Na Prawobrzeżu Szczecina, położone w bliskiej od siebie odległości, wznoszą się trzy duże osiedla mieszkaniowe - Słoneczne, Majowe i Bukowe. Wybudowała je Spółdzielnia Mieszkaniowa „Dąb”. Dziś potrzeby duchowe mieszkańców tych osiedli zaspokajają cztery parafie rzymskokatolickie. Początki były jednak trudne. Osiedle Majowe zaczęto budować w 1982 r. (pierwsze mieszkania oddano w październiku). W 1986 r. zamieszkałem na tym osiedlu. Przez kilka lat jego mieszkańcy przynależeli do parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny na Osiedlu Słonecznym. Pracował tam ks. prob. Jan Cichy, z pomocą zmieniających się wikariuszy. Wkrótce ks. J. Cichy został kustoszem powstałego w parafii sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej. Dochodziliśmy do tymczasowej kaplicy pw. św. Kazimierza. Przez kilka lat wrośliśmy w tę parafię, nie tylko poprzez udział w jej życiu religijnym, ale będąc też pomocni w katechezie i poradnictwie rodzinnym (zwłaszcza żona Longina, katechetka SP 22).
Z pewnym zatem zaskoczeniem przyjęliśmy wiadomość o erygowaniu przez abp. Mariana Przykuckiego dekretem z 1 lipca 1992 r. nowej parafii pw. Opatrzności Bożej. Przyszły kościół miał być wybudowany na placu przy ul. Marii Dąbrowskiej, tuż przy naszym domu. Mieszkaliśmy przy tej ulicy w wieżowcu, z którego okien był widok na plac kościelny.
Proboszczem nowo tworzonej parafii mianowany został młody, energiczny ks. Tadeusz Szponar. Przybył do Szczecina z Żarnowa, gdzie przez rok sprawował posługę proboszcza. Pierwszą polową Mszę św. na placu ks. Tadeusz odprawił 19 lipca 1992 r. Wkrótce przygotowano podest i ołtarz, wkopano ławki. Powstała drewniana kapliczka, do jej ściany przytwierdzono krzyż. Miejsce zaczęło żyć modlitwą, odmawiano tu codzienny Różaniec. W niedzielę kapliczka stawała się prezbiterium celebracji Mszy św. 16 października została sprofanowana bluźnierczymi napisami o treści satanistycznej. 17 października o godz. 3.30 w nocy podpalona kapliczka stanęła w ogniu. Spłonęła doszczętnie, pozostał tylko krzyż, który nie poddał się płomieniom. W tej sytuacji dzięki życzliwości firmy budowlanej Wojciecha Czyżewicza postawiono betonową kapliczkę, zwaną Betlejemką. Zaczęto w niej sprawować kult 1 listopada 1992 r., 7 grudnia poświęcił ją abp M. Przykucki.
„Betlejemka” była rozwiązaniem tymczasowym. Obiekt ten był mały, a warunki spartańskie. Tymczasem Osiedle Majowe w kolejnych etapach rozbudowywało się. Powstawały nowe bloki, przybywało wiernych. Dodatkowo do naszej parafii w tym czasie należeli także mieszkańcy Kijewa, gdzie samodzielna parafia pw. św. Jadwigi miała powstać dopiero w połowie 1997 r.
Księża (pierwszym wikariuszem był ks. Piotr Grygowski) mieszkali w wynajętych mieszkaniach, zatem zachodziła konieczność wybudowania plebanii. Projekt przygotował inż. arch. Marek Gnaś. Gromadzono materiały budowlane, by w kwietniu 1993 r. wylać fundament pod kaplicę i część mieszkalną dla księży. Praca przebiegała sprawnie. Pasterkę 1993 r. odprawiano już w nowej kaplicy. 2 stycznia 1994 r. poświęcił ją bp Jan Gałecki. W 1995 r. prace skoncentrowały się na wykończeniu części mieszkalnej. W 1996 r. złożono prośbę o realizację projektu kościoła i gromadzono środki na ten cel. Po dwóch latach złożony został projekt kościoła. Czynny udział brali przy tym Pracownia Projektowa Budownictwa Ogólnego „Halmark” i projektant inż. arch. M. Gnaś. Pozwolenie na budowę uzyskano w 1999 r.
29 października 1999 r. ks. prob. T. Szponar wbił w ziemię pierwszą łopatę pod wykopy dla fundamentów kościoła. W 2001 r. zakończono prace przy wznoszeniu murów i wieży z podpiwniczeniami do poziomu dzwonów. 28 stycznia rozpoczęto prace nad konstrukcją zadaszenia świątyni. 25 marca 2002 r. zostały poświęcone przez abp. M. Przykuckiego trzy dzwony, którym nadano imiona „Opatrzności Bożej”, „Św. Rodziny” i „Ojca Pio”. W 2003 r. trwało położenie dachówki (karpiówka) nad nawą kościoła, wieżę pokryto miedzianą blachą. Dokonano też przeszkleń aluminiowych ram okiennych. W 2004 r. trwały prace tynkarskie wewnątrz budynku. W 2005 r. dokonywano „ociepleń”, kładziono tynki na ścianach zewnętrznych kościoła i wieży. W kolejnym roku położono posadzkę granitową, ustawiono marmurowy ołtarz i dwie ambonki (projektu prof. Andrzeja Pasonia z Krakowa), zamontowano balustrady chóru. Wykonano także 44 ławki z drewna bukowego.
W efekcie tych wszystkich działań powstał kościół orientowany, zbudowany na planie krzyża. Posiada powierzchnię użytkową 977 m² oraz kubaturę 10 186 m3. Nawa jest jednokondygnacyjna, z wyjątkiem części wejściowej, dwukondygnacyjnej ze względu na konieczność posiadania chóru. Cała konstrukcja nawy głównej wsparta jest na sześciu filarach wykonanych z drzewa klejonego. Prezbiterium jest zakończone półkoliście. Przylegają do niego dwie boczne kaplice, każda o pow. 41 m². Kaplica południowa poświęcona jest św. Ojcu Pio (są tu jego relikwie), kaplica północna Matce Bożej Nieustającej Pomocy. W części przywieżowej znajdują się dwie zakrystie. Do kościoła prowadzą wejścia od zachodu, główne na osi świątyni i dodatkowe przez przeszklone ściany kaplic bocznych oraz zakrystię. Długość całkowita świątyni to 44 m. Nawa ma szerokość ok. 18,5 m, boczne kaplice po 4,5 m. Wysokość nawy wynosi 15,9 m, pokryta jest dachem dwuspadowym. Wieża wznosi się na wysokość 25,5 m, razem z krzyżem osiąga 30,88 m.
Ukończonym obiektem sakralnym może poszczycić się wspólnota, która przez te lata rozrosła się i dzisiaj liczy 7 460 osób. W kościele jest miejsce dla 800 osób, w tym 400 siedzących. W przyszłości pozostaje jeszcze do zrobienia ołtarzowa mozaika na ścianę prezbiterium. Projekt A. Pasonia przewiduje wykonanie przedstawienia Osób Trójcy Świętej jako Opatrzność Bożą unoszącą się nad wschodzącym słońcem. Przy tabernakulum znajdzie się odlany z brązu łan falującego zboża. Będą także nowe stacje Drogi Krzyżowej.
15 września br. nowy kościół został poświęcony. Uroczysta procesja wiernych i kapłanów przy biciu dzwonów przeszła z kaplicy do drzwi nowego kościoła. O jej otwarcie poprosił abp. Zygmunta Kamińskiego przewodniczący Rady Osiedla Andrzej Karaś. Po wejściu do świątyni nastąpił obrzęd poświęcenia ołtarza i ścian kościoła wodą i naznaczenia ich olejami świętymi, a po nim liturgia Mszy św. Na jej zakończenie Ksiądz Proboszcz dziękował wszystkim, dzięki którym świątynia została wybudowana, a także obecnym za udział w uroczystości (m.in. ks. inf. Stanisławowi Szwajkoszowi i ks. prał. Zygmuntowi Wichrowskiemu).
Zamieszczone zdjęcia ilustrują drogę przebytą w ciągu 15 lat. Zakończył się okres trudów wznoszenia świątyni. Życzymy teraz wspólnocie parafialnej Osiedla Majowego dalszego wzrostu duchowego pod łaskawym Okiem Opatrzności Bożej.