Ufamy mocy Krwi [+ modlitwa do św. Kaspra w czasach epidemii]
Św. Kasper del Bufalo był z mieszkańcami Rzymu, gdy dotarła tam epidemia azjatyckiej cholery w 1837 r. Zmarł, jak stwierdził obecny przy jego zgonie lekarz, jako ofiara miłości bliźniego. Jest z nami także teraz.
- Nasza pomoc dla świata to nie tylko modlitwa, choć ona jest pierwsza. Wszystkich, którzy mogą, zachęcamy do oddawania krwi dla wsparcia tych, którzy jej potrzebują. Tych, którzy nie mogą i nas wszystkich zachęcamy, aby w ramach spacerów zanurzać we Krwi Chrystusa ludzi, których mijamy, o których myślimy – czytamy na Facebooku Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa.
- Można to czynić modląc się Koronką do Krwi Chrystusa, Litanią do Krwi Chrystusa lub inną modlitwą, także taką, którą dyktuje nasze serce.
W tych dniach, jako Misjonarze Krwi Chrystusa i cała Rodzina Krwi Chrystusa, jeszcze bardziej jesteśmy zaproszeni, aby modlić się za siebie nawzajem i cały świat. Wielu naszych współbraci, przyjaciół i stowarzyszonych w naszych wspólnotach przeżywa podobne chwile jak my, a niektórzy jeszcze trudniejsze.
Reklama
Ta wielka rodzina – to również siostry adoratorki Najdroższej Krwi Chrystusa – odmawia modlitwę do św. Kaspra w czasach epidemii Covid-19:
Podziel się cytatem
Św. Kasprze, w tym okresie udręki prosimy Ciebie, abyś wstawiał się za nami do naszego Ojca Niebieskiego.
Podczas wygnania doświadczyłeś bólu uwięzienia i rozstania z rodziną.
Prosimy o Twoje wstawiennictwo za wszystkich, którzy są teraz poddani kwarantannie i nie mogą swobodnie się poruszać.
Powiedziałeś, że wszyscy jesteśmy chorymi w wielkim szpitalu świata.
Teraz dramatycznie doświadczamy tej rzeczywistości.
Prosimy o Twoje wstawiennictwo za wszystkich chorych i za wszystkich, którzy opiekują się nimi ponad własne siły.
Przypomniałeś nam, że myśl o śmierci jest świetnym doradcą.
Śmierć w tych dniach jest nam teraz bliska.
Prosimy o Twoje wstawiennictwo za wszystkich, którzy umarli, a także za tych, którzy ich opłakują.
Za Twoim wstawiennictwem, św. Kasprze, szukamy schronienia w ranach naszego Pana Jezusa Chrystusa i ufamy mocy Krwi naszego Odkupiciela.
Misje? Ale nawet nie chcę o tym słyszeć. Mniej więcej takie słowa usłyszał Leszek od swojej żony Lilianny, kiedy po raz pierwszy podzielił się tym pragnieniem. Co zatem sprawiło, że w 2011 r. małżeństwo Lilii i Leszka Sobótków z Kudowy-Zdroju – Czermnej wyjechało na misje do Afryki. Pozostawili w Polsce dorosłe dzieci, wnuki i licznych przyjaciół. Leszek czynny zawodowo, wzięty inżynier budownictwa, musiał podomykać wiele spraw. Mało tego, ciężką pracą dorobili się pokaźnego majątku, wszystko to rozdali, jeżeli dodamy, że mają już po sześćdziesiąt lat, to niejeden z czytelników zapyta w duchu: nie za starzy?
W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
85-letni Józef Peruga z Kalisza jest najstarszym tegorocznym maturzystą w kraju. W ubiegłym roku nie zdał egzaminu dojrzałości, ale to go nie zniechęciło. Ten rok jest dla seniora szczególny, ponieważ maturę będzie zdawał też jego wnuk.
W 2024 roku Józef Peruga zdał egzaminy ustne, natomiast nie poradził sobie na egzaminach pisemnych. Powodem miała być przebyta operacja w związku z chorobą oczu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
