Ostatnie dni września i pierwsze października 1962 r. były
dla kardynała Stefana Wyszyńskiego niezwykle wypełnione rozmaitymi
zajęciami. 5 października wyjeżdżał na rozpoczęcie II Soboru Watykańskiego,
i obrady jego pierwszej sesji. Pobyt w Rzymie miał trwać ponad dwa
miesiące. Nic więc dziwnego, że Ksiądz Prymas chciał załatwić najważniejsze
sprawy Kościoła w Polsce i dwóch podległych mu archidiecezjach: gnieźnieńskiej
i warszawskiej.
Jednocześnie wiele uwagi poświęcił wyjaśnianiu wiernym
potrzeby Soboru. Mówił o tym między innymi w kazaniach wygłoszonych:
25 września w kościele akademickim pw. Świętej Anny w Warszawie i
1 października w Bazylice Prymasowskiej w Gnieźnie. Tym sprawom był
także poświęcony list pasterski Episkopatu Polski do duchowieństwa
i wiernych zatytułowany: "Przed wyjazdem na Sobór Watykański II",
który Ksiądz Kardynał podpisał do rozpowszechnienia 30 września.
Oprócz odpowiedzi na pytanie sformułowane w liście Episkopatu:
Dlaczego w obecnych tak zawiłych i tak zmiennych czasach zabrał się
Kościół święty do tak trudnych zadań? nauczanie Prymasa Tysiąclecia
było zachętą do włączenia się w dzieło soborowe. Była to jego niezwykle
oryginalna myśl, która płynęła z prośby papieża Jana XXIII o modlitwę
za Sobór.
Zgodnie z jego intencjami biskupi polscy zarządzili,
by od 2 października przez dziewięć dni poprzedzających otwarcie
Soboru we wszystkich katedrach, świątyniach parafialnych, zakonnych
i rektorskich oraz kaplicach publicznych odprawiono Nowennę do Ducha
Świętego. Inicjatywą zaś szczególną było "Czuwanie soborowe z Maryją
Jasnogórską". Trudno dokładnie określić, kiedy zrodził się pomysł
takiego modlitewnego wsparcia Soboru. Nie ulega wątpliwości jednak,
że inspiracją był fakt, iż podczas lutowej sesji przygotowawczej
do Soboru Watykańskiego II papież Jan XXIII oddał wszystkie prace
soborowe pod szczególną opiekę Czarnej Madonny. Ksiądz Prymas odczytał
to jako wyjątkowe zobowiązanie dla Polaków. Postanowił, że od 11
października do 8 grudnia, a więc w okresie obrad pierwszej sesji
we wszystkich parafiach odbywać się będą modły pod hasłem "Czuwanie
soborowe z Maryją Jasnogórską". Takie czuwanie odbywać się miało
w tym czasie jeden raz i miało trwać całą dobę. Poszczególne diecezje
ustaliły kalendarz, według którego kolejne parafie miały podjąć czuwanie
i modlić się o łaski dla Soboru. W całej Polsce w ten sposób codziennie
modliło się w intencji Soboru Watykańskiego II od 30 do 50 wspólnot
parafialnych.
Ksiądz Prymas i polscy biskupi wzywali, w ślad za Ojcem
Świętym Janem XXIII, do pokuty i umartwień ofiarowanych w intencji
Soboru.
Wszystkie te inicjatywy Księdza Prymasa świadczą o jego
głębokiej wierze i świadomości, że wszystko jest w rękach Boga oraz
o przekonaniu o wielkiej sile modlitwy. Ale tak już Bóg postanowił,
że w normalnych planach Opatrzności otrzymujemy łaskę za pośrednictwem
modlitwy. Łaskawość Boża w stosunku do przebiegu Soboru będzie uzależniona
od modlitw świata chrześcijańskiego. Innym słowy: zmiłowanie Boże
dla świata zależy od żarliwości naszych modlitw i ich skuteczności.
Pomóż w rozwoju naszego portalu