W homilii o. Bielenin odniósł się do Ewangelii i do postaci niewidomego od urodzenia mężczyzny, któremu Chrystus przywrócił wzrok. – Człowiek ten przejrzał i otrzymał nowe życie, rodząc się na nowo – zaznaczył. – On widzi więcej niż faryzeusze, kapłani i uczeni w Piśmie. Widzi to, co dostrzega się nie tylko oczami, ale sercem (…). Uzdrowienie dotyczyło nie tylko wzroku, ale również sfery duchowej – kontynuował zakonnik i tłumaczył, że wielu ludzi dotyka duchowa ślepota, która sprawia, że człowiek błądzi w ciemnościach.

– Nauczyć się widzieć, to znaczy spojrzeć na swoje życie i otaczający nas świat w świetle nauki Jezusa. Nie żyjmy w ciemności (…). Trzeba nie tylko widzieć, ale również bronić swojego widzenia – podkreślił i dodał, że chrześcijan powinien być lampą, która pomaga innym dostrzec miłość Boga. Kaznodzieja zwrócił uwagę, że ważnym przesłaniem płynącym z Ewangelii jest wyznanie wiary. – „Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”. To ewangeliczne pytanie postawione jest dziś każdemu z nas. Jeśli odpowiemy „tak”, to musimy zrobić to nie tylko ustami, ale również sercem i działaniem – zakończył.

Kościołem stacyjnym w sobotę III tygodnia Wielkiego Postu jest bazylika św. Zuzanny. Świątynię wzniesiono u podnóża Kwirynału w 800 r. W XV wieku została przebudowana, a w 1603 r. Carlo Maderno wzbogacił ją o monumentalną fasadę, będącą prototypem fasady Bazyliki św. Piotra. Święta Zuzanna urodziła się w rodzinie należącej do najwyższych kręgów rzymskiej arystokracji. Złożyła ślub dziewictwa i sprzeciwiła się rozkazowi cesarza Dioklecjana, który chciał, aby została żoną Maksymina. Z rozkazu Dioklecjana została ścięta we własnym domu.

Rzymskiemu kościołowi stacyjnemu z soboty III tygodnia Wielkiego Postu w Krakowie odpowiada bazylika św. Franciszka. Franciszkanie przybyli do Krakowa w 1237 r. Do budowy świątyni przystąpiono zaraz po najeździe tatarskim, czyli po 1241 roku. Ozdobą kościoła jest jego niezwykła polichromia wykonana przez Stanisława Wyspiańskiego i podkreślająca gotycką architekturę budowli, a także wspaniałe witraże. Wśród nich, nad chórem muzycznym, widnieje ekspresjonistyczne i monumentalne dzieło „Bóg Ojciec wydobywający świat z chaosu”.