z tego powody, wśród wielu atrybutów, z którymi przedstawiany jest św. Florian znajduje się naczynie z wodą, którym święty gasi pożar.

Codzienność naszej pracy polega niesieniu pomocy tym, którzy jej potrzebują. Dlatego nasza służba wymaga trwania w nieustannej gotowości. Właściwie codziennie wyjeżdżamy do kolizji drogowych, gdzie udzielamy pierwszej pomocy poszkodowanym i likwidujemy skutki wypadków. Usuwamy skutki burz i nawałnic. Uczestniczymy w akcjach ratunkowych związanych z katastrofami budowlanymi, a obecnie kilkakrotnie w ciągu dnia wyjeżdżamy do pożarów łąk i lasów, które niestety są skutkiem braku ludzkiej odpowiedzialności – podkreśla bryg. Jacek Kmieciak strażak z Komendy Miejskiej PSP w Łodzi.

Oczywiście dziś jesteśmy na pierwszej linii walki z pandemią koronawirusa. Zabezpieczyliśmy i zabezpieczamy wszystkie szpitale w regionie łódzkim, budując i nadzorując tzw. mobilne izby przyjęć. Dowozimy posiłki do osób starszych i środki chemiczne do dezynfekcji dla wielu instytucji w regionie – mógłbym powiedzieć, że to taka nasza codzienna służba.

W województwie łódzkim znajdują się 34 jednostki Państwowej Straży Pożarnej i ponad 1000 jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych, łącznie w służy kilkadziesiąt tysięcy osób. Niestety tegoroczne uroczystości, które zazwyczaj trwały przez cały maj, w tym roku odbywają się tylko w dniu imienin patrona strażaków. Nie będzie też wzniosłych obchodów, bo epidemia na to nie pozwala. Z racji reżimu sanitarnego skupiono się jedynie na krótkim i spokojnym zaakcentowaniu tego święta. Czymś wyjątkowym jest to, że strażacy w tym dniu pamiętają o swoich kolegach, którzy zginęli na służbie. Na katolickiej części cmentarza przy ul. Ogrodowej znajduje się charakterystyczny nagrobek tzw. trzech złamanych kolumn, który przypomina o śmierci trzech strażaków, którzy zginęli w czasie akcji gaśniczej. Na grobie znajduje się również tablica upamiętniająca wszystkich łódzkich strażaków, którzy oddali swe życie, pełniąc służbę.

Łódzcy strażacy od kilku lat mają również swój kościół, który dedykowany jest św. Łukaszowi Ewangeliście i św. Florianowi – ich patronowi. Świątynia znajduje się przy ul. Strycharskiej, a jej proboszczem jest ks. Henryk Betlej, który przez 20 lat pełnił posługę kapelana strażaków województwa łódzkiego. Obecnie tę funkcję sprawuje ks. Adam Stańdo.

Służba w straży jest piękna, ale i trudna – podkreśla bryg. Jacek Kmieciak. Mamy swoje sukcesy, ale mamy i też swoje porażki. Za taką wielu z nas uznaje niemożność uratowania drewnianego Kościoła pw. św. Doroty w Mileszkach. Niestety, tym razem żywioł okazał się silniejszy. Ilekroć przejeżdżam obok tego miejsca, gdzie stała świątynia, tylekroć uświadamiam sobie, że nasza praca wymaga bardzo dużo pokory.

„Święty Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie” – to słowa modlitwy, które można jeszcze znaleźć na niektórych kamieniczkach Krakowa. Wszystkim Strażakom w dniu ich święta dziękujemy za służbę i poświęcenie i modlimy się, by św. Florian miał ich w swojej opiece, by zawsze bezpiecznie wracali do swoich jednostek, domów, a nade wszystko rodzin.