Hasło nawiedzenia relikwii: „Obronić godność małżeństwa i rodziny”

Przygotowania do peregrynacji trwają już od ponad pół roku. Wydrukowano plakaty, pomoce duszpasterskie, kalendarze. Przygotowano obrazy dla każdej parafii, obrazki i reklamowe foldery. Na ukończeniu są również prace nad feretronem, na którym będą przenoszone relikwie. Jednak najważniejsze z działań zakończono już dawno: ustalono kalendarium peregrynacji. Najpierw relikwie nawiedzą Seminarium Duchowne, a potem domy zakonne. Ks. Marian Biskup nazywa te miejsca duchowymi rodzinami, które mają za zadanie uprosić owoce ze spotkania ze św. Joanną dla matek i ojców archidiecezji, dla całych rodzin.
- Wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak wielką potrzebą jest aktualnie głoszenie „Ewangelii rodziny”. Ponieważ podstawą formacji duszpasterskiej w tym względzie nie może być jedynie teoria lub doktryna, chcemy pokazać wiernym archidiecezji świadka, którym jest coraz bardziej popularna u nas św. Joanna Beretta Molla, wierna uczennica Chrystusa, wzór matki i żony, świadka Ewangelii - mówi ks. Marian Biskup, wikariusz biskupi ds. duszpasterstwa.

Św. Joanna Beretta Molla we Wrocławiu

To 5 litopada 2006 r. nastąpił długo oczekiwany moment - uroczyste wprowadzenie relikwii św. Joanny do kościoła parafialnego św. Karola Boromeusza we Wrocławiu.
Już od dłuższego czasu parafia przygotowywała się do ich przyjęcia. Uroczystość poprzedziła Nowenna do św. Joanny. Mszy św., podczas której relikwie zostały wprowadzone do kościoła, przewodniczył abp Marian Gołębiewski, metropolita wrocławski. Gościem honorowym uroczystości była p. Krystyna Zając, która przekazała relikwie w imieniu rodziny Świętej.
Ceremonię przyjęcia relikwii zaplanowano tak, aby parafianie rzeczywiście mogli przygotować nie tylko wnętrze świątyni, ale przede wszystkim swoje serca. O. Bronisław Staworowski, proboszcz parafii św. Karola Boromeusza: - Św. Joanna jest dla mnie wzorem człowieka. Wzorem życia nastoletniego, narzeczeńskiego, małżeńskiego i wzorową matką. Jest wzorową chrześcijanką - przykładem w wielu dziedzinach życia ludzkiego, ale przede wszystkim jest wzorem dla rodziny. Obecnie rodzina przeżywa wielki kryzys i św. Joanna jest dla nas znakiem czasu. Jak podkreślają ci, którzy mogli ja poznać - była zwykłą, normalną kobietą. Nawet jej mąż nie podejrzewał, że żyje obok świętej. Dlatego św. Joanna jest wzorem dla współczesnego człowieka, dla współczesnego świata - który tak bardzo potrzebuje autorytetów i świadków - prawdziwych świadków Jezusa Chrystusa.

Program nawiedzenia

Program nawiedzenia w siedzibie dekanatu i innych wyznaczonych parafii ma za zadanie ułatwić wszystkim wiernym możliwość uczczenia relikwii Świętej. Nie chodzi o przesadny aktywizm, ale o rzeczywiste przygotowanie spotkania z wyjątkowym Gościem. To księża dziekani przygotują specjalne spotkanie organizacyjne całego dekanatu. Poinformują o planowanym dniu nawiedzenia i ustalą szczegółowy program nawiedzenia. Powinien on obejmować także spotkania pozaliturgiczne, misteria przygotowywane przez młodzież, nabożeństwo biblijne, koncerty muzyki kościelnej lub programy przygotowane przez chóry i schole. Dobrym przygotowaniem do nawiedzenia w dekanacie może być triduum lub dzień skupienia.

Małżonkowie, przychodźcie razem

Warto dołożyć starań, aby na spotkanie ze Świętą przychodziły całe rodziny. Małżonkowie będą mieli szansę odnowić wtedy przyrzeczenia małżeńskie, a mamy oczekujące na narodziny dziecka otrzymają szczególne błogosławieństwo.

Szczegółowe daty

5 lutego relikwie zawitają do seminarium. Potem odwiedzą kolejno domy zakonne. 29 marca rozpocznie się peregrynacja w dekanatach archidiecezji. Pierwszym dekanatem, który przyjmie relikwie będzie Oleśnica-Wschód. Dopiero w 2009 r. relikwie Świętej będą nawiedzać kościoły wrocławskie.

ABP MARIAN GOŁĘBIEWSKI, metropolita wrocławski:

Najwięcej zagrożeń dotyka rodziny. Wychowani jesteśmy w cywilizacji śmierci, dziecko w rodzinie coraz częściej widziane jest jako zagrożenie. Małżonkowie najpierw urządzają życie pod względem materialnym - mieszkanie, sprzęty itd. -potem, ewentualnie, młodzi ludzie mówią: zdecydowalibyśmy się na dziecko. Kiedy lata płyną, mogą zrodzenie potomstwa utrudnić przyczyny czysto biologiczne. To jeden symptom. Na kongresie w Cordobie padały głosy, że jeśli liczba narodzin wciąż będzie spadała, to za czterdzieści lat Europa stanie się w większości muzułmańska. Dlatego uważam, że rodzinę trzeba ratować. Przedstawiać zdrowy ideał rodziny, matki, ojca. Trzeba pokazywać rodzinę, która cieszy się dzieckiem, która na nie czeka, nie boi się go pragnąć i nie boi się zmian, które jego obecność przynosi. Lepszego wzorca dla współczesnych rodzin wśród świętych niż Joanna Beretta Molla nie znajdziemy.
Peregrynacja jej świętych relikwii ma właśnie za zadanie przybliżyć jej osobę, świadectwo życia, które oddała za noszone pod sercem dziecko. Ma to być wędrówka, która przyniesie pomoc i moc dla rodzin. Ma to być czas szczególnej modlitwy za nasze rodziny. Wierząc w świętych obcowanie, wiemy, że w tych relikwiach wędrujących od parafii do parafii ta święta będzie wśród nas naprawdę.
Nie chodzi o to, aby pojmować to magicznie czy zabobonnie, nie. Chodzi o to, aby przez zapatrzenie w jej życie, zobaczyć sytuacje naszych rodzin i rzeczywiście przestać się lękać.

(z rozmowy z dn. 2.12.2007r.) wysłuchała Agnieszka Bugała

Świadectwo córki - Laury Molli dla Wrocławia

5 listopada 2006 r.

Na początku chciałabym skierować pozdrowienie do arcybiskupa Mariana Gołębiewskiego i do proboszcza o. Bronisława Staworowskiego oraz jego współbraci franciszkanów, chciałabym również pozdrowić moją serdeczną przyjaciółkę Krystynę i całą wspólnotę parafialna tutaj obecną.
Pragnę z serca podziękować za bardzo miłe zaproszenie. Niestety, obowiązki służbowe i rodzinne nie pozwoliły mnie i mojemu mężowi być osobiście wśród was i uczestniczyć z wielką radością w dzisiejszym święcie waszej parafii i klasztoru - w dzień św. Karola Boromeusza, który wybraliście, aby oddać część mojej świętej Mamie wraz z wprowadzeniem jej relikwii do kościoła.
Tych dwoje świętych łączy coś wyjątkowego: moja święta Mama jest drugą świętą po św. Karolu Boromeuszu, która przynależy do diecezji mediolańskiej, jak to podkreślił w roku 2004 kard. Dionigi Tettamanzi, arcybiskup Mediolanu, w czasie przygotowania do ogłoszenia świętą mojej Mamy przez naszego umiłowanego Jana Pawła II.
Jego poprzednik kard. Carlo Maria Martini określił ją, jako „świętą dnia codziennego”: rzeczywiście, Mama przez całe życie żyła i świadczyła o Ewangelii w swoim codziennym życiu, jako osoba młoda, jako lekarz i mężatka i w końcu jako matka rodziny.
Poprzez kanonizację mojej Mamy Kościół pokazuje, że aby zostać świętym, nie potrzeba czynić rzeczy nadzwyczajnych, ale wystarczy pozwolić Bożej łasce działać w naszym życiu, poddać się woli Bożej w wypełnianiu naszych zwyczajnych obowiązków.
Pośród wielu ciekawych rzeczy dotyczących tej przebogatej postaci, chciałabym zwrócić krótko uwagę na te sprawy, które dotyczą jej przepięknego tytułu: mater familias, matka rodziny, bo właśnie pod takim tytułem została kanonizowana.
Pierwszą nauką mojej Mamy jest podkreślenie fundamentalnej wartości rodziny, jako pierwszej wspólnoty dla każdego człowieka i dla wszystkich narodów, gdzie uczymy się miłości, wiary, wartości moralnych i społecznych. W rodzinie, od świętych dziadków i jej braci, Mama poznała miłość do Boga i do bliźniego. Wraz z ojcem odtworzyła w naszej rodzinie klimat miłości, gdzie Jezus był zawsze obecny w modlitwie, szczególnie w codziennym różańcu, jako punkt odniesienia oraz drogowskaz na życie.
Tak więc Mama pokazała nam małżeństwo i rodzinę jako uprzywilejowane miejsce uświęcenia ludzi świeckich.
Inna, głęboka nauka Mamy dotyczy istoty miłości: miłość jest darem, oddaniem, ofiarą. Jako młoda osoba pisała: „Miłość jest najpiękniejszym uczuciem, jakie Pan wlał w duszę ludzką.... Miłość oznacza pragnienie doskonalenia siebie samej - osoby kochanej - pokonanie własnego egoizmu, oddanie się. Miłość musi być całkowita, pełna, kompletna, kierująca się prawem Bożym i musi się uwiecznić w niebie”.
Powszechnym przykładem takiej miłości, która staje się darem, jest miłość matek: „Miłość i ofiara są tak zjednoczone wewnętrznie, jak słońce i księżyc. Nie można kochać bez cierpienia i cierpieć bez miłości. Popatrzcie na mamy, które rzeczywiście kochają swoje dzieci: ileż ofiar ponoszą. Są gotowe na wszystko, także do oddania własnej krwi”.
24 kwietnia 1994 r. w czasie homilii beatyfikacyjnej Jego Świątobliwość Jan Paweł II uchwycił w pełni ten aspekt, mówiąc: „pragniemy oddać hołd wszystkim odważnym matkom, które oddają się całkowicie własnej rodzinie, które cierpią, wydając na światło własne dzieci, a potem są gotowe wziąć na siebie każdy trud, są gotowe ponieść każdą ofiarę, aby im przekazać to, co najcenniejszego noszą w sobie”.